در سال 1308 خورشيدي هنگامي كه راه آهن جنوب و سراسري ساخته مي‌شد پلي بر روي رودخانه كارون احداث شد كه به خاطر رنگ و روي سياهش به «پل سياه» معروف شد.

«پل سياه» در واقع در محل پل تاريخي شادروان كه قدمت آن به دوران ساسانيان بازمي‌گردد به طول 1050 متر در زمان پهلوي اول ساخته شد.

اصلي‌ترين كاربرد اين پل اتصال و ارتباط خط آهن بندرامام خميني (ره) در جنوب استان خوزستان به راه آهن سراسري خرمشهر ـ تهران است.

«پل سياه» در دوران‌‌ مختلفي تاريخي تاثير به سزايي داشته است تا آن جايي كه حتي با توجه به نقش‌اش نامش نيز تغيير يافته است. به عنوان نمونه مي‌توان به سال‌هاي پرفراز و نشيب جنگ جهاني دوم اشاره كرد؛ همان زماني كه اين پل مسير حمل آذوقه، نيرو و مهمات ارتش روسيه بود و به علت اين كه يكي از گلوگاه‌هاي مهم در موفقيت متفقين به شمار مي‌رفت در آن دوران به «پل پيروزي» شهرت يافت.

عاطفه رشنويي، معاون ميراث فرهنگي خوزستان، درباره وضعيت «پل سياه» اهواز گفت: قصد داريم با اداره كل راه آهن تفاهم‌نامه‌اي را جهت حفظ و نگه‌داري آن منعقد كنيم ولي هنوز هيچ برنامه خاصي براي آن نداريم چراكه «پل سياه» پلي زنده است و به حياتش ادامه مي‌دهد و جزو آثار و ِالمان‌هاي شهر اهواز است. فقط بايد حفاظت و نگه‌داري شود.

او ادامه داد: همچنين قرار است نه تنها براي «پل سياه» بلكه براي معرفي كل آثار تاريخي اهواز با شهرداري‌ها تفاهم‌نامه‌هايي را بنويسم كه طبق اين تفاهم‌نامه‌ها شهرداري نسبت به نصب تابلوهاي معرفي آثار و شيوه دسترسي به آن‌ها اقدام كند.

همچنين عبدالكريم درويش‌زاده، مدير كل راه‌آهن جنوب، گفت: «پل سياه» در حال حاضر مشكلي ندارد اما ما با همكاري شهرداري برنامه ترميم پايه‌هاي پل و نوپردازي آن را در دستور كار خود قرار داده‌ايم.

يكي از موضوعات بسيار مهم درباره «پل سياه» اين است كه اين پل بسيار قديمي در مركز كلانشهر اهواز واقع شده است و همين موضوع اين فرصت را مهيا مي‌سازد تا با ايجاد فضايي مناسب در اطراف آن علاوه بر جلب نظر گردشگر به معرفي هر چه بهتر آن بپردازيم.

«پل سياه» اهواز در واقع به عنوان طولاني‌ترين پل ريلي اثر منحصر به فردی است و مسوولان استان و به ويژه نهادي همچون شهرداري بايد توجه ويژه‌اي به آن داشته باشد.

همچنين ذكر اين نكته خالي از لطف نيست كه بدانيم «پل سياه» فقط يك پل معمولي نيست بلكه پلي است كه با خود هويت و تاريخ يك شهر و شايد يك كشور را به همراه دارد و توجه و رسيدگي به آن در واقع احترام به گذشتگان و حفظ هويت و تاريخ يك شهر براي آيندگان است.