همه ساله با گرم شدن هوا 23 هزار خانوار عشایر ازخوزستان در قالب 140 هزار نفر به استان های اصفهان، لرستان، کهگیلویه وبویراحمد، همدان، کرمانشاه، ایلام، چهارمحال وبختیاری و مناطق ییلاقی به همراه یک میلیون و 950 هزار واحد دامی کوچ کرده و یک دوره چهارماهه را در این مناطق سپری می کنند.

عشایر، اقوام اصیل ایرانی، آخرین بازماندگان روزگاری اند که نیاکان ما هنوز یکجانشین نشده بودند.

حرکت مال ها و گله ها از میان کوه و تپه و در دشت ،صدای زنگول های گوسفندان، صدای بره ها و بزغاله ها وقتی همگی با هم به مادرانشان نزدیک می شوند، صدای گال گال اسب ها یا مادیان ها در زیر زین سواران، صدای دلنشین پرندگان بر درختان بلوط و بنه و کلخونگ و زالزالک، سایه خوش این درختان، صدای خوش کبکان کوهساری، صدای خروسان که درسپیده دم خوانند، صداقت و پاکدامنی مردمان عشایر، باریدن باران بر سیاه چادرهایی که زنان عشایر بافته اند و روزنه های آن با بارش باران بسته و با تابش آفتاب باز می شود همه و همه از مظاهر فرهنگ غنی عشایر و فرهنگ غنی کوچ است.

دور هم نشستن مردمان، گوش دادن به سخنان بزرگان، تفنگ و قطاری که به کمر مردان است یا به چوب سیاه چادر آویزان است، بوی نان تیری در حال پخت که از یک کیلومتری به مشام می رسد نیز از دیگر خصوصیت های عشایر است.

حال عشایر عزم سفر کرده اند و رنج کوچ را در سخت ترین شرایط اقلیمی به جان خریده اند تا چرخه اقتصادی ایل و تبار و چرخ تولیدات کشاورزی کشور بیش از گذشته رونق بگیرد.

زندگی عشایری فرصتی مغتنم برای رونق گردشگری و جذب جهانگردان است تا قبل از تخته قاپو شدن عشایر کوچرو، زندگی مبتنی بر کوچ را ازنزدیک مشاهده کنند.

در زندگی عشایر کوچرو، لحظه ˈمال کنونˈ (کوچ) زیباترین لحظات است، ادبیات و موسیقی ایل و ایلات اقوام مختلف ایرانی مملو اشعار و مقام هایی است که تنها در باره کوچ سروده شده است.

شاید این کوچ مداوم یادآور آن باشد که این دنیا محلی برای قرار نیست و عشایر در میان گونه های مختلف زیست بشری بیشتر با این فلسفه مانوس هستند.

با آغاز کوچ عشایر از مناطق گرمسیری خوزستان به سردسیر، مال کنون با همه دشواری هایش به پایان می رسد و ایلات کوچرو به ییلاق می روند.

زنان ایل با دستانی زمخت از صبح تا شب مشغول می شوند و این زنان همچون کوه، استوار، با زندگی در طبیعت خو می گیرند.

چرای گله ها و رمه های عشایر در هر سوی مرغزار تصویر زیبایی را در مقابل چشم بیننده ترسیم می کند، تعدادی از گله های ایل نیز در دامنه سر سبز کوه های اطراف در حال چرا می شوند.

اینجا می توان نفسی عمیق کشید و به قول سهراب سپهری ریه ها را پر و خالی کرد از هوایی کاملا سالم، سینه ات را پر کنی از هوایی که جادویی است.

زندگی عشایر با طبیعت آمیخته است و تعامل دوسویه انسان با اکوسیستم طبیعی را نشان می دهد و از آن جا که زندگی عشایری در بسیاری از کشورها جهان جای خود را به زندگی شهری و روستایی داده است، بسیاری از گردشگران مشتاق دیدار و آشنایی با این گونه از زندگی هستند.

زندگی عشایر، بر مبنای کوچ از قشلاق ˈگرمسیرˈ به ییلاق ˈسردسیرˈ انجام می شود و این کوچ همواره با ناهمواری هایی در طبیعت همراه است که باعث شده است، شیوه متفاوت و شگفت انگیزی از سبک زندگی برای این مردمان پدید آید.

عشایر مردمانی هستند که در عصر فن آوری با کمترین ابزارآلات، در همنشین با طبیعت به سادگی زندگی را می گذرانند وبه سادگی اجداد و شبکه خویشاوندی ایل، اعم از ایل، طایفه، تیره، تش و اولاد و خانوار را می شناسند.

عشایر به دلیل مهارت در استفاده از منابع تجدید شونده و استفاده از مراتع در تولید گوشت قرمز نقش بسزایی دارند و به دلیل وابستگی شدید اقتصاد عشایری به دام و وابستگی تولید در جامعه عشایری به مرتع بیشترین خسارات در اثر حوادث غیرمترقبه از جمله خشکسالی را متحمل می شوند.

مدیرکل امور عشایر استان خوزستان نیز با بیان آغاز کوچ بهاره عشایر یه مناطق ییلاقی کشور،گفت:عشایر از ایل راه های تله زنگ، پل زال، پل کول به لرستان و همدان و از ایل راه های رامهرمز و بهبهان به کهگیلویه و بویر احمد و فارس کوچ می کنند.

علی رحم کریمی اظهارکرد:با هماهنگی اداره های امور عشایر شهرستان ها در مسیر کوچ توزیع ارزاق، هماهنگی با ادارات دامپزشکی، نیروی انتظامی شهرستان، آبرسانی سیار، مرمت راه ها صورت می گیرد.

کریمی از فرمانداری ها، پلیس راه، مراکز پزشکی و دامپزشکی و منابع طبیعی خواست، با این اداره کل و عشایر کوچنده همکاری کنند.

وی ادامه داد:باتوجه به خشکسالی های اخیر و فقر مراتع با هماهنگی های صورت گرفته عشایر امسال کوچ خود را زودتر آغاز کرده اند.

مدیرکل امور عشایر خوزستان ادامه داد:عشایر استان از ایلراه های منار، دلا،دهدز، کوه سفید، سوسن به چهارمحال بختیاری و اصفهان و از ایلراه های تله زنگ، پل کول به لرستان و همدان و از ایلراه های رامهرمز و بهبهان به کهگیلویه و بویر احمد و فارس کوچ می کنند.

وی افزود:همچنین خدمات آموزشی، بهداشتی و امنیتی نیز با همکاری سایر دستگاه ها از جمله دامپزشکی به عشایر ارائه می شود.

مدیرکل امور عشایر خوزستان گفت: تامین آب شرب، علوفه دامی، تامین آرد و سوخت از قبیل نفت و کپسول گاز نیز به عهده این اداره کل بوده و دیگر خدمات زیربنایی از قبیل راه های ارتباطی، احداث خطوط آب رسانی و ایستگاه های تامین آب کشاورزی و بحث تسهیلات بانکی از سوی امور عشایری استان انجام می شود.

بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران، 23 هزار خانوار عشایری با جمعیتی معادل 140 هزار نفر در خوزستان ساکن هستند.