دو سال پیش، پنجمین کهکشان به نام ZF-UDS-۷۳۲۹ به فهرست چهار کهکشانی که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب در لبه کیهان مشاهده شد، اضافه گردید. همه این‌ها را "کهکشان‌های غیرممکن" نامیدند. این را دانشمندانی از ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، استرالیا، سوئیس، آلمان و دانمارک در مقاله‌ای که توسط مجله نیچر منتشر شده است، می‌گویند.
همه کهکشان‌های کشف شده در فاصله بیش از ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارند. این موضوع را به اصطلاح تغییرات قرمز نشان می‌دهد، به این معنی که این کهکشان‌ها در سپیده دم جهان، یعنی تنها چند صد میلیون سال پس از انفجار بزرگ که باعث تولد هستی شد، شکل گرفتنده اند.
قابل ذکر است که دوربین حساس (NIRCam) تلسکوپ جیمز وب، پرتو‌های فروسرخ را که از اجسام فضایی دور می‌آیند، شناسایی می‌کند که به شکل اعوجاج به ما می‌رسند. به عنوان یک قاعده، آن‌ها به منطقه قرمز طیف منتقل می‌شوند. این پدیده را انتقال به سرخ می‌نامند.
اعتقاد بر این است که این حالت در نتیجه انبساط جهان ظاهر می‌شود. به عنوان مثال، کهکشان‌ها پس از انفجار بزرگ دور می‌شوند و گسترش می‌یابند. هر چه کهکشان دورتر باشد، سریعتر دور می‌شود و تغییر نتیجه بیشتر می‌شود.
بر اساس ایده‌های فعلی، انفجار بزرگ ۱۳.۸ میلیارد سال پیش رخ داده است. بنابراین، آن پنج کهکشان که تلسکوپ تصاویر آن‌ها را مخابره کرد، جزو اولین کهکشان‌هایی بودند که زمانی که جهان در مراحل ابتدایی خود بود ظاهر شدند. با این حال، آن‌ها بسیار قدیمی‌تر به نظر می‌رسند، گویی میلیارد‌ها سال پیش تکامل یافته اند.
به عنوان مثال، کهکشان ZF-UDS-۷۳۲۹ بزرگتر از کهکشان راه شیری است و صد‌ها میلیارد ستاره دارد. چگونه ممکن است این تعداد ستارگان در صد‌ها میلیون سال ظاهر شوند؟
اخترفیزیکدانان ZF-UDS-۷۳۲۹ را یک کهکشان غیرممکن مانند "خواهران" دور و پیرش می‌دانند، زیرا با ایده‌های آن‌ها در مورد کیهان مطابقت ندارد.
راجندرا گوپتا، استاد دانشگاه اتاوا در کانادا، دو سال پیش، قبل از کشف کهکشان پنجم "غیرممکن"، فرضیه‌ای را مطرح کرد که دلیل آن ممکن است در این واقعیت باشد که کیهان بسیار قدیمی‌تر از آن چیزی است که تصور می‌شد. او گفت که سن هستی ممکن است ۱۳.۸ میلیارد سال نباشد، بلکه ممکن است حدود ۲۶.۷ میلیارد سال باشد.
شایان ذکر است که فرضیه پیری نور توسط ستاره شناس سوئیسی فریتز زویکی در سال ۱۹۲۹ ارائه شد.
