اول اردیبهشت سالمرگ سهراب سپهری است. او از مهم‌ترین شاعران معاصر ایران است و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده‌اند.

وی در ابتدا به سبک نیمایی شعر می‌سرود ولی بعدها رویه خودش را بازشناخت. در این شیوه جدید سهراب سپهری بر دیدگاه انسان مدارانه و آموخته‌هایی که از فلسفه ذن فراگرفته بود به شیوه جدیدی دست یافت که «حجم سبز» شیوه تکامل یافته سبکش محسوب می‌شود.

 وی عادت داشت که دور از جامعه آثار هنری‌اش را خلق کند و برای رسیدن به تنهایی‌هایش «قریه چنار» و کویرهای کاشان را انتخاب کرده بود.

 يک منتقد ادبي عرب درباره شعر سپهری می‌گوید: شعر براي سهراب سپهري تابلوي هنري سرشار از رنگ‌هاي طبيعت است. او در شعر يک روايتگر راستين است

 عماد الدين ابراهيم گفت: او تصويري تازه را براي ما خلق مي‌کند. در شعر سپهري محسوسات با مجردات تشبيه مي‌شوند. ما به تشبيه دور به نزديک و مجرد به ملموس عادت كرده‌ايم اما سپهري نگاه ما را به دورن آنها مي‌برد. او اشيا را واژگون مي‌كند.

 اين منتقد درباره منظومه مسافـر سهراب سپهري اظهار کرد: در اين منظومه مهم و زيبا بعد روايت پررنگ است. ما گفت‌وگوي شاعر را با شخصي پنهان مي‌خوانيم. اين منظومه سرشار از تامل، تفكر، پرسش و گفت‌وگو با ديگري است.

 او افزود: سهراب سپهري در منظومه مسافـر از راه حضور رمزهاي تاريخي و آثار آن مي‌كوشد تا دوباره‌خواني كند. علاوه بر اين كه اين منظومه سيري در جهان اشيای مادي است منظومه‌اي رؤيازده و عميق است.

 اين منتقد ادبی همچنین به شيوه نگاه سپهري اشاره كرد و گفت: سهراب سپهري جهان را با تمام حواس خود مي‌خواند. رنگ، چشم‌انداز، عطر و هر چيز لمس شدني را با چشم و گوش و بيني و حس بساوايي فرامي‌خواند. او در اين خوانش از همه حواس خود بهره مي‌برد و فضاي شعر و جهان خود را بازسازي می‌كند.

 ابراهيم ادامه داد: سپهري علاوه بر دقت حواس خود از ابعاد ذهني و فكري براي ساختن تصويري تازه و خلاقانه استفاده مي‌كند.

 وی تاکید كرد: هر كس شعر سهراب سپهري را بخواند به اطلاعات وسيع او از فرهنگ ديگر ملت‌ها پي مي‌برد. اين فرهنگ در شعرش انعكاس يافته است.

 ابراهيم بیان كرد: سپهري در شعرش نقش پيشگو را ايفا مي‌كند. او نگران آينده بشر است و با ساختن دوباره جهان مي‌كوشد تصويري زيبا را از آينده به دست دهد. اين شاعر از فعل امر براي مخاطب قرار دادن ذات همگاني بهره زيادي مي‌برد با اين اعتقاد كه در اين جهان زيبا ذات جمعي از ذات فردي مهم‌تر است.

 او یادآوری کرد: كلمات خواب و باد در شعر سپهري زياد به كار مي‌رود. اين دو واژه رغبت شاعر را به جهان روياها نشان مي‌دهد چراكه به روحيه و شخصيت او نزديک هستند. سپهری از اين راه به ساختن جهان و از آن به ساختن زبان مي‌رسد. سهراب سپهري شعرش را با زبان رؤيا مي‌نويسد؛ با زباني مبهم و هزارتو به گونه‌اي كه مخاطب مي‌پندارد اين شعرها بيشتر فرافكني‌هاي عالم بيداري و بازتاب خواب‌ها هستند. در شعر سپهري عطر در آينه ديده مي‌شود و رنگ مي‌وزد