برنا نوشت:

 

هفته گذشته "فرزاد جمشیدی" در برنامه بزرگداشت محمد نوری در تالار وحدت، اجرای مراسم را بر عهده داشت و نسبت به سخنانش، حرف و حدیث‌هایی پیش آمد. در ادامه گفت‌وگویی از او را می‌خوانید که در این باره توضیح می‌دهد.

فرزاد جمشیدی که در حال تنظیم جوابیه‌ای برای سخنان پیش‌آمده درباره صحبت‌هایش است که به گفته او، قرار است آن را برای رسانه‌ها ارسال کند، در گفت‌وگو با خبرنگار برنا درباره مسایل و حرف و حدیث‌های پیش آمده، می‌گوید: در زمانی زندگی می‌کنیم که دوربین و بقیه تکنولوژی‌های موجود برای ضبط رویدادها موجود هستند که برای اثبات صحت مطالب، می‌توان به راحتی به آن‌ها رجوع کرد. اصطلاحاتی مثل این‌که بنده گفته باشم فلانی را از ما نگیرید و رمضان بدون شهد شیرین ربنای استاد لطفی ندارد، جزو قلمرو واژگانی من نیست. مگر کسی شجریان را از مردم گرفته بود، مگر ماه خدا مقید به من و ماست.

من این جملات را گفتم: "همان طور که برای از دنیا رفته‌ها، مراسم یادبود برگزار می‌کنیم، بهتر است که از یاد نبریم که استاد شجریان، سروش مردم ایران، اهل خطه خراسان و بچه محل قرآن است و امیدوارم با همت آقای شاه‌آبادی و مسوولان امر، امسال طعم رطب ربنای استاد را بچشیم." این سخنان را از روی فیلمی که از من وجود دارد برایتان می‌خوانم.


بخش دیگری از سخنانی که به فرزاد جمشیدی خرده وارد شده، مربوط به صدا کردن جعفر پناهی و تشویق مردم برای او است. او در این باره هم توضیح می‌دهد: فیلم‌سازی در مراسم شرکت کرده بود که یکی از خبرگزاری‌ها این طور نقل کرده که "جمشیدی نمی‌خواست نام او را به زبان بیاورد، اما در بخشی از صحبت‌هایش از او خواست که بلند شود و مردم هم با شنیدن نام او برای او کف زدند."

مگر می‌شود که من مجری که ابزار کارم، واژه است و می‌دانم که کلام اول را خدا آفریده، نسبت به حرفی که می‌زنم و واژه‌ای که به کار می‌برم، اشراف نداشته باشم.

به نظر من مملکت ما از حیث خبر رسانی بیمار است، به جای این‌که به اصل مطلب بپردازیم، به حاشیه رفته‌ایم. هنوز معتقدم که باید برای هنرمندان آغوش باز کنیم که از پیش ما و ایران نروند. هنوز هم فکر می‌کنم که در حرکتی که بیشتر بوی جوگرفتگی می‌داد، مردم کاری کردند که از این فیلم‌ساز، مخالف ساختیم. در حقیقت منظور من این بود که باید کاری کنیم که امثال این هنرمندان جایی برای بروز هنرشان در وطن خودشان داشته باشند.