خوزنیوز: "آمار طلاق را نمی دهیم، دردی را دوا نمی کند" این تیتر یکی از روزنامه های کثیر الانتشار بود که از قول آقای علی اکبر محزون مدیر کل اطلاعات و آمار جمعیتی سازمان ثبت و احوال کشور اعلام  شد. این روزنامه در ادامه از قول او نوشته است:" آمار طلاق به اندازه کافی بیان شده و ارایه «صرف» آمار، دردی را دوا نمی کند".

از آقای "محزون" سوال مي كنم:
با جناب عالی موافقم که «صرف» بیان آمار دردی از جامعه دوا نمی کند؛ به ویژه وقتی اراده و ابزار کافی برای درمان هم در اختیار نباشد؛ چون اگر غیر این بود طبیعتا دردی باقی نمی ماند که به دنبال درمانش باشیم. اما چه خوب بود به مفهوم مقابل فرمایش تان هم اشاره می کردید و برای روشن تر شدن ذهن مخاطبان می گفتید: مزایای منتشر نکردن آمار طلاق چه دردی از جامعه را دوا می کند؟!

این که ثبت مراحل چهارگانه زندگی شهروندان شامل تولد، مرگ، ازدواج و طلاق وظیفه ذاتی سازمان ثبت احوال کشور است و افزایش آمار طلاق اساسا به سازمان ثبت احوال کشور « دخلی » ندارد همه می دانیم، اما به عنوان یک شهروند مایلم بپرسم: چرا و چطور به این نتیجه رسیده اید که من بعد آمار طلاق را اعلام نکنید بهتراست ؟! شما می دانید یکی از موضوع هایی که رییس جمهور محترم درسخنرانی هایش به مناسب های مختلف کم و بیش بر آن تاکید دارد لزوم آگاهی دادن و اطلاع رسانی دقیق دولت به مردم است .

از آن جایی که سازمان ثبت احوال هم یکی از زیر مجموعه های وزارت کشور است حق  دارم از تضادی که در حرف های رییس دولت با زیر مجموعه دولت می خوانم یا می شنوم تعجب کنم. از این رو، گمان دارم این  بخش از مصاحبه تان نه تنها با سیاست دولت همخوانی ندارد كه بی تعارف در تضاد با آن هم هست!

مگراین که، سازمان ثبت احوال کشور در تصمیم از قبل اعلام نشده برای کمک به قوام و دوام خانواده ها، مي خواهد خودش دست به کار شود و با استفاده از ابزار سکوت یا به عبارتی با وام گرفتن از « راه کار معروف » روان شاد کیومرث صابری فومنی (گل آقا)- که به طنز گفته بود:" چرا به جای حل مساله صورت مسله را پاک نمی کنیم؟"- بنا دارد از این پس سکوت مصلحتی را جایگزین اعلام آمار طلاق کند تا شاید  به « لطف این راه حل » ازاین پس معضلی به نام افزایش طلاق نداشته باشیم !!

آقای محزون! اگر کمی به گذشته برگردید حتم دارم مضرات انکار و سکوت را به یاد خواهید آورد. زیرا گمان دارم زیان های سکوت را به وفور تجربه کرده ایم .  نمونه اش زمانی است که فریاد و فغان کارشناسان و متخصصان در مورد شیوع و افزایش بیماری « ایدز» در جامعه گوش فلک را کر کرده بود. اما مسوولان سیاسی و بهداشت وقت کشورمان، به جای جست و جوی راه حل، موضع سکوت و انکار مصلحتی  را بر هشدار کارشناسان ترجیح دادند و بعد از چند سال درنهايت قبول کردند مشکلی به نام بیماری ایدز در کشور وجود دارد و باید با آن مقابله کرد. حالا هم دباره طلاق شاید قراراست با"سکوت" وانمود شود "افزایش آمار طلاق و جدایی در کشور ما معنی ندارد" و با این ترفند عجالتا موضوع افزایش طلاق از افکار و اذهان مردم و رسانه ها جمع شود!!

شما در مقام یک مسوول و کارشناس بهتر می دانید برای حل مشکل قبل از هر چیز، باید راه حل قابل اجرا و کارشناسی شده در صدر برنامه ها وجود داشته باشد و مهم تر این که الگوی عملی قابل قبول متناسب با شرایط جامعه هم برای خودمان هم در نظر داشته باشیم در غير اين صورت، همان طور که تجربه نشان داده است با راه کارهای سلیقه ای و احساسی و البته تکراری و فاقد پشتوانه علمی، نمی توان به دوای درد  دست یافت. همچنان که تا کنون نه تنها حل اين موضوع نشد كه بر عکس به پیچیده شدن مشکل هم انجامیده است.

کلام پاياني: لطفا بگذارین بیان حقیقت و شفافیت- هر چند تلخ- به جای سکوت و انکار در جامعه باقی بماند. ضمن این که  نهاد های فرهنگی و متولیان ایجاد اشتغال کشور در برابر بودجه های سنگینی که از کیسه مردم خرج می کنند باید به مردم و مسوولان عالی رتبه نظام پاسخ گو باشند و بگویند چرا هر بار تلاش دستگاه های عریض و طویل شان- که هزینه های گزافی هم بر گرده خزانه مملکت تحمیل می کند- به در بسته می خورد و اهداف بلندمدت و کوتاه مدت شان در غبار سلیقه های متفاوت گم می شود؟!