تاریخ انتشار: ۰۶ شهريور ۱۳۹۵ - ۰۸:۴۲
کد خبر: ۱۲۹۷۴۱
نسخه چاپی ارسال به دوستان ذخیره
متولی رودخانه های شوشتر و آب های بی رحم کیست؟
بالا رفتن آمار غرق‌شدگان استان در سالهای گذشته بسیار نگران کننده شده است لذا سالم ‌سازی سواحل و اطمینان دادن به مردم - که یکی از برنامه تفریحی آنان شنا است - در خصوص امنیت جانی مهم خواهد بود .
بالا رفتن آمار غرق‌شدگان استان در سالهای گذشته بسیار نگران کننده شده است لذا سالم ‌سازی سواحل و اطمینان دادن به مردم - که یکی از برنامه تفریحی آنان شنا است - در خصوص امنیت جانی مهم خواهد بود .

متأسفانه غروب ۳۱ مرداد با خبر شدیم دو دبیر از دبیران خوب شهرستان باوی در رودخانه کارون شوشتر جان باختند و مردم خوزستان و جامعه فرهنگیان و بویژه خانواده های آن دو مرحوم داغدار شدند .

این در حالی است که ظهر همان روز از این دو معلم به علت تدریس رایگان کنکور به عنوان معلمان نیکوکار آموزشی تجلیل شده بود.

 از برخی افراد شنیده شده که این دو مرحوم به دلیل بی احتیاطی و آشنا نبودن با فن شنا در منطقه ممنوعه رودخانه غرق شدند.

نمی توان برای شانه خالی کردن از بار این مسؤولیت همیشه از نسخه " شنا در مناطق ممنوعه " استفاده کرد و نمی توان همه تقصیرها را گردن غرق شده هایی که قادر به سخن گفتن و دفاع از خود نیستند انداخت . به گفته یکی از دوستان این دو معلم غرق شده ، یکی از آنان با لباس کامل و بدون قصد شنا کنار آب رفته و شن‌های زیر پای او خالی ‌شده و شروع به فریاد زدن کرده و نفر دوم برای نجاتش دستش را دراز می کند و شد آنچه که شد . 

جمله ای که می گوید " دستانی که خدمت می کنند ، مقدس تر از لبانی هستند که دعا می کنند " را باید نصب العین خود قرار داد . گذاشتن لامپ و آب نما و .... بسیار خوب و یک خدمت تلقی می شود اما همه اینها برای آرامش و امنیت انسان ها معنی پیدا می کنند لذا اگر وضع مالی ، ما را مخیّر بین این دو کند باید گزینه دوم را ترجیح دهیم .

اکنون یک خواسته جدی در میان مردم هست و آن این است که متولی و مسؤول این رودخانه کیست ؟ آیا وجود رودخانه " نعمت " است یا " نقمت " ؟ این وضعیت تا کی باید ادامه پیدا کند ؟ چه وقت شاهد همت و اراده‌ای مبنی بر تغییر وضع موجود باشیم ؟ و آیا باز هم باید شاهد رونمایی از غریقی دیگر باشیم ؟!

بی شک رودخانه باید متولی داشته باشد اما شنیده می شود برخی دستگاههای اجرایی – شاید به جهت هزینه بر بودن آن - از زیر بار مسؤولیت آن شانه خالی می کنند . با نگاه انسانی و اسلامی به امر مهم ارزش حیات انسان ، واقف خواهیم شد که هر چه در این خصوص هزینه کنیم می ارزد . حفظ جان انسان از اهمیتی بسیار برخوردار بوده به حدی که شارع مقدس از تأکید بر آن هیچگاه غفلت نکرده است .

مرگ حتی یک نفر هم زیاد است چه رسد به مرگهایی که هر از چند گاهی در خبرها ذکر می شوند . خوب است متولیان امر به جای پاک کردن صورت مسأله ، به حل آن بپردازند . 

 اگر به مانند چند سال قبل که هلال احمر و شهرداری امکاناتی را درساحل شطیط در فصل شنا مهیا می کردند ، امسال هم مهیا بود شاهد اینگونه حوادث نمی شدیم و یا به حداقل ممکن می رسید .

بازتاب این غرق شدنها اثرات منفی را بر ورود مردم شهرهای دور و نزدیک به شهر ما می گذارد . مردم ترجیح می دهند برای گذران اوقات فراغت و تفریح سالم در مناطق امن حضور پیدا کنند و لذا ایجاد اشتغال ، جذب توریست و به تبع آن جذب سرمایه گذار دچار آسیب خواهد شد .

اگر به سن ، تحصیلات ، موقعیت اجتماعی افراد غرق شده و .... دقت کنیم می بینیم این افراد در صورت نجات پیدا کردن می توانستند منشأ خیرات و برکات برای جامعه باشند . این مهم مسؤولیت همه را در حفظ جان شناگران بالاتر می برد . 

از دست دادن دو انسان فرهیخته و خدمتگزار به جامعه قابل جبران نیست . تلف کردن سرمایه های مادی جبرانشان سخت و گاهی ناممکن است اما جبران این سرمایه های انسانی محال است .

