نگاهی به قابلیت‌های تسلیحاتی کره‌شمالی
خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی درباره توانایی‌های
ارتش کره شمالی نوشته است: با اقدام "کیم جونگ ایل"، رهبر پیشین کره شمالی
نسبت به افزایش نقش ارتش این کشور طی ۱۷ سال حکومت خود، شمار نظامیان این
کشور بر اساس برآوردهای کره‌جنوبی به مرز یک میلیون و دویست‌هزار سرباز
رسیده است. اما کیم جونگ اون، رهبر و فرمانده جدید ارتش این کشور امسال با
ایجاد "نیروهای مسلح هسته‌ای"، به ارتش توجه ویژه‌ای کرده است.
با این حال گمان می‌رود این ارتش با مشکل تجهیزات منسوخ شده و کمبود تجهیزات مواجه است.
ارتش اسرارآمیز این کشور جزئیات اندکی در رابطه با عملیات‌هایش فاش می‌کند، اما در این جا به بررسی نقاط ضعف و قوت این ارتش از نگاه کارشناسان خارجی می‌پردازیم:
توپخانه
کره شمالی در نوامبر ۲۰۱۰ هنگامی که خط مرزی‌اش با جزیره‌ای در کره‌جنوبی را گلوله‌باران کرد و چهار تن را کشت، در مورد توانایی توپ‌های جنگی خود یادآوری دردناکی به ما کرد و تهدید نیروهای توپخانه‌اش را در مرزهای دریایی مورد مناقشه، برجسته کرد.
کره جنوبی اعلام کرده کره شمالی بیش از ۱۳ هزار توپ جنگی در اختیار دارد و آتش‌بارهای دوربرد این کشور می‌توانند سئول را مورد هدف قرار دهند؛ پایتخت کره‌جنوبی که ۱۰ میلیون جمعیت دارد و تنها ۳۰ مایل (۵۰ کیلومتر) از مرز فاصله دارد.
مارک فیتزپاتریک، یک مقام رسمی سابق وزارت امور خارجه آمریکا و عضو کنونی موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک می‌گوید: "بزرگترین نقطه قوت کره شمالی در این است که درهمان آغاز جنگ می‌تواند به وسیله توپخانه خود پایتخت کره جنوبی را گلوله‌باران کند."
وزیر دفاع کره جنوبی اعتقاد دارد که کشورش می‌تواند ۷۰ درصد از آتش‌بارهای توپخانه همتای شمالی خود را طی پنج روز از آغاز جنگ احتمالی از کار بیندازد اما "سون یونگ-وو"، استاد مدرسه عالی "استراتژی دفاع ملی" در دانشگاه "هانام" کره جنوبی می‌گوید این زمان برای جلوگیری از کشته شدن میلیون‌ها غیرنظامی و وقوع فاجعه در کشوری که صاحب چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا است، خیلی دیر است.
نیروهای ویژه
کارشناسان بر این عقیده‌اند با توجه به این که ارتش کره شمالی در بخش غیرهسته‌ای خود از کمبود سلاح و نیز تجهیزات کهنه رنج می‌برد، استفاده از نیروهای چریکی بهترین استراتژی برای این کشور در صورت وقوع هرگونه جنگ است.
مقامات سئول برآورد می‌کنند که شمار نیروهای ویژه کره شمالی در حدود ۲۰۰ هزار تن باشند و پیونگ یانگ پیشتر از آنها استفاده کرده است.
در سال ۱۹۶۸، ۳۱ نفر از نیروهای کماندوی کره شمالی برای کشتن "پارک چانگ-هی"، رئیس جمهور وقت کره‌جنوبی به کاخ ریاست جمهوری (کاخ آبی) در سئول حمله کردند که البته موفق به انجام این امر نشدند. در همان سال، در حمله‌ای دیگر و این بار در شرق کره جنوبی بیش از ۱۲۰ کماندوی دولت کره شمالی حدود ۲۰ نفر از غیرنظامیان، سربازان و ماموران پلیس کره جنوبی را کشتند.
