خرمشهر، فراموش نمی شود.
از ملتی با پشتوانه تاریخی ایران که مردان اساطیری خویش را از لابه لای صفحات تاریخ بیرون می کشد و عزیز می دارد هم، جز این انتظاری نیست که توقع آن است چند گام مختصر به عقب بردارد تا خود را، ایران را در خرمشهر ببیند. خرمشهر فراموش نمی شود حتی اگر زمان هزار پیراهن پاره کند و تاریخ هزار تقویم، ورق ورق کند. خرمشهر یک قطعه کوچک خاک نیست که آن را در منتهی الیه خوزستان، به حاشیه مرز با عراق سنجاق کرد.
شاید پیش از این یک شهر بود با مختصات جغرافیایی خود، اما اکنون پهنه جغرافیای خرمشهر، همه ایران را در بر می گیرد و خانه همه ایرانیان نیز هست. خرمشهر اکنون یک نماد است، یک خلاصه روشن و گویا از ایران. روز فتح خرمشهر هم عصاره تاریخ ایران است و فشرده در چند سطر خلاصه شده شاهنامه فردوسی. پس نه خرمشهر را باید در اندازه یک شهر صرف کوچک کرد و نه روز آزاد سازی آن را در شمار دیگر روزهای تقویم مخفی کرد. نه، خرمشهر همه ایران است و حتی می توان گفت پهنه آن همه جغرافیای آزادی خواهی و دفاع از مظلوم را در بر می گیرد و سوم خرداد نیز در شمار «ایام ا...» است که انسان معاصر به تجربه آن، بزرگ تر شده است.
باری نه خرمشهر در اندازه یک شهر کوچک و نه روز آزاد سازی خرمشهر در اندازه یک روز محدود می شود تا گذر زمان بر آن غبار غفلت بنشاند که ایران، خود را با خرمشهر معرفی می کند و سوم خرداد نیز در تراز روزهای تاریخی و تاریخ ساز مطرح می شود تا طرح جاودانگی یاد وطن محقق شود و فرزندان این دیار در برابر پرسش آیندگان خرمشهر را نشان دهند که چگونه آن را از لوث وجود دشمن پاک کردیم و سوم خرداد را نشان بگذارد که نشانه راه شهیدان است. بله خرمشهر را و فتح آن را باید همواره در حافظه تاریخ پر رنگ نوشت تا همه بدانند غیرت ایرانی چه معنایی دارد... .
مرجع/خراسان