چند هفته ایست که از شبکه سه سیما سریالی با عنوان «سرزمین کهن» به نمایش در می آید که به وقایع قبل از انقلاب و یک خانواده ی درباری ( بختیاری ) می پردازد.

در این فیلم علاوه بر توهین به ایل غیور لر و بختیاری، در کلام نیز کوتاهی نورزیده و در یکی از پلان های آن گفته شد: نگم بختیاری ها، چطوری بختیاری شدند.

این کلام چنان با وقاحتی گفته شد که انگار بختیاریها اصل و نصب و ریشه ای  در تاریخ ایران نداشته اند.

هر چند در این سالها صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران بصورت خطی و در مسیری مشخص اقدام به ساخت سریالهایی اینچنینی کرده است و گواه آن فیلم " صنوبر" محمد ورزی است که با سواستفاده از نام موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) و دفتر طرح و برنامه شبکه یک سیما اقدام به تهیه،ساخت و پخش گردید.

در آن سریال نیز بختیاریها را دزد و غارتگر معرفی کردند، هر چند این سریال هم همانند دیگر سریالهای محمد ورزی دستخوش تحریف است و ارزش چندانی ندارد، ولی آیا رسانه ی ملی که باید در راستای اتحاد و رهبری یک کشور نقش و سهم عمده ای داشته باشد، اینچنین ناشیانه و بدون بررسی فیلمنامه های دریافتی اقدام به ساخت سریالهایی کند که انزجار و بدبینی را در جامعه رقم بزند.

جناب آقای ضرغامی، فتح قندهار،مشروطه و شرکت در هشت سال دفاع مقدس و دیگر عرصه های جهادی در کشور توسط بختیاریها بر کسی پوشیده نیست و دوستان و عوامل فتنه انگیز جنابعالی در شبکه سه سیما نیز نمی تواند صداقت،شجاعت، دلیری و مردانگی ایل غیور بختیاری را کتمان نمایند و آن را دستخوش تغییرات و جریان های فکری و سیاسی خود کنند.

به قول امام خمینی ( ره ) که گفته بودند: من شما بختیاریها را می شناسم و با شما خاطره دارم، شما مدافع اسلام و ایران بودید،پدران شما به ایران خدمت کردند و همچنین به گفته ی مقام معظم رهبری : قوم لر زبده ترین قوم هاست.

حالا چگونه خائن و خودفروخته معرفی می شوند را باید از دست اندرکاران صدا وسیما جمهوری اسلامی ایران و همچنین نویسنده و کارگردان این سریال یعنی کمال تبریزی و علیرضا طالب زاده پرسید که خود را چگونه به محمد مسعود تهیه کننده این سریال به ریالی ... و ارزش ادبی قلم و هنری خود را به زیر پا گذاشته تا دست به چنین حرکتی بزنند.

جناب آقای ضرغامی، کارنامه ی ناقص و دارای شبهه کمال تبریزی را که ورق بزنید متوجه خواهید شد که چگونه پول های حیف و میل شده ی صدا وسیما بر باد رفته است. در سال 1378 سریال " قصه های رودخانه " وی با سرمایه گذاری سیمای جمهوری اسلامی ایران در کشور مالزی جلوی دوربین رفت و ساخته شد، اما به همان دلیلی که خود می دانید امکان پخش آن از شبکه ی ملی حاصل نشد و ایشان در جوابتان گفت : باید برخی از مسئولان تلویزیون عوض شوند.

در همان سال فیلم سینمایی پاداش را با سرمایه گذاری سیما فیلم تولید می کند ولی بخاطر عبور از خط قرمزهای اخلاقی و تعرض به برخی مقدسات دینی توقیف می شود. در سال 89 فیلم خیابان های آرام را کلید می زند که به انتخابات سال 88 پرداخته است، که آن هم بنا به درخواست تهیه کننده اش اکران نمی شود.

هم اکنون پس از 5 سال تلاش و کوشش مسئولان صدا وسیما متوجه هدر رفت بودجه ی بیت المال می شویم که چگونه کارگردانی که اینچین پیشینه ای در کارنامه ی خود دارد، مسئولین آن را در راس این پروژه قرار می دهند که اگر نگوییم انتخاب تهیه کننده بود بهتر است.

باب مورلی گفته ی زیبایی دارد که می گوید : تو که هستی که بخواهی زندگی من را قضاوت کنی؟ من بی عیب نیستم و نمی خواهم باشم. فقط قبل از اینکه شروع کنی و با انگشت من را نشان بدهی، مطمئن شو دستهای خودت پاک است.

آقای ضرغامی، ملت ایران قبل از محکم شدن پایه های سیاسی خود، آسیب های هشت سال دفاع مقدس را در خود دیده است و هنوز بعد از سالها دچار درگیریهای اقتصادی،روانی،اجتماعی و فرهنگی خویش است. شهدایی را تقدیم انقلاب کرده است که بدون توجه به هیچ امتیاز و چشم داشتی بر سر مین هایی جنگی پا نهادند تا راه آزادی و حرکت کشور را در مسیر پیشرفت بوجود آورند.

شما بعنوان مدیرکل صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران چه خدمتی در جهت جذب مخاطبان تلویزیون انجام داده اید؟ چه نمره ای به خود می دهید؟

آیا فرار کردن مخاطبین تلویزیونی از شبکه های ملی و جذب شبکه های بیگانه از جمله شبکه های ترکی با زبان فارسی شکست محسوب نمی شود؟

شما که از سال 88 تاکنون بدنبال عوامل فتنه می گردید و هر چند روز یکبار شورای سیاستگزاری خبر در اخبار شبانگاهی آن را برجسته می کنند، آیا توهین به بزرگترین قوم و ایل ایرانی ( بختیاری ها ) که هر دوره نقش عمده و بسزایی در انتخابات مجلس شورای اسلامی و ریاست جمهوری ایفاد می کنند خود فتنه داخلی محسوب نمی شود؟!

و اما سخنی کوتاه با نمایندگان بختیاری و لر استانهای خوزستان،کهگیلویه و بویراحمد، چهارمحال بختیاری و ... باید گفت مردم غیور بختیاری و لر برای رسیدن به دنیایی بهتر از هیچ چیز فروگذار نبوده و تنها آمال و آرزوهای خود را در نمایندگانی دیده اند که برایشان احترام و ارزش قائل بوده و به آنان رای داده اند، حرکت در مسیر نگاه های انسانه دوستانه و به دور از هر نگاه قومیتی ، رشد و تعالی را برای کشور بدنبال خواهد داشت و کوتاهی در مسیر خواسته های مردم ضربات جبران ناپذیری بر آینده ی سیاسی ،اجتماعی وفرهنگی شمایان رقم خواهد زد.