او با بیان اینکه ایشان در هر حال زمان امامت حضرت امیرالمومنین (ع) و امامت امام حسن (ع) را درک کرده و از نزدیک وقایع آن را دنبال کرده است، افزود: پدر بزرگوار آن حضرت، مولی الکونین، حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) و مادر گرامی ایشان لیلی نام داشت.
عبیات با بیان اینکه مستندات تاریخی زیادی از سیره حضرت علی اکبر (ع) به دلیل فشار و سیطره حداکثری دشمنان اهل بیت علیهم السلام با آثار و سرگذشت شهدای کربلا در دسترس ما نیست، اظهار کرد: در خصوص اینکه حضرت علی اکبر (ع) ازدواج کرده بود یا خیر، مرحوم محدث قمی می‌نویسد که از بعضی از روایات برداشت می‌شود که ایشان صاحب همسر و فرزند بوده اند.
پژوهشگر تاریخ اسلام از محدث قمی به عنوان برترین پژوهشگر تاریخ عاشورا نام برد و بیان داشت: ایشان در کتاب ارزشمند نفس المهوم صفحه ۳۳۳ آورده است که از بعض روایات آشکار می‌گردد که علی اکبر (ع) اهل و فرزند بود.
او شجاعت، فراست، صبر، شباهت ایشان به رسول خدا (ص) را از جمله ویژگی‌های خاص این حضرت عنوان و تصریح کرد: یکی از نخستین دلایل شجاعت ایشان را می‌توان در مسیر حرکت کاروان حسینی به سمت کوفه بررسی و مشاهده کرد.
سلمانی عبیات ادامه داد: پس از آنکه کاروان حسینی به سمت کربلا در حرکت بود و پس از عبور از منزلگاه ذو حسم، بیضه و عذیب الهجانات، به منطقه بنی مقاتل رسیدند و عقبة بن سمعان نقل می‌کند پس از اینکه مسیری را طی کردیم، وجود مقدس ابا عبدالله الحسین علیه السلام به خواب رفته و سپس از خواب بیدار شدند و فرمودند: انالله و انا الیه راجعون!
او اظهار داشت: فرزند ایشان حضرت على اکبر (ع) رو به پدر کرد و گفت: چرا استرجاع و ستایش الهی بر زبان جاری ساختید؟ فرمود: پسرم! لحظه اى به خواب رفتم. در خواب سوارى دیدم که مى گفت: این قوم مى روند و مرگ‌ها به سوى ایشان حرکت مى کند و دانستم که این خبر کشته شدن ما است که داده مى شود. على گفت: پدر جان! - خداوند به تو هیچ بدى نشان ندهد کنایه از دعای خیر. مگر ما بر حق نیستیم؟ فرمود: آرى سوگند به کسى که بازگشت همه به سوى اوست، ما بر حق هستیم. على گفت: در این صورت از کشته شدن در را حق باکی نداریم؛ امام حسین فرمودند: پسرم! خداوند بهترین پاداشى را که ممکن است به خاطر پدرى به پسرش، داده شود ارزانى تو فرماید.
این نویسنده کتاب پژوهش عاشورایی با اشاره به اینکه حتی دشمنان اهل بیت نیز به جایگاه ارزشمند حضرت علی اکبر (ع) اعتراف کرده اند، گفتد ابوالفرج اصفهانی با سند معتبر از مغیره نقل می‌کند که روزی معاویه بن ابی سفیان به اطرافیان خود گفت: به نظر شما سزاوارترین و شایسته‌ترین فرد امت به امر خلافت کیست؟ اطرافیان گفتند: جز تو کسی را سزاوارتر به امر خلافت نمی‌شناسیم! معاویه گفت: این چنین نیست. شایسته‌ترین فرد برای امر حکومت علی اکبر فرزند حسین بن علی علیهمالسلام است که جدش رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم است و شجاعت بنی هاشم سخاوت بنی امیه و زیبایی قبیله ثقیف را در خود جمع کرده است.
محمدرضا سلمانی عبیات با اشاره به علاقه شدید امام حسین (ع) به فرزند برومندش حضرت علی اکبر (ع) بیان داشت: در منابع شیعه و سنی آمده است زمانی که امام حسین علیه السلام که از شهادت فرزندش با خبر شد از خیمه بیرون آمده و به کنار بالین جوان خود رفت و همچنان که مىگریست و اشک اندوه می‌ریخت و می‌فرمود: خدا بکشد کشندگان تو را چقدر این مردم بر خدا جرى شدند و چگونه پرده احترام رسول خدا را دریدند در حالی که اشک از چشمانش جاری بود، فرمود: پس از شهادت تو خاک بر سر دنیا.
او افزود: امام حسین علیه السلام با این سخن شدت علاقه و اشتیاق خود به فرزندش را ابراز می‌کند، یعنی شهادت حضرت علی اکبر علیه السلام و رفتن او از این دنیا آنقدر برای امام سخت است که امام زندگی در این دنیا بدون ایشان را بی‌ارزش و بی‌مقدار می‌داند و نکته دوم این است که حرمت و احترام آن حضرت، حرمت پیامبر (ص) است و با حرمت شکنی به علی اکبر علیه السلام حرمت پیامبر صلی الله علیه و آله شکسته شد.
