خبرگزاری ها اعلام کرده اند که آقای استاندار از سفر قریب الوقوع دکتر احمدی نژاد رئیس جمهور به استان خوزستان خبر داده است و قرار است پروژه هایی همچون پل کابلی الغدیر بر روی رودخانه کارون و ورزشگاه 50 هزار نفری الغدیر اهواز افتتاح و بهره برداری شوند.
اصل حضور رئیس جمهور در استان اتفاق میمون و مبارکی است که باعث تحرک دستگاه ها و مدیران برای ارائه گزارش، آشنایی رئیس جمهور با برخی چالش های استان و همچنین باعث احساس توجه بیشتر در بین مردم استان می شود که اینها خود، نکات مهم و کلیدی است. در مثال اخیر همین که مردم احساس کنند برای یک یا چند موضوع شخص رئیس جمهور وقت و توجه خود را معطوف به استان خوزستان نموده است بسیار حائز اهمیت است.
نکته ای اما نباید مغفول بماند و آن هم بحث استفاده حداکثری از زمان حضور دکتر احمدی نژاد است که متاسفانه احساس می شود (حداقل با نگاه به گذشته) چنین رویکردی وجود ندارد.
با توجه به اینکه این سفر با رویکرد بهره برداری و افتتاح از پروژه ها انجام می شود و قاعدتا حجم کار اجرایی، جلسات فشرده و سفر به شهرستان ها به اندازه سفرهای استانی نمی باشد.
به نظر می رسد لازم است عده ای از مدیران خوش فکر با مشورت اصحاب قلم و افرادی که با مسائل استان بیشترین درگیری و آشنایی را دارند، گرد هم بیایند و برنامه ای دقیق تدوین کنند تا از قِبل حضور رئیس جمهور و ایجاد فرصت طرح دغدغه های مردم نزد بالاترین مقام اجرایی کشور حداکثر استفاده شود.
متاسفانه، برخلاف روحیه فعال و پر تحرک شخص احمدی نژاد غالبا اینگونه سفرها صرف کارهای نمادین و احیانا برنامه های ثابت مانند سخنرانی برخی اشخاص خاص مانند نمایندگان، استاندار، معاونین و ... می گردد که آنها نیز بخش عمده را به تعریف و تمجید از رئیس جمهور و بخش دیگر را به تعریف و تمجید از خود و احیانا مجموعه تحت امر اختصاص می دهند و متاسفانه تر اینکه گاه مجالی برای طرح مشکلات و دلمشغولی های مردم و حصول نتیجه برای آن پیدا نمی شود.
مشخص نیست طبق کدام قاعده عقلایی فقط باید اشخاص مسئول آن هم در سطح کلان به طرح دیدگاه و یا سخنرانی بپردازند. افرادی که در سخنانشان منافع مستقیم دارند و احتمالا در اکثر مواقع می آیند تا از عملکرد خود و یا مسائل مورد علاقه خود صحبت کنند.
آیا بهتر نیست در چنین مواقعی افرادی مانند استاندار و معاونینش و همچنین مدیران ارشد که بخش قابل توجهی از وقت خود را در تهران و در جلسات مقامات عالی اجرایی می گذرانند فرصت را برای طرح مسائل به افراد دیگری بدهند؟
آقایان نماینده هم که تریبون مجلس و همچنین ابزارهای مکفی قانونی را در اختیار دارند و اگر بخواهند می توانند مطالبات به حق موکلین خود را از طریق آن ابزار و تریبون به گوش همه و از جمله ریاست جمهوری هم برسانند (البته اگر از نطق های خود به عنوان سناریوی فیلم تبلیغاتی دوره ی بعد نخواهند بهره بگیرند) لذا بهتر است افراد دیگری برای گفتن حرف های مردم به مسئولان به ویژه رئیس جمهور انتخاب شوند.
افرادی مانند علمای ربانی که هم از حرف دل مردم اطلاع دارند و هم دغدغه ی دین و دنیای مردم را دارند و غالبا نیز محل رجوع مردم هستند ....
افرادی مثل اصحاب رسانه، البته آن دسته از اصحاب رسانه و مطبوعات که دولتی نیستند و یا به طور غیر مستقیم وامدار دولتی ها نباشند و ضمن اطلاع از مشکلات ریز و درشت استان بتوانند با شیوایی و بلاغت سخن بگویند.
افرادی همچون جانبازان دفاع مقدس و خانواده های شهدا و نماینده ی تشکل های دانشجویی و ...
لبّ مطلب اینکه افرادی می توانند در جمع ها و جلسات اینچنینی زبان گویای مردم باشند که سه عنصر «اطلاع کافی، حریت و قدرت بیان صحیح» را داشته باشند. به خوبی پیداست که صرف داشتن یک عنوان مدیریتی یا دانشگاهی دلیل خوبی برای سخن گفتن به نمایندگی از مردم نیست.
به نظر نگارنده اگر در این خصوص یعنی مدیریت صحیح سفرهای مقامات عالی رتبه ی اجرایی به استان ما و به طور کلی سایر استان ها تدبیری اندیشیده نشود روند همانی خواهد بود که تاکنون بوده است و شاید بدترین خیانت برخی مدیران همین دادن اطلاعات و گزارش های غیر صحیح، غیر دقیق و حتی ناکامل به تصمیم گیران عمده ی کشور است.
و به قول آن کلام حکیمانه، اگر همچنان همان کارهایی را انجام دهیم که تاکنون انجام می دادیم به همان چیزهایی خواهیم رسید که تاکنون رسیده ایم ...
یعنی اینکه برخلاف میل ما و تمایل آقای رئیس جمهور ممکن  است این یک سفر  باشد مثل همه  سفرهای قبلی ...