در سال ۱۹۹۶ نیز ۲۶ تن از عوامل کره شمالی پس از اینکه زیردریایی‌شان دچار نقص فنی شد، به منطقه‌ای کوهستانی واقع در شمال کره جنوبی نفوذ کردند که در تعقیب و گریز آنها همه بجر دو تن به همراه ۱۳ تن از سربازان کره جنوبی و غیرنظامیان کشته شدند.
"کیم یئون سو"، استاد دانشگاه "دفاع ملی کره" در سئول با اشاره به این که هدف این نیروهای ویژه ترساندن ایالات متحده آمریکا و کره جنوبی در مراحل اولیه جنگ با تهدید زیرساخت‌های حیاتی مانند نیروگاه‌های هسته‌ای و غیرنظامیان است، گفت: نیروهای ویژه کره شمالی به همراه بمب‌های هسته‌ای، موشک‌ها و توپخانه یک بخش کلیدی از توانایی‌های نامتقارن این کشور را تشکیل می‌دهند. ماموریت آنها به وجود آوردن جبهه‌های متعدد جنگی تا حد امکان است تا دشمنان خود را در شرایطی آشفته قرار دهند.
بر روی زمین، در دریا و هوا
در ماه مارس سال ۲۰۱۰، ۴۶ تن از ملوانان ارتش کره جنوبی در حمله‌ای به کشتی جنگی‌شان در دریای زرد کشته شدند که سئول یک زیردریایی ارتش کره شمالی را عامل حمله می‌داند. پیونگ یانگ دست داشتن در این موضوع را انکار می‌کند. صرف نظر از این درگیری، از سال ۱۹۹۹ تاکنون نیروهای دریایی این دو کشور سه بار و در نزدیکی مرز دریای غربی خود با یکدیگر نبردهایی خونین داشته‌اند. کارشناسان می‌گویند این جنگ‌ها نشان داد که با وجود بهره‌مند بودن طرف جنوبی از قدرت آتش دریایی و تکنولوژی، همتای شمالی بر عنصر "غافلگیری" تکیه دارد.
بنا بر گفته وزارت دفاع دولت سئول، کره شمالی ۷۰ زیردریایی در اختیار دارد در حالی که همتای جنوبی آنها تنها از ۱۰ فروند زیردریایی بهره‌مند است. جان پایک، مدیر اتاق فکر پایگاه اینترنتی "گلوبال سکیوریتی" می‌گوید، بزرگترین خطر تهدید کننده از سوی نیروی دریایی کره شمالی زیردریایی‌های کوچکی هستند که می‌توانند نیروهای کماندو مهاجم را در ساحل کره جنوبی مستقر کنند.
از سوی دیگر آنها ۸۲۰ هواپیمای جنگی را در اختیار دارند که از این نظر نیز از همتای جنوبی خود جلوترند، اگرچه دولت سئول مورد حمایت نیروی هوایی ارتش آمریکا قرار دارد. سئول بر این باور است که بسیاری از هواپیماهای جنگی کره شمالی قدیمی شده‌اند و دیگر قابل استفاده نیستند. موضوع دیگری که به عقیده کارشناسان دولت پیونگ یانگ از آن رنج می‌برد کمبود سوخت است که مدتهاست با آن مواجه‌اند و باعث می‌شود تا حملات هوایی خود را کاهش دهند.
فیتزپاتریک با اشاره به اینکه کره شمالی نمی‌تواند حمله گسترده‌ای را برای مدت زمان طولانی دنبال کند، می‌گوید: بزرگترین مشکل ارتش پیونگ یانگ این است که بسیار سریع و به دلیل برتری قابل توجه نیروهای آمریکا و کره جنوبی، کنترل خود را بر روی آسمان از دست می‌دهد. آماری که از شمار جنگنده‌های ارتش پیونگ‌یانگ گزارش شده کاملا بی‌معناست، چرا که بسیاری از آنها نمی‌توانند پرواز کنند و خلبان‌های آنها نیز مهارت لازم را برای پرواز ندارند.
آمریکا ۲۸ هزار و ۵۰۰ نیروی نظامی خود را در کره جنوبی مستقر کرده و اخیرا نیز در تمرین نظامی مشترکش با ارتش این کشور که با هدف بازدارندگی کره شمالی صورت گرفته، بمب افکن‌های رادارگریز بی-۲ با قابلیت حمل بمب‌های اتمی و نیز جت‌های اف-۲۲ خود را به پرواز در آورده است.
