بر اساس حکم مفصل کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، همه کسانی که در این پرونده محکوم شده اند، افراد حقیقی و حقوقی خارج مجموعه فدراسیون هستند نه داوری، نه ناظری و نه حتی کارمند دون پایه ای از فدراسیون!

همین دیروز بود که محسن ترکی، داور بین المللی وعده داد که در آینده درباره پشت پرده قضاوت های فوتبال در ایران حرف خواهد زد. ترکی به صراحت از تبانی حرف زد و گفت: «من حرف های زیادی برای گفتن دارم. حرف هایی که پیرامون کمیته انضباطی، تبانی های رخ داده در فوتبال و داوری کشور است.»

اولین بار نیست به نقش داوران در اتفاقات پشت پرده فوتبال ایران اشاره می شود. بسیاری از بازیکنان، مربیان، مدیران و حتی واسطه هایی که گاه و بیگاه به عنوان شاهد در برنامه های تلویزیونی ظاهر می شوند، از شبکه های مافیایی حرف می زنند که ادعا می کنند به راحتی می توانند بر داوری ها تاثیر بگذارند.

شبکه هایی با نفوذ که براساس ادعای بازیکنی چون هادی مهدوی کیا، در شب نشینی هایشان بدون نگرانی کنار داوران می نشینند و با آنها قلیان می کشند.

عادل فردوسی پور، مجری برنامه 90 چندی پیش در یکی از برنامه هایش به نقل از غلامرضا بهروان، یکی از اعضای هیئت رئیسه فدراسیون تایید کرد که شخصی بوده اند که در فدراسیون کار می کرده و کارش پاک کردن کارت زرد بازیکنان بوده.

فردوسی پور این شخص را آقای «نون» معرفی کرد و باز هم به نقل از بهروان مدعی شد که این شخص پس از مدتی که اخراج شده بود، دوباره در سیستم اداری فدراسیون مشغول به کار شده است.

صورت مسئله را دوباره مرور کنیم: به تایید کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال، تبانی بزرگی اتفاق افتاده که رد پای بسیاری از افراد و تیم های لیگ یک در آن دیده می شود، بی آنکه هیچ اتهامی متوجه داوران یا کارمندان و مدیران اجرایی فدراسیون فوتبال باشد.

می توان بدبینانه به ماجرا نگاه کرد و از کمیته انضباطی پرسید چگونه ممکن است که تبانی کنندگانی به سراغ داوران یا افراد مرتبط با فدراسیون فوتبال نیامده باشند؟ مگر غیر از این است که یک بازیکن برای تبانی با حریف علاوه بر پا گذاشتن روی ملاحظات اخلاقی باید منافع تیمی را هم که در آن بازی می کند، نادیده بگیرد اما داور فقط کافی است کمی با وجدانش کلنجار برود؟

نگاه خوشبینانه هم می توان داشت. می توان حق را به کمیته انضباطی داد و همه داوران و عوامل فدراسیون را تبرئه کرد. آن وقت مدیران فدراسیون، ناظرانی که کارشان نظارت بوده و همه عوامل اجرایی باید پاسخ بدهند که چگونه از این تبانی گسترده بی خبر بوده اند؟

با قبول پیش فرض دوم، مدیران فوتبال را آدم هایی ناآگاه فرض کرده ایم که با وجود هزینه های زیاد برای مدیریت و نظارت بر مسابقات، هیچ گاه نتوانسته اند از وجود تبانی بی حد و حصر لیگ یک اطلاع پیدا کنند.

سوال آخر: آیا چنین مدیرانی شایستگی اداره فوتبال را دارند؟ آیا آنها نباید به خاطر این اهمال بازخواست شوند؟ فراموش نکنیم همین چند هفته پیش بود که علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال در پاسخ به خبرنگاری که از او درباره شائبه تبانی در لیگ یک پرسیده بود، با قاطعیت جواب داد: «هیچ تخلفی نبوده و تیم ها کاملا فوتبالی صعود کرده اند.»