آتش در نخلستان‌های شادگان سبب شد که تنها دارایی مردم این منطقه از بین برود و مهمترین دلیل آتش‌سوزی در نخلستان‌های شادگان خشک شدن زمین و درختان به علت کاهش آب مورد نیاز برای تغذیه است.

"خوزستان آخرین جایی است که آب آن تمام می‌شود و حتی اگر آب شهرهای شمالی هم تمام شود خوزستان آب خواهد داشت، خوزستان در حال حاضر مشکل ریزگرد ندارد مشکل خوزستان مدیریت منابع آب است" این جمله بخشی از سخنان عیسی کلانتری رئیس سازمان محیط زیست کشور است که ماه گذشته در دیدار با اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیر کبیر در پاسخ به مشکلات کم آبی خوزستان بیان شد.

هر چند که پیشتر سخنان کلانتری درباره پرآب بودن خوزستان با وجود مخالفت‌های مستند توسط کارشناسان و دوستداران محیط زیست رد و بی‌اساس خوانده شد اما دقیقا یک ماه از ادعای ایشان درباره وضعیت آبی خوزستان در دیدار با اعضای شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیر کبیر نگذشت که عطش در نخلستان‌های شادگان بیداد کرد و 4هکتار از نخلستان‌های بخش خنافره شادگان را در آتش به کام مرگ کشاند.

آتش در دل نخلستان‌های شهری که آن را ونیز ایران معرفی می‌کردند پدیده‌ای مضحک و غیرقابل قبول است چرا که  این شهرستان یکی از بزرگترین قطب‌های تولید و صادرات انواع و اقسام خرماها را به عهده داشت و به گفته کشاورزان زحمت‌کش و زجر کشیده این منطقه قبول کردن همنشینی خشکی زمین و آتش با پیکره این شهر برایشان سخت و دشوار است.

سعید خنافره یکی از فعالان محیط زیست که سوختن نخل‌های سر به فلک کشیده را مانند داغی بر پیشانی شادگان می‌داند و می‌گوید؛ نخل جز جدایی ناپذیر شادگان است و کمتر خانه‌ای در شادگان می‌توان پیدا کرد که زینتش درخت نخل نباشد. شادگان بیش از 4 میلیون نخل داشت اما اکنون این عدد به 3 میلیون اصله و شایدم کمتر رسیده است.

وی ادامه می‌دهد؛ بی آبی تنها دغدغه کشاورزان این شهرستان نیست بلکه شوری آب رودخانه جراحی سبب خشک شدن زمین و همچنین سوخته شدن ریشه‌های نخل می‌شود و در دراز مدت با این سطح از کمیت و کیفیت آب بدون شک شادگان به یک برهوت تبدیل می‌شود.

این فعال محیط زیست  می‌گوید؛ کشاورزی در شادگان با توجه به وضعیت موجود که نمونه بارز آن را آتش سوزی بیش از 700 اصله نخل در یک شب مشاهده کرد، رو به نابودی است و به جرات می‌توان گفت که این نوع مرگ حق نخلستان‌هایی نیست که نخستین رتبه تولید خرما در استان خوزستان را داشتند.

فواد رزاقی یکی از کشاورزان بخش خنافره شادگان درباره وضعیت زندگی‌اش می‌گوید؛ برای یک کشاورز شادگانی که تمام سرمایه‌اش را چند نخل تشکیل می‌دهد بسیار سخت است که یک بار به دلیل ندادن حق آبه کشت شلتوکش را ممنوع و بار دیگر با جاری شدن آب شور به نخلستانش دارائی‌اش را خشک و بی ثمر کنند.

وی با بیان اینکه بارها کشاورزان در دیدار با مسئولان از وضعیت تاسف بار کشاورزی و خشک شدن نخلستان‌ها در زبان به اعتراض گشودند، می‌گوید؛ " هیچ " تنها حاصل یک سال مراقبت ما از نخلستان‌هایی است که تعدادی از نخلهایش خشک شده و برخی  دیگر به دلیل کمبود آب و خشک‌سالی محصول کم و نامرغوبی تولید می‌کنند.

