تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۳۹۳ - ۱۰:۴۷
کد خبر: ۷۲۶۵۱
نسخه چاپی ارسال به دوستان ذخیره
بر سر نجات‌یافتگان از ابولا چه می‌آید؟
هر چه دانش پژوهشگران در مورد کسانی که از ابولا جان سالم به در برده‌اند (و همچنین کسانی که در برابر آن ایمنی طبیعی دارند) بیشتر شود، افراد بیشتری نجات خواهند یافت.

به‌رغم این‌که پوشش خبری همه‌گیری فعلی ویروس ابولا، عمدتاً بر تعداد رو به افزایش جان‌باختگان این بیماری و همچنین تعداد اندک آمریکایی‌ها و اروپایی‌های مبتلا شده به آن متمرکز شده، گروه‌های مهم دیگری نیز وجود دارند هیچ بهره‌ای از نورافکن قوی رسانه‌ها نبرده‌اند: این افراد را نجات‌یافتگان و کسانی تشکیل می‌دهند که به نظر می‌رسد در برابر ابولا ایمنی طبیعی داشته باشند.

به گزارش پاپ ساینس، انسان‌هایی که از ابولا جان سالم به در برده‌اند می‌توانند پس از بهبودی زندگی طبیعی خود را از سر بگیرند، هرچند هرازگاهی دچار التهاب ناشی از عوارض جانبی بیماری خواهند شد. دوره نقاهت از بیماری و زمان لازم برای خروج کامل ویروس از سیستم بدن فرد به‌شدت متغیر است. کارشناسان سازمان بهداشت جهانی متوجه شده‌اند که ویروس ابولا می‌تواند تا حداکثر 7 هفته پس از بهبودی بیماران مرد در اسپرم آنها باقی بماند. عموماً گمان بر این است که نجات‌یافتگان، در برابر همان گونه‌ای از بیماری که به آن مبتلا شده‌اند، ایمنی خواهند یافت و خواهند توانست به دیگر افرادی که به همان نوع خاص از ویروس ابولا مبتلا شده‌اند، کمک کنند. اما هنوز مشخص نیست که آیا این نجات‌یافتگان در برابر دیگر سویه‌های (انواع) ویروس ابولا هم ایمنی خواهد داشت و این‌که ایمنی آنها تا چه مدت به طول خواهد انجامید.

شرح عکس: ذرات ویروی ابولا روی یک سلول مبتلا.

مشابه اکثر بیماری‌های ویروسی، نجات‌یافتگان ابولا نیز پادتن‌های ضد ابولا را در خون خود خواهند داشت و از این رو خون آن‌ها به انتخابی ارزشمند (هرچند مناقشه‌برانگیز) در درمان دیگر مبتلایان بدل می‌شود. کنت برنتلی، یکی از مشهورترین نجات‌یافتگان ابولا، بیش از 4 لیتر از خون خود را به دیگر بیماران اهدا کرده است. پلاسمای خون او که حاوی پادتن این بیماری است، از گلبول‌های قرمز خون او جدا شده و چیزی را که «سرم به‌گرا» نامیده می‌شود، تولید می‌کند که می‌توان آن را به دیگر بیماران تزریق کرد. امید می‌رود که پادتن‌های داخل سرم، واکنش ایمنی بیمار را تقویت کرده و به ویروس حمله کنند و به بدن امکان بازیابی بدهند.

ولی این شیوه درمانی، مانند همه شیوه‌های دیگر درمان ابولا، مشکلات بسیاری دارد. اول این‌که دانشمندان حتی هنوز مطمئن نیستند که این شیوه جواب بدهد. علاوه بر آن، سرم را تنها می‌توان به بیمارانی اهدا کرد که گروه خونی مشابه اهداکننده دارند و مشخص هم نیست که ایمنی حاصل از این شیوه تا چه زمانی ادامه یابد. گیج‌کننده‌تر این‌که سویه‌های متعدد دیگری از ابولا وجود دارند و هیچ تضمینی وجود ندارد که اگر کسی از یکی از این سویه‌ها جان به در برد، در برابر دیگر سویه‌ها نیز ایمنی داشته باشد.

