چگونه برویم؟
برای رفتن به شوش هم از راه هوایی می توانید سفر کنید و هم زمینی. برای استفاده از مسیر هوایی، اگر مبدا تهران است باید با هواپیما به اهواز یا دزفول بروید و از آنجا راهی شوش شوید. اگر تمایل داشته باشید که با قطار به این شهر بروید باید بلیت قطار تهران-اهواز را تهیه کنید و در ایستگاه راه‌آهن شهر اندیمشک و یا اهواز پیاده شوید و بقیه مسیر را با تاکسی یا اتوبوس بروید. برای سفر با اتوبوس هم که طبعا ارزان‌ترین راه رسیدن به شوش است، باید 703 کیلومتر راه طی کنید و از شهرهای قم، اراک، بروجرد، خرم‌آباد و اندیمشک بگذرید تا به شوش برسد. اتوبوس‌ها از تهران به مقصد شوش از پایانه جنوب حرکت می‌کنند. اگر اتوبوسی به مقصد اهواز هم انتخاب کنید می‌توانید قبل از رسیدن به اهواز در شهر شوش، پیاده شوید.
دیدنی‌ها
شهر شوش پس از سال‌ها حیات پرفراز و نشیب توام با روزهای پیروزی و شکست، رونق و رکورد و آبادانی و ویرانی، با سقوط هخامنشی در سال 332 ق.م به مرور در سراشیبی افول افتاد و در قرون میانه اسلامی رونق خود را به کل از دست داد و به روستای کوچکی گرداگرد آرامگاه دانیال نبی (ع) تبدیل شد. برای بازدید از این شهر دیدنی ابتدا بهتر است سری به مقبره دانیال نبی بزنید. دانیال نبی از پیامبران بنی‌اسرائیل بود که به همراه عده‌ای از ساکنان قوم یهود به ایران آمد و شهر شوش را برای زندگی انتخاب کرد. دقیقا مشخص نیست که این پیامبر چند سال زندگی کرده، اما به نظر می آید که او تا سومین سال زندگی کوروش زنده بوده و در ۸۳ سالگی فوت کرده است. محل دفن او به طور دقیق مشخص نیست، اما به گفته بیشتر تاریخ‌دانان جسد مومیایی او در شرق رودخانه شاوور در شوش به خاک سپرده شده است.
کاخ آپادانا در سال‌های 521 تا 515 پیش از میلاد ساخته شده و از جمله مشهورترین و باشکوه‌ترین کاخ‌های شوش به شمار می‌آید. کاخ آپادانا به دستور داریوش بزرگ، پادشاه هخامنشیان بر روی آثار ایلامی‌ها ساخته شد. دیوارهای این کاخ از خشت و ستون‌های آن از جنس سنگ است. کاخ آپادانا یا داریوش قسمت‌های مختلفی از جمله تالار بار عام، کاخ پذیرایی، دروازه و سه حیاط مجزای مرکزی دارد.
زیگورات چغازنبیل بنای آجری و خشتی معروفی است که در شوش می‌توانید آن را ببینید. زیگورات‌ها بناهای مورد احترام و مهمی بودند و به همین دلیل هم در ساخت آن‌ها از بهترین مواد و مصالح استفاده می‌شده است. تعداد زیگورات‌ها کم نیست؛ اما قطعا بهترین و سالم‌ترین آن‌ها زیگورات چغازنبیل است که در شهر شوش قرار گرفته است. این مکان که در واقع نیایشگاهی بوده در سال ۱۲۵۰ بعد از میلاد توسط یکی از پادشاها ن بزرگ آن زمان ایلام ساخته شده و تا سال‌ها در زیر خاک مدفون بود و به همین دلیل به شکل یک تپه دیده می شد تا اینکه توسط یک باستان‌شناس فرانسوی کشف و از زیر خاک بیرون آورده شد.
موزه شوش در کنار قلعه و محوطه باستانی شوش قرار دارد. اشیاء تاریخی و باارزشی در این موزه نگهداری می‌شوند که نشان از دوره‌های مختلف تاریخ دارند. موزه شوش در سال 1345 ساخته شده است. قلعه شوش یا آکروپل بر روی بلندترین نقطه تپه‌های شهر شوش بنا شده و شکل آن ذوزنقه‌ای است و همانند قلعه‌های قرون‌وسطا طراحی شده است. بیشتر ساختمان آن را خشت و بقایای باستانی آجرها و خشت‌های دوره‌های مختلف تاریخی که در محوطه باستانی شوش باقی‌مانده بود، تشکیل داده‌اند.
تالاب بام دژ در امتداد رودخانه شاوور قرار دارد و اصلی‌ترین منابع تغذیه این تالاب همین رودخانه است. تالاب بام دژ به دلیل اینکه توقفگاه پرندگان مهاجر کمیابی از سیبری و شرق آفریقا است، یکی از اصلی‌ترین مقاصد گردشگری و اکو توریستی این شهر است. پارک ملی کرخه منطقه حفاظت‌شده‌ای است که رودخانه کرخه از داخلش عبور کرده است. در سمت شمال این پارک تپه‌های ماهور و در قسمت جنوب آن دشت واقع شده و جنگل‌های گرمسیری از شرق و غرب پارک را احاطه کرده‌اند.
خوراکی‌های شوشتری
خوردنی‌ها و غذاهای محلی شوشتر کم نیستند. از قلیه ماهی که غذای محبوب در جنوب کشور است بگیرید تا طبخ به خصوص خورش قورمه‌سبزی و یا غذاهای گمنام‌تری مثل بشرک، نون چرب و غلغل. پوکورا، آش ارده (ارده پلو)، نافله، امگشت پلو و شله ارده هم جزو غذاهای محلی شوشتر هستند. برای صبحانه سعی کنید از سرشیر شوشتر مزه کنید و برای عصرانه هم خریدن کلوچه‌های مخصوص شوشتر که با زیره درست می‌شوند را فراموش نکنید که می‌تواند سوغاتی خوبی برای خانواده و دوستان باشد.
صنایع‌دستی شوش
کپوبافی یکی از رشته‌های صنایع‌دستی خاص و بومی شوش است. "کپو" با
پیچاندن ساقه‌های جوان نخل به دور ساقه‌های کرتک درست می‌شود. کامواهای
رنگارنگ را دور کپوها می‌پیچند و با نظمی خاص آن‌ها را کنار هم قرار
می‌دهند تا ظرف‌های زیبایی درست شوند. بانوان این منطقه با حصیربافی و کپو
بافی انواع طبق، بادبزن دستی، درست می‌کنند.
معرق چوبی نیز یکی دیگر از صنایع‌دستی معروف مردم شوش است. اره ریز کمانی
در کنار قطعات بزرگ و کوچک چوبی آثاری را پدید می‌آورند که هر بیننده‌ای را
محو تماشای خود می‌کند.