رزاقی ادامه می‌دهد؛ یکی از بهترین خرماهای شادگان استعمران نام دارد که حتی خریداران و کارخانه‌داران قبل از برداشت آن را خریداری و برای صادرات به کشورهای دیگر بسته بندی می‌کردند اما کل شادگان را بگردید دیگر خرمای استعمران قبل را نخواهید دید.

وی با دلی پر از وعده‌های مسئولان می‌گوید؛ تمام مسئولان در بازدید از نخیلات وعده می‌دهند که حق‌آبه تالاب و نخیلات حق شماست و ما این حق را به شما می‌دهیم که نسبت به مشکلات معترض باشد، تحمل کنید و آب مورد نیاز برای زمین‌ها تامین می‌شود اما تا کنون جز حرف هیچ عملی از آن‌ها ندیدیم.

رزاقی با بیان اینکه رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور اردیبهشت امسال در بازدید از تالاب و نخیلات شادگان از نزدیک شاهد خشک شدن نخیلات بودند وگفتند که در حال بررسی هستیم  می‌گوید؛ قرار شد برای رفع مشکل آب نخلستان‌های شادگان به صورت ویژه و سریع عمل کنند و از طریق انتقال آب از رودخانه کارون به کانال ریزگردها و انتقال آن به نهر منصوره و جراحی آب مورد نیاز کشاورزی را تامین کنند.

وی ادامه می‌دهد؛ هفته گذشته مدیرعامل جهاد نصر خوزستان و ایلام در کارگروه مقابله استانی مقابله با گرد و غبار اعلام کرد که تا دو ماه آینده آب مورد نیاز نخیلات شادگان از طریق حوزه کارون تامین می‌شود اما تا کی ما باید شاهد سوختن و خشک شدن نخلستان‌هایمان باشیم تا آب وعده داده شده به نخلستان‌های شادگان برسد.

ارائه آدرس‌های غلط درباره وضعیت زیست محیطی استان خوزستان  و باور کردن آن‌ها از جمله آفت‌هایی هستند که در دو دهه اخیر به مانع بزرگی برای رشد و توسعه این استان تبدیل شدند و محیط زیست خوزستان را رو به نابودی بردند.

پرآب بودن و جریان داشتن آب در شریان‌های حیاتی استان خوزستان از جمله آدرس‌های غلطی است که رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست با استناد به آن‌ها مشکلات خوزستان را تصنعی و ساختگی فرض می‌کند به طوری که حاضر نمی‌شود برنامه‌هایش را برای سفر به خوزستان و رفع مشکلات این استان تغییر دهد و در پاسخ به مشکلات تنش آبی نسخه شفا بخش شکایت از خدا را تجویز می‌کند.

کشاورزان شادگانی نیز برای حل مشکلاتشان لازم نمی‌دانند به خاطر تجویز نسخه‌های غیراصولی و با نیت سوء برخی از مدیران از خداوند شکایت کردند چرا که آن‌ها با وجود طی نکردن تحصیلات عالیه می‌دانند که  بی کفایتی مسئولان در حوزه وزارت نیرو، اجحاف دولت‌ها در حق زیست محیطی خوزستان و مهم‌تر از همه مهم نبودن امر محیط زیست برای سازمانی که فقط نامش مدافع حقوق محیط زیست است دلایل اصلی مشکلات موجود هستند.

رئیس سازمان محیط زیست کشور بهتر است به جای نسخه‌های شفا بخش مضحک از جمله دعا برای آمدن باد  جهت رفع آلودگی‌ها و شکایت از خدا برای کم شدن آب از نسخه اصولی جلوگیری از طرح‌های بی‌پایه و اساس انتقال آب به دل کویر و دستور کاهش محصولات فولاد در استان‌های بی آب کشور استفاده کند در غیر این صورت اگر قرار است برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت فقط دعا را تجویز کند پس بهتر است که دولت  با منحل کردن سازمان محیط زیست کشور  سازمان دعا کردن را جایگزین آن کند.