شايد پست علي كريمي يا كامنت دلسوزانه او در صفحه رييس جمهور به جايي نرسد و كار چنداني از پيش نبرد، اما همين حضور بي دريغ و هميشگي او در كنار مردم است كه ارزش دارد. علي كريمي از آنهايي نيست كه به سياسيون چراغ سبز نشان بدهد يا در مراسم هاي مختلف دوست داشته باشد يك صندلي به اصحاب قدرت نزديك تر بنشيند. تفاوت يكي مثل او با خيلي هاي ديگر اين است كه وقتي قرار است سراغ رييس جمهور برود، با گله و شكايت از حق ناديده گرفته شده مردم مي رود، نه با مدال اهدايي! او مثل بسياري از ستاره هاي ديگر نيست كه نورشان را از مردم مي گيرند، اما فقط به عشق خودشان مي تابند. جادوگر فوتبال ايران در همه اين سال ها تلاش كرده كنار همان مردان و زناني بايستد كه او را از يك شهروند عادي به يك سوپراستار تبديل كردند. كريمي هم قطعا مثل هر انسان ديگري در زندگي اش كلي عيب و اشكال داشته، اما به ندرت مي توان نيت خيرخواهانه و تلاش خالصانه اش براي زيستن در كنار مردم عادي را انكار كرد.
بر خلاف
برخي ها كه براي سالي يك بار حضور در ورزشگاه از قبل كلي تبليغات مي كنند و
«بار عام» مي دهند، علي كريمي هر وقت به وجودش نياز بوده داوطلبانه و بي
منت روي سكوها نشسته و از تيم محبوبش حمايت كرده است. در چارچوب رفتارهاي
اجتماعي هم به وضوح مي توان همين سخاوت و دست و دلبازي را ديد؛ جايي كه او
به جاي تلاش هاي مرسوم ستاره هاي مشهور براي كسب امتيازات فردي، هر جا
توانسته صرفا به پشتيباني از حق مردم پا پيش گذاشته و هيچ چيز را براي خودش
نخواسته است. او يكي از آن دسته آدم هايي است كه جلوي اسم شان با افتخار و
اطمينان مي شود نوشت: سرمايه اجتماعي./آی اسپورت