حبیب‌الله معلمی زاده 15 بهمن 1305 در رامهرمز بود. پدر او - آخوند نصیر - در زمان رضا خان معلم مکتب قرآن بود و به همین دلیل نام خانوادگی معلمی برای آن‌ها انتخاب شد. دوران کودکی خود را در مکتب‌خانه پدر گذراند، سپس تحصیلات خود را در مدرسه تا کلاس نهم ادامه داد. او در محضر پدر و استادانی چون آیت‌الله بهبهانی با سیره اهل بیت (ع) و همچنین الفبای عروض و قافیه آشنا شد.

سال 1340 از رامهرمز به اهواز مهاجرت کرد. در زمان جنگ همراه با فرزندانش به جبهه رفت و به سرودن شعر می‌پرداخت و گاه شعرهایش را صادق آهنگران در جبهه‌ها می‎خواند.

از میان شعرهای او که به صورت نوحه در آمده است، به این‌ها می‎توان اشاره کرد: «ای لشکر صاحب‌زمان آماده باش آماده باش»، «با نوای کاروان/بار بندید همرهان/این قافله عزم کرب‌وبلا دارد»، «شور حسین است چه‌ها می‌کند»، «ای لشکر حسینی تا کربلا رسیدن یک یا حسین دیگر».

همچنین از میان کتاب‎های حبیب‎الله معلمی به «خونین‌نامه‌ی عاشقان حسین»، «وادی عشق» و «شفق خونین» می‌توان اشاره کرد.