 آیا مدیریت بحران در این شهرستان وجود ندارد ؟ آیا تابستان که از آن به فصل شنا یاد می شود و تعطیلی مدارس و دانشگاهها و روی آوردن بسیاری از افراد و خانواده ها به ساحل رودخانه ها زنگ خطر را برای مسؤولین ما به صدا در نمی آورند ؟ 

آیا اکنون بحرانی مهمتر از خطر قربانی شدن انسانها با آبهای بی رحم و خروشان کارون و داغدار شدن خانواده ها وجود دارد ؟ آیا این رودخانه امروز یا دیروز در این شهر ظاهر شده اند و لذا غافلگیر شده ایم ؟ عدم پیدا کردن راه حل برای حفظ جان شناگران جای سؤال دارد . 

چرا تا حادثه ای رخ ندهد کسی به فکر نیست ؟ آیا در اصول مدیریت جایی برای پیش بینی حوادث و بحرانها تعریف نشده است ؟ اگر مدیر فاصله های بسیار دور را نبیند و اقدامات لازم را إعمال نکند آیا می توان از آن به عنوان مدیر یاد کرد ؟ آیا کسی از آه و ناله پدران و مادران این قربانی ها نمی هراسد ؟ آیا در اینکه خداوند دادرس افراد مظلوم و ناتوان است تردیدی هست ؟ 

تعیین نقاطی برای شنا و حضور پرسنل آموزش دیده – و چه بسا داوطلب – چقدر هزینه دارد ؟ آیا مسؤولین از عهده این مهم بر نمی آیند ؟!! اگر اینچنین است حداقل بخش خصوصی را وارد میدان کنند . 

چگونه است که شهرستان دزفول توانسته است گروه نجات غریق شهرداری مجهز به قایق و نیروهای آموزش دیده را در بوستان ساحلی ˈعلی کله ˈ مستقر کند و ضمن ارائه هشدارهای لازم به گردشگران ، به کمک افراد حادثه دیده در رودخانه دز بشتابد اما از عهده ما برنمی آید ؟

مدیریت شهرستان شوشتر می تواند با هماهنگی دستگاه های مربوطه و با تعیین نقاطی برای شنا و حضور پرسنل آموزش دیده و مشخص کردن ورودی ها به رودخانه و دریافت عوارض ، خدمات ویژه ای که مهمترینشان استقرار اکیپ های نجات غریق است ارائه دهد . ما باید از همه ظرفیتها برای جلوگیری از تکرار این حوادث تلخ استفاده کنیم مهمانان شهرستانی اطلاعاتی از عمق رودخانه و نقاط حادثه خیز ندارند . 

راستی اگر کسی بی سواد باشد و قادر به خواندن تابلوهای هشدار دهنده نباشد چه باید کند ؟ یعنی آیا علائم هشدار دهنده محدود به تابلوها هستند ؟ آیا علاوه بر تابلوهای خطر نمی توان از اکیپ گشت زنی و سیستم صوتی انذارهای پی در پی در ساعات خاصی از روز استفاده کرد .

تازه در اماکنی که شنا " مسموح " است و تابلوی شنا " ممنوع " نیست امکانات ویژه ای مشاهده نمی شود . فرق بارز این نقاط این است که شهروندان بیشتری شنا می کنند و در صورت بروز حادثه ، دیگر شهروندان اقدام به نجات غریق می کنند .

همانگونه که اداره بخش های کوچکی از قبیل خانواده ، مدرسه ، اداره و ..... سخت است طبیعی است که اداره یک شهرستان به مراتب سخت تر و نیاز به کار جهادی ، تشکیل کارگروه های تخصصی ، استفاده از نظرات کارشناسان و ... است و با پشت میز نشینی و تایم اداری کار کردن سازگازی ندارد . 

نکته دیگری که باید به آن پرداخت این است که متأسفانه ما تا حدودی از خُلق احمدی و سیره علوی دور شده ایم چرا که پس از حوادثی از قبیل غرق شدن ها ، خانواده های مصیبت زده شهرستانی دچار مشکلات عدیده ای از جمله اسکان ، تغذیه ، به دنبال یک یا چند غواص گشتن و تقدیم هزینه ها و .... مواجه می شوند در حالیکه در اسلام سنت است که دیگران برای کم کردن مشکلات خانواده های داغدار غذای سه شبانه روز آنان را تقبل کنند. نمی دانم به این خانواده ها چه کمک هایی شد اما آنچه می توان گفت این است که تاکنون از برخی مسؤولین شوشتر که انتظار می رفت اظهار ناراحتی ، همدردی ، تأسف و تأثر در رسانه ها رؤیت نشده است .

ظاهراً واژه عذرخواهی در قاموس ملت و مسؤولین ما کم رنگ و ناشناخته است . در جاهای دیگر بابت مشکلی به مراتب کوچکتر از این نوع ، از مردمشان عذرخواهی می کنند .وزیر نیروی ژاپن به علت قطعی برق ۲۰ دقیقه ای ، به همان مدت ۲۰ دقیقه در برابر مردم تعظیم کرده و عذرخواهی نمود که مدتی پیش تصویر آن در رسانه ها بازتاب گسترده ای داشت . این در حالی است که بروز و ظهور اینگونه رفتارها از جامعه اسلامی بیش از دیگر جوامع مورد انتظار است .

در پایان ضمن درخواست حل این بحران از متولیان امر ، با بلند کردن دست انابت به امید اجابت برای این دو فقید و دیگر غرق شده ها علو درجات و غفران الهی و برای بازماندگان صبر جمیل و اجر جزیل را خواهنم./حمید سالم پور- شوشتر نامه

:
:
:
آخرین اخبار