تیم فوتبال صنعت نفت آبادان این روزها به تیمی تبدیل شده که بردن را فراموش کرده است.

13 بازی و فقط یک برد مصداقی است بارز برای تیمی که بردن را فراموش کرده است.

همان تیمی که در روزهای نقل و انتقالات و قبل از آغاز لیگ برتر می‌گفتند برای کسب سهمیه آسیایی بسته شده است.

همان تیمی که قرار بود امسال بهترین عملکرد دوران حضور خود در لیگ برتر را از خود برجای بگذارد.

تیمی که هزاران امید برای هوادران خود بود هوادرانی که فقط تشویق نمی‌کنند که با تیم خود زندگی می‌کنند.

همان‌هایی که برد صنعت نفت فریاد هلهله آنها را به آسمان بلند می‌کند. اما چه سود که نفتی‌ها این فصل با نتایج خود جایی برای شادی و هلهله این هوادران باقی نگذارده‌اند.

در همان روزها و هفته‌های نخستین بود که ضعف تیم نفت در نقاط مختلف عیان شد و همگان با دیده تردید نسبت به صحبت‌ها و وعده‌های اول فصل مسئولان این تیم نگریستند.

حالا نفت آبادان با گذشت 13 هفته از مسابقات لیگ برتر امسال تنها یک برد ناپلئونی در برابر صبا آن هم در زمین خودی دارد و شکست‌ها و نتایج نامطلوب این تیم تا بدانجا پیش رفته که گویی بازیکنان فراموش‌کرده‌اند در فوتبال چیزی به نام برد و پیروزی بر حریف هم وجود دارد.

هرچند آلفردو کاسیمیرو پرتغالی بارها اعلام کرده است که برای بازگرداندن نفت به روزهای خوب خود نیاز به زمان دارد و باید کم کم این تیم را بسازد.

اما نباید فراموش کرد که تداوم ناکامی‌ها و شکست‌ها هفته به هفته بازگشت به جدول را سخت‌تر می‌کند و نباید این زمان آنقدر طول بکشد که بردهای این تیم نوشداری شود.

به هر حال ما هم مثل هزاران هوادار و دوستدار این تیم امیداریم آلفردو، بازیکنان و مجموعه نفت آبادان هرچه سریع‌تر تیم را از این بحران نتیجه خارج کنند تا ماندن و نماندن این تیم به روزهای آخر کشیده نشود و حسرت این روزها و بازی‌های از دست رفته را نخوریم.