یک شاعر گفت: نهادهای فرهنگی نسبت به شاعران بزرگ ما مثل مولوی بیتوجه هستند.
رضا پورعباس اظهار کرد: مولانا یکی از قلههای ادبی بزرگ ایران است و اگر بخواهیم در ادبیات پیشرفت كنيم باید به گذشته نیز نگاهی داشته باشیم.
وی خاطرنشان كرد: در حالی كه دنیا به افتخارات ما رجوع میکند و از اندیشههای مولانا استفاده میکند و کشورهای همجوار نیز در تلاش هستند تا مولانا را به اسم خودشان ثبت جهانی کنند متاسفانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ما غافل است و هیچ کاری در شأن مولانا انجام نمیدهد.
پورعباس يادآوری کرد: با این که مولانا هيچ شعری به زبان ترکی ندارد اما ترکیه در تلاش است تا این شاعر را به نام خودش ثبت کند.
وي با اشاره به اين كه عرفانی به نام عرفان ایرانی در اشعار عرفانی مولانا ديده میشود تصريح كرد: حداقل برای پاسداشت اين عارف ایرانی هم که شده نهادهاي فرهنگي ما بايست کاری میکردند.
او توضيح داد: متاسفانه در کشور ما نه در شأن مولانا و نه در شأن شاعران بزرگ دیگری همچون حافظ، فردوسی و سعدی کاری انجام نمیشود و اين عارفان مورد بیمهری قرار میگیرند.
پورعباس ادامه داد: بیتوجهی مسؤولان فرهنگی ما نسبت به بزرگداشت شاعران بزرگی همچون مولانا، سعدی، فرودسی، خیام و... باعث فراموشی آنها نخواهد شد بلكه فقط شرمندگی این کار برای کسانی که کاری نکردهاند باقی میماند.
اين شاعر اظهار کرد: حداقل صدا و سیما میتواند یک ساعت از بعضی از برنامههای بیخاصیت و بیمحتوايش را بزند و به این شاعران بزرگ اختصاص دهد تا جوانان ما با افکار و اشعار اين بزرگان آشنا شوند.
كوتاهی در حق مولوی؛ به سهو يا به عمد؟ یک شاعر و مدرس ادبیات گفت: نهادهای فرهنگی در زمینه معرفی مولانا کمکاری کردهاند.
عبدالحمید خدری اظهار کرد: مولانا از شاعران بزرگ قرن هفتم است که بزرگترین دانشمندان و متفکران اروپایی در عظمت آثار او متعجب و شگفت زدهاند و حتی مثنوی او را از کلام بشری بالاتر دانسته و آن را اعجاز در سخن میدانند.
وی توضيح داد: مولوی از منتقدان نظریه حد وسط در بحث اخلاق است. او جبر و اختیار را ناشی از حکم الهی میداند و در این مقوله اصلا وارد نمیشود.
خدری ادامه داد: این که برای مولوی بزرگداشتی گرفته نمیشود به نوعی کوتاهی در حق این شاعر بزرگ است. به نظر من بايست در چنین روزی بزرگداشتی در خور شأن این شاعر بزرگ برگزار میشد.
وي پيشنهاد داد: باید در ایران برای این شاعر بزرگ بنیاد مولویشناسی تأسیس شود تا حداقل نسبت به آثار و نظریات او تحقیق و تفحص صورت گيرد. مسؤولان ما نسبت به شاعران بزرگی همچون مولوی به سهو یا به عمد خیلی کم کاری میكنند.
این شاعر بیان کرد: متأسفانه نسل جدید نیز به خاطر کمکاری که از سوی نهادهای فرهنگی درباره شناخت مولانا صورت گرفته کمتر با این شاعر بزرگ ایرانی آشنایی دارند. نهادهای فرهنگی میتوانند سمینارهایی را درباره معرفی مولانا برگزار کنند تا تفکرات و آثار مولانا معرفي شود و نسل جديد نیز با این شاعر ایرانی آشنایي پیدا کند.
جای بنیاد مولویشناسی خالی! یك شاعر گفت: ما هنوز مولانا را نمیشناسیم. ای كاش میشد یك بنیاد مولویشناسی در كنار بنیاد حافظشناسی برای این شاعر راهاندازی میشد.
حمیدرضا اكبری اظهار كرد: مولانا یكی از مثنویسرایان ایران زمین است كه قبر او در قونیه است. مولانا شاعری ایرانی و با تفكرات و اندیشه ناب اسلامی است.
وی افزود: او در مثنوی معنوی خیلی از نكات اخلاقی و فلسفی ـ عرفانی را بیان داشته و به رغم این كه مثنوی او مربوط به چند قرن پیش است اما ما میتوانیم نگاه مدرن و پست مدرنیستی مولانا را در آن شاهد باشیم. اندیشه این عارف بزرگ آن قدر گسترده است كه بسیاری روی مثنوی معنوی او شرح نوشتهاند و مرحوم محمدتقی جعفری توانست تحقیق خوبی راجع به مولانا انجام دهد.
اكبری با اشاره به این كه قونیه زمانی جزو ایران بود بیان كرد: ما نباید به صرف این كه مرقد مولانا در ایران نیست او را فراموش كنیم. مولانا مال ما است و همچون دیگر شاعران ایرانی او در ایران رشد كرد و بزرگ شد.
وی خاطرنشان كرد: ما به یك بنیاد مولویشناسی نیاز داریم تا بتوانیم افكار ناب و عرفانی مولانا را استخراج كنیم و به جهانیان عرضه كنیم.
این شاعر تصریح كرد: وقتی نگاه ما نگاهی تمجیدی و بزرگداشتی نسبت به شاعران و نویسندگانمان نباشد همین میشود كه بسیاری از كشورها اظهار میكنند كه اینها شاعران كشور خودشان هستند. مثل رودكی كه شاعر ایرانی است اما چون قبر آن در تاجیكستان است تاجیكیها میگویند این شاعر ما است.
او ادامه داد: ایران جایگاه و خاستگاه شاعران بسیار خوبی در سطح جهانی است. امروزه حتی روسها روی مولانا در حال تحقیق هستند چراكه آنها معتقدند مولانا عقاید ماركسیستی دارد. در صورتی كه این گونه نیست و آنها تفسیر به رای كردهاند و نگاه عمقی به اشعار مولانا ندارند و نگاهشان سطحی است.