پشتیبانی و تدارکات لازم مساله‌ای دیگر است که در این میان مطرح می‌شود. به کار گرفتن تجهیزات سنگین به وسیله نیروهای دریایی و هوایی نیازمند تعمیرات گسترده بسیاری است، به ویژه در منطقه ناهمواری چون شبه جزیره کره.
وزارت دفاع کره جنوبی اعتقاد دارد که تجهیزات و تمهیدات جنگی پیونگ‌یانگ که بیشترشان نیز در زیرزمین نگهداری می‌شوند، تنها دو تا سه ماه می‌توانند دوام بیاورند.
"سون یونگ-وو"، استاد مدرسه عالی "استراتژی دفاع ملی" در دانشگاه "هانام" کره جنوبی می‌گوید: شانس پیروزی آنها در صورت وقوع هر جنگی به این بستگی دارد که تا چه حد بتوانند آن را به سرعت پایان دهند.
به هر حال، دولت پیونگ یانگ می‌تواند کمبود تجهیزات کارآمد خود را توسط نیروهای انسانی وسیع خود جبران کند. این کشور که حدود ۲۵ میلیون جمعیت دارد، نزدیک به هفت و نیم میلیون نفر نیروی ذخیره دارد.
موشک‌ها و تسلیحات هسته‌ای
کره شمالی می‌گوید دولت این کشور نیاز دارد برای جلوگیری از تهاجم ارتش آمریکا، سلاح‌های هسته‌ای تولید کند. از سال ۲۰۰۶ تاکنون این دولت سه مورد آزمایش‌های هسته‌ای زیرزمینی انجام داده که آخرین آنها در ماه فوریه سال جاری انجام گرفته است.
به گفته "زیگفرید هکر"، کارشناس مرکز همکاری و امنیت بین‌الملل دانشگاه استفورد، پیونگ یانگ پلوتونیوم لازم را برای چهار تا هشت بمب هسته‌ای در اختیار دارد. اما این کارشناس تردید دارد که دولت این کشور مهارت لازم را برای مجهز کردن موشک به کلاهک هسته‌ای دارا باشد.
وی ماه جاری در وب سایت موسسه مطالعات بین‌المللی "فریمن اسپاگلی" در دانشگاه استفورد گفت: من اعتقاد دارم که کره شمالی توانایی حمله به ایالات متحده آمریکا به وسیله موشک‌های هسته‌ای را ندارد و برای سالها نیز این توانایی را به دست نخواهد آورد.
"بروس بنت"، کارشناس موسسه "رند کورپ" نیز پیش از این در همین ماه گفته بود که بعید می‌داند ارتش پیونگ یانگ بتواند آمریکا را مورد اصابت موشک‌های هسته‌ای قرار دهد، اما می‌توان این احتمال معقول را برای این ارتش در نظر گرفت که آنها از موشک‌های کوتاه برد هسته‌ای برخوردار باشند.
سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی
کره شمالی هرگونه برنامه‌ریزی در زمینه ساخت و به کارگیری تسلیحات زیستی و شیمیایی را انکار می‌کند. این در حالی است که کره‌جنوبی مدعی است دولت پیونگ یانگ بالغ بر ۵۰۰۰ تن سلاح شیمیایی را در اختیار دارد.
با این وجود، موسسه "آی، آی. اس.اس" اعلام کرده است: اگرچه ارقام اعلام شده از سوی دولت سئول بسیار مبالغه‌آمیز است اما احتمالا پیونگ یانگ برنامه‌هایی را برای در اختیار داشتن سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی در نظر دارد.
این موسسه در وب سایت خود نوشته است: وضعیت دولت کره شمالی در زمینه سلاح‌های زیستی و شیمیایی هرگونه که باشد، این دیدگاه که این دولت از چنین سلاح‌هایی بهره‌مند است، یا امکان دارد که بهره‌مند باشد، می‌تواند برگ برنده‌ای برای پیونگ یانگ در جهت ایجاد شک و تردیدها در واشنگتن، سئول و توکیو و بازدارنده دشمنی‌های بالقوه آنها باشد.
