خانواده‌های خوزستانی بیش از سایر استان‌ها با رسومی خاص اولین روز ماه شوال را جشن می‌گیرند، بعضی از خانواده‌ها با دادن صبحانه مختصر نزدیکان خود را به دور هم جمع می‌کنند.

به روزهای عید که نزدیک می‌شویم، برای مردم خوزستان بوی قهوه عربی، بخور، چایی و زعفران دم کرده، دید و بازدیدهای فامیل، همسایه و نشاط کودکان برای گرفتن عیدی تداعی می‌شود.

سال‌های قبل‌ را که مرور می‌کنیم این تجسم‌های شیرین، پررنگ‌تر و  وسیع‌تر از حال و هوای امروزمان بود.

کوچک‌ترها در ولع عیدی و بزرگترها به شوق دیدار نزدیکان خود با لبخندی به انتظار اعلام رؤیت هلال ماه شوال می‌شدند.

همه چیز آمیخته از اصالت و دلباختگی به فرهنگ و رسوم بود، از لباس‌های محلی عربی مردان تا هنرمندی بانوان خانه در تهیه کلوچه‌های محلی و آراستن سفره عید ...

با این وجود هنوز هم این عید در شهر ما طراوت و تازگی خود را نگه داشته است، هر چند کم سوتر از قبل، ولی باز دغدغه‌های زندگی شهری مردم را از اجرای عادت‌ها و رسوم خود در این عید باز نداشته است.

مردم استان خوزستان با نزدیک شدن به آخرین روزهای ماه رمضان خود را برای استقبال از عید فطر آماده می‌کنند خانواده‌های خوزستانی بیش از سایر استان‌ها در این عید تدارک و نیز با رسومی خاص اولین روز ماه شوال را جشن می‌گیرند.

در شهرهای سوسنگرد، بستان، حمیدیه و اهواز بعضی از خانواده‌ها رسم بر آن دارند که با دادن صبحانه مختصر نزدیکان خود را به دور هم جمع کنند و احیانا در صورت وجود کدورت‌ها صلح و آشتی را میان آن‌ها برقرار سازند.

این رسم پسندیده میان مردم عرب خوزستان از دیرباز موجود بوده و تا کنون نیز میان برخی قبایل اجرا می‌شود و اقوام بعد از ادای نماز عید سعیدفطر برای صرف صبحانه معمولا در خانه بزرگ خانواده جمع می‌شوند.

نوع صبحانه‌ای که برای پذیرایی از مهمان‌ها تهیه می‌کنند نیز در میان شهرهای مختلف یکسان نیست و با توجه به محصولات تولیدی در آن شهر نوع صبحانه تقدیمی متفاوت است.

شهرهای سوسنگرد، بستان، حمیدیه معمولاً در صبحانه  برنج به همراه ماست و روغن محلی(فرگاعه) تهیه می‌شود. چرا که تولید روغن محلی و ماست در این شهر متداول است.

در قسمتی از اهواز (کوت عبدالله) مردم رسم بر دادن شیر، لقمه نان و پنیر یا کلوچه‌های خانگی دارند.

در عید فطر حضور و تاثیر بانوان بیش از پیش نمایان می‌شود. بانوان عرب درخانه تکانی، آراستن سفره عید و تهیه صبحانه اولین روز بعد از ماه رمضان برای با شکوه جلوه دادن پذیرایی خود حساسیت بسیار بالایی دارند.

آن‌ها در رسم صبحانه دادن، ماست و روغن محلی را برای سنتی بودن هر چه بیشتر این رسم قبل از صبح روز عید تدارک می‌بینند.

معمولاً در تهیه روغن محلی (فرگاعه) از وسیله‌ای بنام (شکوه)  استفاده می‌شود، به این صورت که شیر را در «شکوه» قرار می‌دهند  و تا مدت مشخصی تکان می‌دهند و در آخر روغن و دوغ محلی را از آن می‌گیرند.

گزارش از آمنه سواری