حدود 5 ماه از سیل فروردین 98 گذشته است و تمامی اهالی مناطق سیل زده پس از گذراندن دوره کوتاه زندگی در چادر به خانه‌های خود بازگشتند برخی از اهالی که خانه‌های آنها از سیل آسیب دید و نیاز به تعمیر و یا ساخت مجدد داشت در مناطقی نزدیک به محل زندگی خود خانه‌هایی را تا زمان آماده شدن منازل آن اجاره کردند.
حدود 13 روستای بخش مرکزی شهرستان حمیدیه که در طول مسیر خسرج قرار دارند نیز در زمان سیل دستور تخلیه آنها صادر شد و بسیاری از خانه‌ها در این روستاها از سیل آسیب دید، روستای «حمدان سلجه» از جمله این روستاها است که سیل سبب شد اهالی این روستا خانه‌های خود را از دست داده و اکنون در کانکس زندگی می‌کنند
وارد روستای حمدان سلجه که می‌شوی کانکس محل زندگی سیل‌زدگان و خانه‌های نیمه ساخته شده در دو طرف جاده به چشم می‌خورد، خانه‌هایی که تعمیری هستند پیشرفت خوبی داشتند و کف و محوطه آنها مانده تا تکمیل شوند.
خانه‌های جدید تا مرحله سقف رسیده بودند و برخی از آنها هم هنوز در حال چیدن آجرها برای رسیدن به سقف هستند؛ از آنجایی که کانکس صاحبان هر کدام از این خانه‌ها را در کنار ساختمان نیمه کاره گذاشته‌اند تمامی اهالی روستا زن و مرد در ساخت و ساز خانه‌ها کمک می‌کردند.
در طرح جدید احداث خانه‌ها آنچه واضح است، ارتفاع حدوداً یک متری خانه‌ها از سطح زمین است که نشان می‌دهد با هدف پیش‌بینی سیل طراحی و ساخته شده‌اند.
تا آدم در خانه خود زندگی نکند راحت نیست
فاصله خانه جدیدی که قرار است برای «مریم» و دو دختر و همسرش ساخته شود تا کانکسی که در آن موقتاً زندگی می‌کنند فقط چند متر است، و مریم روزانه قبل از هر کاری ابتدا به کار کارگرانی که در حال ساخت هستند سرک می‌کشد تا ببیند چقدر از ساختن خانه وی باقی مانده است و سپس بقیه کارهای خود را انجام می‌دهد.
وی در حالی که موهای دختران قد ونیم قدش را خشک می‌کرد، گفت: تا آدم در خانه خود زندگی نکند راحت نیست، تمیز نگه داشتن کانکس و بچه‌ها کار سختی است، وارد کانکس که شدی دمپایی خود را باید بیرون روی خاک‌ها دربیاری و وقتی خواستی آن را بپوشی باید مراقب باشی پای تو روی زمین نیفتد.
از مریم سوال می‌کنم به شما نگفته‌اند چه زمانی خانه‌هایتان را تحویلتان می‌دهند و مریم که از این زمانی اطلاعی نداشت از پیمانکاری که کمی آن‌طرف تر ایستاده سوال من را می‌پرسد و وی پاسخ می‌دهد: دوتا خانه داریم که فنداسیون آنها مانده اما سقف مابقی خانه‌ها در حال اتمام است، در مجموع سه پیمانکار در این روستا هستیم که 30 باب منزل تعهد کاری من است که پیش بینی می‌شود یک ماه نیم تا دو ماه دیگر خانه‌ها جدید تحویل اهالی روستا داده می‌شود.
حمام اهالی مشترک است
مریم می‌گوید: برای شست و شو و حمام کردن مشکل داریم، حمام اهالی مشترک است، چند روز پیش بیل مکانیکی لوله آب را شکست و حالا مجبوریم برای شستن ظرف‌ها از لوله آن خانه‌ها که آن طرف جاده هستند استفاده کنم.
مریم تمام وسایلی را که نیاز دارد از ظرف و رختخواب گرفته تا لباس و یخچال و... را کنار هم در کانکس چیده است.
برای رفتن در خانه جدید لحظه شماری می‌کنم
نعیمه یکی دیگر از زنان روستای حمدان سلجه است وی یک پسر دارد و تا یک ماه دیگر منتظر تولد فرزند دیگرش است به سختی از بین پاره‌های آجر و مصالح ساختمانی که روی زمین رها شده بود می‌گذرد تا کارهای روزانه خود را پیش از رسیدن همسرش انجام دهد، از اتاقکی مستطیلی شکل که سقف آن را با پِلیت پوشانده‌اند و کف آن خاکی است به عنوان آشپزخانه استفاده می‌کند.
