سال 76 بود که با روی کار آمدن دولت اصلاحات، اصل صد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران احیاء شد. این اصل تصریح می کند برای پیشبرد سریع برنامه های عمرانی، بهداشتی، اجتماعی، فرهنگی، آموزشی، اقتصادی و سایر امور رفاهی با توجه به مقتضیات محلی، شوراهایی به نام شورای ده، شهر، بخش، شهرستان یا استان با انتخاب مردم تشکیل می شود. دوره اول انتخابات شورا در سال 78 برگزار شد و 14 سال از آن زمان می گذرد. در طول این مدت ما سه دوره از فعالیت  شورا را تجربه کردیم و امسال هم وارد دوره چهارم آن شدیم. اما بجاست که قبل از اینکه شورای چهارم آغاز به کار کند عملکرد سه دوره قبل شورا را بررسی کنیم، و در واقع سهم آنها را در عمران و پیشرفت شهر اهواز مورد نقد و بررسی قرار دهیم.

با مروری گذرا به عملکرد سه دوره قبلی  می توان گفت که دوره های اول و دوم( با تسامح و ارفاق) عملکرد متوسطی از خود بر جای گذاشتند و آن طور که باید باشد شاهد پیشرفت های زیربنایی و مهمی که اهواز را متحول کند نبودیم. در این میان عملکرد شورای سوم در نوع خود بی نظیر بود. آنها نه تنها نتوانستند عملکرد متوسط دو دوره قبلی را ادامه دهند بلکه با منحل کردن شورا ضربه جبران ناپذیر و نابخشودنی به پیشرفت و توسعه شهر اهواز وارد کردند. آنها با اختلافات و دعواهای سلیقه ای و گروهی خود فرصت عمران، آبادانی و توسعه را از کلانشهر اهواز گرفتند و باعث شدند که اهواز از این لحاظ نسبت به شهرهای بزرگ کشور عقب بیافتد. اهواز یکی از معدود کلانشهرهای کشور است که تاکنون برنامه جامع و مدونی برای توسعه و پیشرفت به خود ندیده است؛ در حالی که این شهر با داشتن منابع عظیم و ظرفیت بالا و موقعیت استراتژیک در بین شهرهای دیگر کشور در نوع خود بی نظیر است.

در سالهای اخیر که شهر اهواز به علت بی ثباتی مدیریتی، انحلال شورا و اختلاف گروهی در خود می سوخت و به نوعی رها شده بود. درمقابل شهرهای همچون اصفهان، تبریز، مشهد و ... در آبادانی، توسعه و پیشرفت شهرهایشان باهم رقابت می کردند.

دوست نداریم در گذشته بمانیم و از آن حرف بزنیم اما لااقل انتظار داریم که تجربه تلخ آن دوره را اعضای جدید شورای شهر اهواز در نظر بگیرند تا ما دوباره شاهد اتفاقات و اختلافات گروهی در بین اعضای شورای چهارم نباشیم.

منتخبین محترم! مردم انتظار دارند تا ضمن اصلاح تجربه گذشته و درس گرفتن از آن،  شاهد تفکر و مسیری نو در مدیریت کلانشهر اهواز باشند،انتظار دارند دیگر شاهد دعواها و اختلافات گروهی و قبیله ای درون شورا نباشند، انتظار دارند منافع عمومی و شهری برمنافع گروهی و فردی اولویت داشته باشد،انتظار دارند تصمیمات شورا برمبنای منطق، علم، تخصص، کارشناسی و نیاز شهر باشد و نه برمبنای نزدیکی ، فامیلی،  واسطه گری باشد، مردم انتظار دارند شورای شهر اهواز شهرداری انتخاب کنند که از نظر توان در حد وزیر و از لحاظ اختیارات در حد استاندار باشد،انتظار دارند با یک مدیریت توانمند و با ثبات شاهد سرمایه گذاری های کلانی از طرف سرمایه داران جهت توسعه کلانشهر اهواز باشند. مردم انتظار دارند عصرهای خود را در کنار ساحل کارون با رفاه، آرامش، و امنیت به غروب بگذرد،انتظار دارند شاهد شهری زیبا ازجهت ظاهر و مدرن از نظر زیر بنایی باشند، مردم انتظار دارند شاهد عمران، آبادانی، پیشرفت، توسعه و شکوفایی شهرشان باشند. و کلام آخر؛ منتخبین محترم همین اصفهان که امروز خیابانهای آن دو طبقه  ساخته می شوند روزی در همین نقطه ای که ما الان در آن قرار داریم بودند، اما آنها خواستند، فکر کردند، برنامه ریزی کردند، شروع کردند، تلاش کردند و امروز هم به این نتیجه رسیدند. اهواز من هم باید یک روزی شروع کند...