کره شمالی امضاکننده معاهده منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی نیست، اما با کنوانسیون غیرالزام‌آور سلاح‌های زیستی و سمی موافقت کرده است.
با این حال گمان می‌رود این ارتش با مشکل تجهیزات منسوخ شده و کمبود تجهیزات مواجه است.
ارتش اسرارآمیز این کشور جزئیات اندکی در رابطه با عملیات‌هایش فاش می‌کند، اما در این جا به بررسی نقاط ضعف و قوت این ارتش از نگاه کارشناسان خارجی می‌پردازیم:
توپخانه
کره شمالی در نوامبر ۲۰۱۰ هنگامی که خط مرزی‌اش با جزیره‌ای در کره‌جنوبی را گلوله‌باران کرد و چهار تن را کشت، در مورد توانایی توپ‌های جنگی خود یادآوری دردناکی به ما کرد و تهدید نیروهای توپخانه‌اش را در مرزهای دریایی مورد مناقشه، برجسته کرد.
کره جنوبی اعلام کرده کره شمالی بیش از ۱۳ هزار توپ جنگی در اختیار دارد و آتش‌بارهای دوربرد این کشور می‌توانند سئول را مورد هدف قرار دهند؛ پایتخت کره‌جنوبی که ۱۰ میلیون جمعیت دارد و تنها ۳۰ مایل (۵۰ کیلومتر) از مرز فاصله دارد.
مارک فیتزپاتریک، یک مقام رسمی سابق وزارت امور خارجه آمریکا و عضو کنونی موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک می‌گوید: "بزرگترین نقطه قوت کره شمالی در این است که درهمان آغاز جنگ می‌تواند به وسیله توپخانه خود پایتخت کره جنوبی را گلوله‌باران کند."
وزیر دفاع کره جنوبی اعتقاد دارد که کشورش می‌تواند ۷۰ درصد از آتش‌بارهای توپخانه همتای شمالی خود را طی پنج روز از آغاز جنگ احتمالی از کار بیندازد اما "سون یونگ-وو"، استاد مدرسه عالی "استراتژی دفاع ملی" در دانشگاه "هانام" کره جنوبی می‌گوید این زمان برای جلوگیری از کشته شدن میلیون‌ها غیرنظامی و وقوع فاجعه در کشوری که صاحب چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا است، خیلی دیر است.
نیروهای ویژه
کارشناسان بر این عقیده‌اند با توجه به این که ارتش کره شمالی در بخش غیرهسته‌ای خود از کمبود سلاح و نیز تجهیزات کهنه رنج می‌برد، استفاده از نیروهای چریکی بهترین استراتژی برای این کشور در صورت وقوع هرگونه جنگ است.
مقامات سئول برآورد می‌کنند که شمار نیروهای ویژه کره شمالی در حدود ۲۰۰ هزار تن باشند و پیونگ یانگ پیشتر از آنها استفاده کرده است.
در سال ۱۹۶۸، ۳۱ نفر از نیروهای کماندوی کره شمالی برای کشتن "پارک چانگ-هی"، رئیس جمهور وقت کره‌جنوبی به کاخ ریاست جمهوری (کاخ آبی) در سئول حمله کردند که البته موفق به انجام این امر نشدند. در همان سال، در حمله‌ای دیگر و این بار در شرق کره جنوبی بیش از ۱۲۰ کماندوی دولت کره شمالی حدود ۲۰ نفر از غیرنظامیان، سربازان و ماموران پلیس کره جنوبی را کشتند.
در سال ۱۹۹۶ نیز ۲۶ تن از عوامل کره شمالی پس از اینکه زیردریایی‌شان دچار نقص فنی شد، به منطقه‌ای کوهستانی واقع در شمال کره جنوبی نفوذ کردند که در تعقیب و گریز آنها همه بجر دو تن به همراه ۱۳ تن از سربازان کره جنوبی و غیرنظامیان کشته شدند.
