امشب دانه دانه می شمارم دوست دارم هایم را ...امشب برای تمام جنگ های بین من و تو ، پرچم سفید بلند می کنم خدایا...تسلیم ...اراده ی من به اراده ی شما نچربید ... خیال می کردم می توانم با دست های خودم تقدیرم را بی نیاز از شما تغییر دهم و به هر چه می خواهم و تو نمی خواهی برسم ..اما اشتباه کردم...

امشب دوباره می شمارم .... جدال هایم با تو را ... آن هنگامی که برای من بارها "نه" و "نمی شود" تقدیر می کردی و من بی توجه به آنها ، انها را تبدیل به "بله " و "می شود " می کردم. امشب می خواهم اعتراف کنم به آنچه که مدت ها روی آن اصرار ورزیدم. اعتراف کنم به آنچه که مدت ها صادقانه بگویم :" توهم میزدم ".

امشب دوباره می شمارم ...چه جاهایی که صادقانه بگویم تبدیل به ابزارت کردم برای رسیدن به هدف هایم ... چه جاهایی که بین تو و دیگران نظرم به سمت " تو " بود...اما انتخابم "دیگران" بودند . امشب میخواهم دوباره اعتراف کنم به لجاجتم..به حماقت مقابل تو ایستادن و قد علم کردن در مقابلت را ... امشب می خواهم بشمارم تمام چیزهایی را که سالها نشماردم ... بیا امشب با هم صلح کنیم ... دعواهای بینمان را حل و فصل کنیم و مرزهای بینمان را از بین ببریم و مثل دو دوست در کنار هم باشیم ...


﴿وَسَارِعُواْ إِلَى مَغْفِرَةٍ مِّن رَّبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ﴾ آل عمران -133