نانسی رایتبول، یکی از نجات‌یافتگان آمریکایی ابولا است که پس از بهبودی از ویروس به آتلانتا بازگردانده شد. وقتی از او پرسیدند که آیا به بازگشت به آنجا فکر می‌کند، چنین جواب داد:
«من مقداری در این مورد مطالعه کرده‌ام و با پزشکان نیز مشورت کرده‌ام. پزشکان من نمی‌دانند که ایمنی بدن من تا چه زمانی ادامه خواهد یافت. این مسئله هنوز بررسی نشده است. من جایی خوانده‌ام که حتی اگر نجات‌یافته‌ای بخواهد و بتواند به دیگر بیماران ابولا کمک کند، به دلیل این‌که تعداد زیادی از سویه‌های بیماری وجود دارند، هنوز عاقلانه‌ترین کار این است که لباس و ماسک مخصوص بر تن کند و فکر نکند که دیگر در برابر بیماری ایمن شده است»

کسانی که از این بیماری جان سالم به در برده‌اند، مورد توجه خاص پژوهش‌گران هستند، از‌جمله کسانی که روی داروی ZMapp کار می‌کنند و امیدوارند که بتوانند با ترکیب پادتن‌ها، درمانی برای بیماری بیایند.

ولی آن‌هایی که حتی نسبت به نجات‌یافتگان بیماری ابولا هم کمتر مورد توجه قرار گرفته‌اند، کسانی هستند که به ویروس ابولا آلوده شده‌اند ولی هیچ نشانی از بیماری را از خود بروز نداده‌اند. پس از شیوع ابولا در اوگاندا در دهه 1990 / 1370، دانشمندان خون افراد زیادی را که در تماس نزدیک با مبتلایان ابولا بوده‌اند، آزمایش کردند و دریافتند که تعدادی از آن‌ها ناقل ویروس ابولا هستند، ولی هیچ نشانی از بیماری نداشتند و هیچ سهمی از علائم دهشتناک بیماری ابولا در آن‌ها مشاهده نشده بود.

پژوهشگران در مقاله‌ای در هفته گذشته اعلام کردند باید به دنبال چنین بیمارانی گشت؛ زیرا یافتن افرادی که ایمنی طبیعی در برابر ابولا دارند، می‌تواند به مهار همه‌گیری و یافتن درمانی برای این بیماری کمک کند. تحقیقی در سال 2010 / 1389 که توسط سازمان پژوهشی فرانسوی IRD منتشر شد، نشان داد که تقریباً 15.3 درصد از جمعیت گابن در برابر ابولا ایمن هستند.

استیو بلان، یکی از نویسندگان مقاله هفته گذشته، در یک اجلاس خبری گفت: «درنهایت، دانستن این‌که درصد قابل‌ملاحظه‌ای از جمعیت مناطق آلوده، در برابر ابولا ایمنی دارند، می‌تواند به نجات جان دیگران کمک کند. اگر ما بتوانیم این افراد را به‌شکل مطمئنی شناسایی کنیم، می‌توانیم از آنها به‌عنوان افرادی استفاده کنیم که اقدامات کنترل بیماری را انجام می‌دهند و دیگر نیازی به در معرض خطر قرار دادن افراد دیگری که فاقد این ایمنی هستند، نیست. شاید برای کاهش گسترش بیماری، نیاز نباشد که تا تولید یک واکسن صبر کنیم و به‌جای آن از افرادی که ایمنی طبیعی دارند برای کنترل بیماران استفاده بکنیم».

هنوز راه زیادی مانده تا بتوانیم افراد ایمن را به شکلی مطمئن شناسایی بکنیم، ولی بلان و پژوهشگران همکارش امید دارند که با بررسی همه‌گیری کنونی و جستجوی ناقلان غیر مبتلا، بتوانند در آینده جان دیگر بیماران را نجات دهند.

مرجع / خبرانلاین
:
:
:
آخرین اخبار