"کیم یئون سو"، استاد دانشگاه "دفاع ملی کره" در سئول با اشاره به این که هدف این نیروهای ویژه ترساندن ایالات متحده آمریکا و کره جنوبی در مراحل اولیه جنگ با تهدید زیرساخت‌های حیاتی مانند نیروگاه‌های هسته‌ای و غیرنظامیان است، گفت: نیروهای ویژه کره شمالی به همراه بمب‌های هسته‌ای، موشک‌ها و توپخانه یک بخش کلیدی از توانایی‌های نامتقارن این کشور را تشکیل می‌دهند. ماموریت آنها به وجود آوردن جبهه‌های متعدد جنگی تا حد امکان است تا دشمنان خود را در شرایطی آشفته قرار دهند.
بر روی زمین، در دریا و هوا
در ماه مارس سال ۲۰۱۰، ۴۶ تن از ملوانان ارتش کره جنوبی در حمله‌ای به کشتی جنگی‌شان در دریای زرد کشته شدند که سئول یک زیردریایی ارتش کره شمالی را عامل حمله می‌داند. پیونگ یانگ دست داشتن در این موضوع را انکار می‌کند. صرف نظر از این درگیری، از سال ۱۹۹۹ تاکنون نیروهای دریایی این دو کشور سه بار و در نزدیکی مرز دریای غربی خود با یکدیگر نبردهایی خونین داشته‌اند. کارشناسان می‌گویند این جنگ‌ها نشان داد که با وجود بهره‌مند بودن طرف جنوبی از قدرت آتش دریایی و تکنولوژی، همتای شمالی بر عنصر "غافلگیری" تکیه دارد.
بنا بر گفته وزارت دفاع دولت سئول، کره شمالی ۷۰ زیردریایی در اختیار دارد در حالی که همتای جنوبی آنها تنها از ۱۰ فروند زیردریایی بهره‌مند است. جان پایک، مدیر اتاق فکر پایگاه اینترنتی "گلوبال سکیوریتی" می‌گوید، بزرگترین خطر تهدید کننده از سوی نیروی دریایی کره شمالی زیردریایی‌های کوچکی هستند که می‌توانند نیروهای کماندو مهاجم را در ساحل کره جنوبی مستقر کنند.
از سوی دیگر آنها ۸۲۰ هواپیمای جنگی را در اختیار دارند که از این نظر نیز از همتای جنوبی خود جلوترند، اگرچه دولت سئول مورد حمایت نیروی هوایی ارتش آمریکا قرار دارد. سئول بر این باور است که بسیاری از هواپیماهای جنگی کره شمالی قدیمی شده‌اند و دیگر قابل استفاده نیستند. موضوع دیگری که به عقیده کارشناسان دولت پیونگ یانگ از آن رنج می‌برد کمبود سوخت است که مدتهاست با آن مواجه‌اند و باعث می‌شود تا حملات هوایی خود را کاهش دهند.
فیتزپاتریک با اشاره به اینکه کره شمالی نمی‌تواند حمله گسترده‌ای را برای مدت زمان طولانی دنبال کند، می‌گوید: بزرگترین مشکل ارتش پیونگ یانگ این است که بسیار سریع و به دلیل برتری قابل توجه نیروهای آمریکا و کره جنوبی، کنترل خود را بر روی آسمان از دست می‌دهد. آماری که از شمار جنگنده‌های ارتش پیونگ‌یانگ گزارش شده کاملا بی‌معناست، چرا که بسیاری از آنها نمی‌توانند پرواز کنند و خلبان‌های آنها نیز مهارت لازم را برای پرواز ندارند.
آمریکا ۲۸ هزار و ۵۰۰ نیروی نظامی خود را در کره جنوبی مستقر کرده و اخیرا نیز در تمرین نظامی مشترکش با ارتش این کشور که با هدف بازدارندگی کره شمالی صورت گرفته، بمب افکن‌های رادارگریز بی-۲ با قابلیت حمل بمب‌های اتمی و نیز جت‌های اف-۲۲ خود را به پرواز در آورده است.
پشتیبانی و تدارکات لازم مساله‌ای دیگر است که در این میان مطرح می‌شود. به کار گرفتن تجهیزات سنگین به وسیله نیروهای دریایی و هوایی نیازمند تعمیرات گسترده بسیاری است، به ویژه در منطقه ناهمواری چون شبه جزیره کره.
