پور بیرگان/ منطقه نفت خیز توو بزون (تل بزان) در 15 کیلومتری شمال مسجدسلیمان، شامل چندین روستاست که بعضا به دلیل مشکلات ناشی از استخراج نفت خالی از سکنه شده اند و زندگی در چند روستای باقی مانده، بسختی در حال گذر است،  روستاهای علی اباد، رضا اباد ، عوض اباد  و احمد آباد پر جمعیت ترین روستاهای توو بزون هستند.

 از بیش از 70 سال پیش ده ها حلقه چاه گاز و نفت در منطقه "تو بزون" حفر شده است.

علاوه بر چاه های نفت، یک واحد پتروشیمی و یک کارخانه نمک زدایی هم در اطراف این روستاها ایجاد شده و استنشاق بوی شبانه روزی میعانات گازی که از کارخانه و چاه های اطراف می آید، تمام سطح روستا و اطراف آن را احاطه کرده، مردم "تو بزون" دچار بیماری های شدید تنفسی شده اند و تعداد  زیادی از کودکان و سالخوردگان از بیماری های تنفسی و گوارشی در رنجند، پرداخت هزینه های درمان کمر شکن و خارج از توان اهالی است .

اقتصاد روستایی مردم پیش تر بر پایه دامداری و کشاورزی بود اما بخش اعظم اراضی کشاورزی اهالی بر اثر عبور خطوط انتقال نفت و گاز و حریم ان و دکلهای انتقال برق فشار قوی محدود و مراتع چرای دام، فنس کشی، بوی گاز و غیر قابل استفاده و تخریب شده اند.

میزان آلودگی محیطی توو بزون مشخص نیست، اما در اطراف توو بزون شواهد زیادی از مرگ و میر بی دلیل حیوانات وپرندگان به چشم می خورد، تصاعد گاز و نشت نفت و گاز از چاه های قدیمی مشهود است.

گزارشی از اقدامات پایش و سنجش آلاینده های محیطی در دست نیست و معلوم نیست که آیا آزمایشاتی از این دست در منطقه انجام می شود یا نه.

وزارت نفت هیچگونه امکانات رفاهی، فضای سبز، فضای بازی کودکان یا امکانات بهداشتی، در منطقه ایجاد نکرده است، حتا روستاییان از نعمت گاز خانگی، (که استخراج آن همه ی محیط زندگی آنها را نابود کرده ) محرومند.

در زمستانها برای گرم کردن خانه ها به سختی نفت پیدا می شود ،جاده های دسترسی نامناسب کم عرض و خاکی است و تردد اهالی را با مشکلات زیادی مواجه کرده است.

پاسگاه انتظامی در فاصله بیش از 20 کیلومتر با محل قرار گرفته و منطقه به دلیل تردد خودروهای های ناشناس و تاریکی روستاها امنیت منطقه ضعیف است  .

وضعیت دسترسی به "توو بزون" در ده های گذشته بهتر بود زیرا جاده مسجدسلیمان _اندیکا  و سد شهید عباسپور از این منطقه عبور می کرد ولی حالا بدلایلی مسیر تغییر کرده است وجاده های، کم عرض، متروک و نا ایمن است.

صنعت استخراج نفت و گاز بر همه چیز مردم سایه افکنده ، اما اهالی در فقر و بیکاری مطلق بسر می برند، گاهی اوقات تعدادی از روستاییان بصورت روزمزد و در چند ماه از سال در کارهای خدماتی مشغول می شوند اما شغل پایدار ندارند و کشاورزی و دامداری رونق سابق را از دست داده، مسجدسلیمان با43 درصد بیکاری رکورد دار بیکاری در کشور است.

آثار وابنیه دوران حضور انگلیسی ها هنوز در منطقه به چشم می خورد، فرودگاه صحرایی (جابالون) وچند ساختمان متروک یادگارهای دوران استعمار هستند ، اما مهمترین اثر حضور انگلیسی ها در منطقه، تفکر و رفتار ارباب رعیتی استخراج کنندگان نفت با اهالی منطقه است، گویی فرهنگ استعمار هنوز در تل بزان حاکم است.

یکی از دختران دانشجوی اهل "توو بزون" می گوید، سالانه میلیونها تن نفت و گاز از معادن منطقه استخراج می شود اما این صنعت، برای  مردم هیچ دستاوردی جز تحمیل رنج و مصیبت نداشته

از مرد سالخورده ای راجع به دوران حضور انگلیسی ها سئوال می کنم . باکمال تعجب از آن دوران به نیکی یاد می کند وقتی دلیل آن را می پرسم می گویند، در آن دوره انگلیسی ها به بهداشت اهالی اهمیت نشان می دادند و  سوخت رایگان در نظر می گرفتند قدیمی ها میدانند که نزدیک روستاها نفت خام برای سوخت اهالی در گودالی رایگان برای استفاده میریختند!

می پرسم آیا برای انعکاس وضعیت اهالی اقدامی کرده اید؟ می گوید مسئولین مختلف برای افتتاح طرح های اینجا زیاد تردد می کنند، از همه جای ایران و همه جای دنیا برای استخراج نفت به توو بزون آمده اند، انگلیسی ها، آمریکایی ها، کره ای ها، چینی ها و هنوز هم می آیند و ما با همه صحبت کردیم، طومار نوشتیم، در خواست دادیم اما کسی جوابگو نیست، گویا می خواهند ما بی سر و صدا اینجا را ترک کنیم.

  چند سال پیش اهالی در اعتراض به وضعیت تحمیلی توسط شرکت نفت و عبور خطوط لوله جدید انتقال گاز از  اراضی تجمع اعتراضی برگزار کردند که با آنها برخورد تند فیزیکی شد ، چند نفر مصدوم و یک نفر به علت استنشاق گاز فلفل به بیمارستان منتقل شد.

 منظره غروب توو بزون دلگیر است.