این روزها هر مسئولی که تریبونی برای ارائه سخن مییابد از بایدها و نبایدهایی سخن میراند که به مثابه طبلهای توخالی و یا ابرهای بیبارش است و در این میان اهواز به دلیل نداشتن و یا کم داشتن مسئول دلسوز و کارآمد لفظ "یتیم" را یدک میکشد.
شانزدهم تیرماه غلامرضا شریعتی در نخستین همایش سرمایه گذاری در حوزه مدیریت شهری که با حضور سرمایه گذاران چند کشور مختلف در اهواز برگزار شد به نکته قابل توجهی اشاره کرد.
وی در این همایش گفت: باید برای شهرداریها درآمد پایدار و ثابتی طراحی شود تا شهر در مسیر رفاه قرار بگیرد و برای تحقق این امر ضرورت ورود سرمایهگذاران داخلی و خارجی دوچندان میشود.
در دل این سخن مفاهیم گستردهای نهفته است که مهمترین آن به "میزان التزام سخن" باز میگردد، اینکه استاندار به صحبتی که میکند اعتقاد دارد و یا اینکه صرفا فقط صحبت میکند!
اهواز مرکز استانی است که 85 درصد ذخایر نفتی ایران، یک سوم آبهای خروشان کشور، 3 مرز زمینی و دریایی با کشور عراق و ده ها و بلکه صدها پتانسیل دیگر را در دل خود جا داده؛ اما در زمره این استان استراتژیک با این همه تنوع ظرفیتی در حوزههای مختلف میتوان گفت که وقتی پای اهواز در میان است باز هم کلمه "یتیم" خود نمایی میکند.
اهواز یتیم است؛ این کلانشهر مسئول دلسوز، کارآمد و باعرضه کم دارد(صرفا برای اینکه حق الناسی به گردن نماند وگرنه خوشایندتر این بود که گفته شود "اصلا ندارد") دقیقا به همین دلیل است که یک کلانشهر با این همه استعداد، بودجه محقق شهرداریاش در سال 96 حدود 640 میلیارد تومان میشود(ناگفته نماند بهار همان سال 11 نفر از کارکنان و مدیران دوره سابق شهرداری به جرم اختلاس بازداشت شدند و هنوز هم از سرنوشت پولهای اختلاس شده خبری نیست).
از نداشتههای اهواز و اجحافی که در حق مردمانش روا داشته شده هر چه سخن گفته شود باز هم کم است ولی شاید بتوان اهواز یتیم را سروسامان بخشید اگر استاندار شریعتی به تزی مبنی بر "طراحی درآمد پایدار و ثابت برای شهرداریها" که ارائه میدهد، پایبند باشد و به عنوان نماینده رئیس جمهور در استان با تلاش برای اخذ سهم اهواز از نفت به نوعی درآمدی پایدار و ثابت برای شهرداری مرکز استراتژیکترین استان کشور طراحی کند.