تاریخ انتشار: ۱۲ تير ۱۳۹۸ - ۱۰:۰۰
کد خبر: ۱۸۴۰۲۴
نسخه چاپی ارسال به دوستان ذخیره
" سالیا " اسطوره فراموش شده فوتبال آبادان
۱۴ سال از درگذشت "منوچهر سالیا" ملی پوش آبادانی فوتبال ایران و بزرگمرد فوتبال آبادان می گذرد، مردی که با گذشت بیش از یک دهه از مرگش اینک تنها خیابانی (بلواری ) به نام وی در زادگاهش آبادان به یادگار مانده است.
فوتبال در آبادان با نام بزرگ مردانی چون پرویز دهداری، عبدالرضا برزگری، ابراهیم قاسمپور، علی فیروزی و منوچهر سالیا شناخته می شود، فوتبالیستی که در فوتبال ایران بی همتاست، مربی که در جنگ تحمیلی و در شیراز نام تیم فوتبال صنعت نفت آبادان را زنده نکه داشت، مردی که با عشق فوتبال زندگی کرد، شاگردان بسیاری تربیت نمود و با عشق به فوتبال در کنار باشگاه جام در آخرین روز اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۴ در گذشت.

سالیا از بزرگان فوتبال خوزستان و آبادان بود بطوری که او را بعد از پرویز دهداری مرد شماره ۲ فوتبال آبادان می‌شناختند، وی در دهه ۳۰ عضو تیم‌های شاهین و جم آبادان بود و در اوایل دهه ۴۰ برای تیم ملی ایران سه سال بازی کرد.

وی که متولد سال ۱۳۱۷ در لین دوغه آبادان (احمدآباد) بود در سن ۱۶ سالگی از طرف شرکت تولید مواد دریایی «گرم مکنزی» برای فوتبال به کویت رفت تا در همان ایام و با بازی در تیم العربی این کشور یکی از اولین لژیونرهای فوتبال ایران لقب بگیرد. سالیا از اواخر دهه ۴۰ کار مربگیری را از تیم‌های شاهین و جم آبادان آغاز کرد، در دهه ۵۰ هدایت صنعت نفت آبادان را در لیگ تخت جمشید به عهده گرفت، در ایام دفاع مقدس هم در کنار مهاجران جنگزده از فوتبال آبادان غافل نشد و بعد از جنگ هم با اشاره مرحوم دهداری تیم جم را دوباره راه اندازی کرد.

سالیا که خود از مکتب مرحوم دهداری بود اخلاق را سرلوحه خود و شاگردانش قرار داد و تیم جم آن مقصدی بود که با زندگی منوچهر با آخرین روز زندگی اش پیوند خورد.

حس وابستگی به سفیدی پیراهن شاهین» و جم باعث شد تا سن ۳۵ سالگی تنها لباس این ۲ تیم که یکی بودند را بر تن کند و جام امیر نویدی، آخرین باری بود که سکونشینان دیدند که منوچهر به دنبال توپ دوید؛، بعد از آن سالیا تمام زندگی اش را وقف آنهایی کرد که مظلومانه به دنبال توپ می‌دویدند.

سالیا و دهداری

علاقه سالیا به پرویز دهداری ۲ طرفه بود، وی در طول زندگی اش هیچگاه به دهداری نه نگفت، از زمانی که دهداری به عنوان مدیر تیم صنعت نفت منصوب شد از سالیا خواست به عنوان مربی در این تیم شروع به کار کند و وی اولین کاری که کرد تیم را با حضور بازیکنانی مثل برزگری، فیروزی، نظری، قاسمپور، شاملی و نظام آزادی جوان کرد و مجموعه‌ای را که فصل قبل در معرض سقوط بود به مقام پنجمی لیگ تخت جمشید رساند.
سالیا تا قبل از انقلاب اسلامی در کنار تیم صنعت نفت بود و هدایت این تیم را در لیگ تخت جمشید بر عهده داشت و تیم تحت هدایت او بارها و بارها مچ بزرگان فوتبال ایران را خواباند.
وی تیم صنعت نفت آبادان را در شیراز ثبت کرد و با صعود از دسته‌های پایین‌تر به قهرمانی باشگاه‌های شیراز تبدیل کرد، صنعت نفت آن روزها با ترکیبی از بازیکنان مستعد نظیر کرمانی، دارم، تهامی و قدیمی ترها نظیر برزگری، قاسمپور، بشاگردی، گله داری خود را آماده مسابقات لیگ استان فارس می‌کرد که حضور تیم نفت در این مسابقات مورد انتقاد باشگاه‌های شیراز قرار گرفت و این موضوع به یکی از دلایل اصلی بازگشت زرد پوشان به خوزستان شد.