وزارت دفاع کره جنوبی اعتقاد دارد که تجهیزات و تمهیدات جنگی پیونگ‌یانگ که بیشترشان نیز در زیرزمین نگهداری می‌شوند، تنها دو تا سه ماه می‌توانند دوام بیاورند.
"سون یونگ-وو"، استاد مدرسه عالی "استراتژی دفاع ملی" در دانشگاه "هانام" کره جنوبی می‌گوید: شانس پیروزی آنها در صورت وقوع هر جنگی به این بستگی دارد که تا چه حد بتوانند آن را به سرعت پایان دهند.
به هر حال، دولت پیونگ یانگ می‌تواند کمبود تجهیزات کارآمد خود را توسط نیروهای انسانی وسیع خود جبران کند. این کشور که حدود ۲۵ میلیون جمعیت دارد، نزدیک به هفت و نیم میلیون نفر نیروی ذخیره دارد.
موشک‌ها و تسلیحات هسته‌ای
کره شمالی می‌گوید دولت این کشور نیاز دارد برای جلوگیری از تهاجم ارتش آمریکا، سلاح‌های هسته‌ای تولید کند. از سال ۲۰۰۶ تاکنون این دولت سه مورد آزمایش‌های هسته‌ای زیرزمینی انجام داده که آخرین آنها در ماه فوریه سال جاری انجام گرفته است.
به گفته "زیگفرید هکر"، کارشناس مرکز همکاری و امنیت بین‌الملل دانشگاه استفورد، پیونگ یانگ پلوتونیوم لازم را برای چهار تا هشت بمب هسته‌ای در اختیار دارد. اما این کارشناس تردید دارد که دولت این کشور مهارت لازم را برای مجهز کردن موشک به کلاهک هسته‌ای دارا باشد.
وی ماه جاری در وب سایت موسسه مطالعات بین‌المللی "فریمن اسپاگلی" در دانشگاه استفورد گفت: من اعتقاد دارم که کره شمالی توانایی حمله به ایالات متحده آمریکا به وسیله موشک‌های هسته‌ای را ندارد و برای سالها نیز این توانایی را به دست نخواهد آورد.
"بروس بنت"، کارشناس موسسه "رند کورپ" نیز پیش از این در همین ماه گفته بود که بعید می‌داند ارتش پیونگ یانگ بتواند آمریکا را مورد اصابت موشک‌های هسته‌ای قرار دهد، اما می‌توان این احتمال معقول را برای این ارتش در نظر گرفت که آنها از موشک‌های کوتاه برد هسته‌ای برخوردار باشند.
سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی
کره شمالی هرگونه برنامه‌ریزی در زمینه ساخت و به کارگیری تسلیحات زیستی و شیمیایی را انکار می‌کند. این در حالی است که کره‌جنوبی مدعی است دولت پیونگ یانگ بالغ بر ۵۰۰۰ تن سلاح شیمیایی را در اختیار دارد.
با این وجود، موسسه "آی، آی. اس.اس" اعلام کرده است: اگرچه ارقام اعلام شده از سوی دولت سئول بسیار مبالغه‌آمیز است اما احتمالا پیونگ یانگ برنامه‌هایی را برای در اختیار داشتن سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی در نظر دارد.
این موسسه در وب سایت خود نوشته است: وضعیت دولت کره شمالی در زمینه سلاح‌های زیستی و شیمیایی هرگونه که باشد، این دیدگاه که این دولت از چنین سلاح‌هایی بهره‌مند است، یا امکان دارد که بهره‌مند باشد، می‌تواند برگ برنده‌ای برای پیونگ یانگ در جهت ایجاد شک و تردیدها در واشنگتن، سئول و توکیو و بازدارنده دشمنی‌های بالقوه آنها باشد.
کره شمالی امضاکننده معاهده منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی نیست، اما با کنوانسیون غیرالزام‌آور سلاح‌های زیستی و سمی موافقت کرده است.
مرجع / اقتصادآنلاین
ایمیل مستقیم: info@khouznews.ir
پیامک: 5000205020
آخرین اخبار