وی در حالی که با یک دست سینی که در آن لباس‌هایی که شسته است را روی سر خود نگه داشته است با اشاره دست دیگرش محل احداث خانه جدیدیش را به من نشان می‌دهد و می‌گوید: برای رفتن در خانه جدید لحظه شماری می‌کنم، قطعاً نقشه خانه‌های جدید قشنگتر و طرح بهتری دارد اما کار کُند پیش می‌رود به ما گفته‌اند تا دو ماه دیگر خانه‌ها آماده می‌شوند، نگران هستیم مبادا دوباره سیل بیاید و ما هنوز در کانکس زندگی می‌کنیم.
برای تکمیل خانه نیاز به پول دارم
اما خانه «رحیم» فقط نیاز به تعمیر دارد با کمکی که دولت به سیل زده‌ها داده بود دیوارهای خانه را سفید کاری کرد و سقف خانه را درست کرده بود وی می‌گوید: دولت 15 میلیون وام بلاعوض به ما داده است که خانه‌هایمان را با آن تعمیر کنیم اما کافی نیست 10 میلیون دیگر گذاشتم اما هنوز کف و ایزوگام خانه مانده است دیگر پول نداریم و نمی‌دانم پیش از شروع پاییز بتوانم کاری بکنم یا نه! امیدوارم همان طور که مردم، خیرین و... در زمان سیل درکنار ما بودند و کمک کردند برای اتمام تعمیر و ساخت خانه‌های سیل‌زده‌ها نیز کمک کنند.
نان گرم «ام حسین» روی سفره کارگران
«ام حسین» اگر چه میانسال به نظر می‌رسد اما پابه پای دیگران در ساخت و ساز کمک می‌کند در گوشه محلی که خانه ام حسین در حال ساخت است اتاقک کوچکی قرار دارد که ام حسین روزانه ظهر به ظهر تنور گازی خود را روشن می‌کند و نان گرم سر سفر کارگران می‌گذارد.
سیل‌زده هستند و شرایط زندگی جالبی ندارند اما خلق و خوی و آداب روستایی خود را نگه داشته‌اند و هر کسی پیش آنها برود نشناخته به داخل خانه خود دعوت می‌کنند.
وی هر روز نهار و صبحانه کارگران ساختمان سازی را یکی می‌کند و هر چه دارد را آماده کرده و برای آنها غذا می‌پزد، غذای امروز ام حسین خورشت بامیه بود و می‌رفت نان گرم را در کنار خورشتش بگذارد به خانواده و کارگران بدهد! وی در حالی که چانه‌های خمیر را با کف دستان خود به هم می‌زد تا قرص نان را به تنور بزند، می‌گوید: با سختی زیر گرما نان می‌پزم! به سیلندر گاز اشاره می‌کنم و سوال می‌کنم خطرناک نیست پاسخ می‌دهد: حتی اگر خطرناک باشد و بمیرم مجبورم چکار میشه کرد، هر روز غذای کارگران را آماده می‌کنم فقط شب پیمانکارشان برای آنها شام می‌آورد.
شوهر ام حسین نیز که امسال زمین‌های کشاورزی خود را در سیل از دست داده بود برای اینکه بیکار نباشد و خود را یه طورایی مشغول کند در کنار دست بنا خانه خود را می‌سازد.
تا پایان شهریور تمام پرونده واحدهای تعمیری سیل‌زده‌ها بسته می‌شود
مسعود انصاریان مدیر کل بنیان مسکن استان خوزستان در اواخر مردادماه امسال گفته بود: 15 هزار و 623 واحد تعمیری در استان وجود دارد که از این تعداد 10 هزار و 836 واحد تعمیر شده و مابقی در دست تعمیر است که تا پایان شهریور امسال تمام پرونده واحدهای تعمیری بسته می‌شود. ساخت 2 هزار واحد مسکونی آغاز شده و تعدادی از آنها به مرحله دیوارچینی و سقف نیز رسیده است.
به گزارش خبرگزاری فارس، فرودین ماه امسال با طغیان رودخانه کرخه حدود 13 روستا در بخش مرکزی شهرستان حمیدیه نیز زیر آب رفت؛ روستای حمدان سلجه ، یکی از روستاهایی است که به علت کندی در روند ساخت منازل اکنون باگذشت حدود 5 ماه از فروکش کردن سیل اهالی آن همچنان در کانکس زندگی می‌کنند، که گفته می‌شود اعضای انجمن اسلامی بازار و اصناف تهران هزینه ساخت 40 واحد را در این روستا متقبل شدند.