بازگشت صنعت نفت با سالبا به لیگ ایران

سالیا تیم صنعت نفت را به خوزستان بازگرداند و با قهرمانی در مسابقات استان که در دزفول برگزار شد به رقابت‌های لیگ ایران صعود کرد تا استارت بازگشت برزیل ایران به رقابت‌های کشوری زده شود.

با بازگشت صنعت نفت به لیگ ایران، بازیکنان آبادانی سایر تیم‌ها به آبادان بازگشتند تا سالیا و طلایی پوشان را همراهی کنند، ورزشگاه تختی اهواز آن روزها میزبان بازی‌های مردان آبادانی بود.

سالیا که دوست داشت تیمش در آبادان میزبان حریفانش باشد پس از یک سال به کمک مسئولان وقت پالایشگاه، استادیوم تختی را که به مخروبه ای بعد از جنگی تبدیل شده بود بازسازی کرد تا این ورزشگاه جانی دوباره بگیرد.

عبدالرضا برزگری، ابراهیم قاسمپور، گله داری، نظام آزادی، وشاحی، شاملی، فیروزی و خیلی از بزرگان فوتبال آبادان از شاگردان مردی به شمار می‌روند که این سال‌ها به دست فراموشی سپرده شده است.

عبدالرضا برزگری "حسون " مروارید سیاه فوتبال ایران و یکی از تکنیکی‌ترین بازیکنان تاریخ کشور، استعداد کشف نشده فوتبال ایران، سالیا را مردی بی همتا در فوتبال آبادان معرفی می کند وی گفت: سالیا مورد بی مهری فوتبالی‌ها بخصوص مسئولان پالایشگاه قرار گرفت.

وی افزود: زمانی که دفتر سالیا در ورزشگاه تختی آبادان بسته شد فاتحه فوتبال این شهر خوانده شد چرا که پدرخوانده فوتبال برزیل ایران را از خانه‌اش بیرون کردند.

این بازیکن پیشکسوت آبادانی اظهار داشت: این سالیا بود که اجازه محو شدن تیم صنعت نفت را نداد و با دست خالی این تیم را در دوران جنگ تحمیلی با سختی‌های زیادی زنده نگه داشت ولی مسئولان آبادانی رفتار ناشایستی با وی داشتند.

مروارید سیاه فوتبال ایران گفت: چند سال بعد از افول تفکر سالیا هجوم غیر آبادانی‌ها به مجموعه باشگاه صنعت نفت سرعت گرفت و نتیجه آن نیز، تبدیل شدن صنعت نفت به تیمی درجه ۲ در فوتبال ایران بود.

یکی دیگر از شاگردان سالیا نیز گفت: سالیا جزئی از تاریخ فوتبال آبادان و تیم صنعت نفت است ولی قدر این گوهر دانسته نشد و پس از مرگش هم در برگزاری سالگردش غفلت شد.

علی فیروزی اظهار داشت: سالیا بدون شک نامی جاویدان در فوتبال آبادان است، ولی برخی برای رسیدن به اهدافشان نمی‌خواستند او در تیم صنعت نفت باشد. سالیا با جان و دل و بدون چشم داشت تیم صنعت نفت را راهی لیگ کشوری کرد اما به راحتی او را از ورزشگاه بیرون انداختند.

سرمربی پیشین تیم فوتبال صنعت نفت آبادان گفت: سالیا شناسنامه فوتبال آبادان بود، با عشق و علاقه و بدون چشم داشت مالی برای این تیم زحمت کشید و عمر خود را وقف فوتبال این شهر کرد.

فیروزی افزود: سالیا نام کوچکی در فوتبال آبادان نیست و باشگاه صنعت نفت، پیشکسوتان و اداره ورزش و جوانان آبادان باید هر ساله با برگزاری مراسمی در سالگردش یاد این اسطوره فوتبال کشور را زنده نگه دارند.

یکی دیگر از شاگردان سالیا نیز گفت: بدون شک یکی از کسانی که در تعالی فوتبال ایران و به خصوص آبادان نقش پررنگی داشت، استاد منوچهر سالیا می‌باشد.

محمود گله داری اظهار داشت: مرحوم سالیا در سال‌های جنگ تحمیلی فوتبال آبادان را زنده نگه داشت و اجازه نداد فوتبال آبادان به دلیل جنگ نابود شود.

افرادی چون منوچهر سالیا در دهه ۵۰ و ۶۰ فوتبالیست‌های بسیاری پرورش دادند که این ستاره ها در فوتبال آبادان و کشور می درخشند.

بزرگداشت یاد اسطوره های فوتبال آبادان تنها مطالبه پیشکسوتان ورزش و علاقه مندان به فوتبال می باشد. شهری که مردم آن از کودکان گرفته تا بزرگسالان عاشقانه فوتبال و تیم محبوب خود صنعت نفت را دوست دارند.

مرجع / ایرنا
:
:
:
آخرین اخبار