خوزنیوز: روزنامه کارون نوشت: «یک منبع موثق خبرداد شورای شهر دریک مصوبه عجیب ازاختیارات قانونی خودبرای رفاه حال اعضای شورای شهر که تاکنون پیاده تاسالن شوراطی طریق می کردند! با اکثریت آراءدر صحن غیرعلنی رای به کمک 500 میلیون ریالی به هرعضوبرای خریدیک دستگاه خودروتحت عنوان وام مصوب نموده است که اگراین رقم رادر تعداداعضا ضرب کنیم رقمی بالغ بر یک میلیارد و پنجاه میلیون تومان درمی آید . شایان ذکراست همتایان قبلی اینان درشورای سوم نیز هر یک وامی 14میلیونی گرفتند و هنوز خبری از برگشت آن مبلغ به صندوق شهرداری  نشده است!»

پس از آن یکی از اعضای شورا در گفت و گو با رسانه ها این اقدام را به طیف اکثریت شورای شهر منتسب کرد و گفت: هفت نفری که از ابتدا با اکثریت موافق نبودند در خصوص مصوبه  اعطای وام 50 میلیونی به اعضای شورا جهت خرید خودرو مخالفت کردند ولی اکثر افرادی که موافق شهردارمنتخب بودند موافق این وام بودند که به همین دلیل تصویب شد هرچند که برخی از آن گروه نیز اعلام مخالفت کردند. در همان جلسه متاسفانه یکی از اعضای شورا که ذکر نام وی معذورم اعتراض می کند که نباید از این مبلغ کاسته شود و دیگر تصویب شده است.

1- شما محاسبه کنید که با این پول چه کارهایی را می توان در شهرداری انجام داد؛ چند پارک محله ای، آسفالت چند خیابان، لایروبی چقدر کانال دفع آبهای سطحی، چند دوربرگردان، چقدر جدولگذاری، پرداخت حقوق چند منطقه شهرداری، کاشت چند نهال و ....

2- در شرایطی که با وجود تحریم های دشمنان، مقام معظم رهبری بحث اقتصاد مقاومتی را مطرح و از آن به عنوان روشی مهم در تغییر مسیر حرکت اقتصادی کشور یادکردند و همچنین توصیه مکرر ایشان از پرهیز از تجملگرایی مسئولین، باید دید برخی اعضای شورای شهر با خود چه فکری کرده اند که به جای اینکه به عنوان ناظر سعی در کاستن هزینه ها و بهبود شرایط خدمات دهی به شهروندان باشند، با تصویب چنین مصوبه ای باری بر روی دوش سازمان پرمشکل شهرداری می افزایند.

3- یکی از خصوصیات مسلمان و مومن این است که راه تهمت و افترا بر خود را ببندد. اعضای شورا شهر خود را به جای مردم بگذارند و فکر کنند سوار شدن ماشین 50 میلیونی در حالی که اکثریت مردم از داشتن یک خودروی پراید محروم هستند، از آنان چه چهره ای در ذهن شهروندان ساخته می شود؟

پرانتز باز: (نگارنده چند بار علی ناصری، یکی از اعضای شورای شهر اهواز را در فلکه ساعت دیده است که همراه سایر شهروندان در اوج گرما منتظر تاکسی ایستاده است.)

در پایان چون در آستانه عید غدیر قرار داریم، گوشه ای از زندگی مولای متقیان جهت یادآوری خودمان و دیگر دوستان ذکر می شود:

وسايل زندگي حضرت علي (ع)

- چه شد «سويد»؟ چرا سر در گريبان داري؟

- از خانه علي مي آيم؟ به خدا سوگند او را ديدم در حاليكه بر روي حصيري ساده و كوچك نشسته بود. به او گفتم: بيت المال در دست توست و من چيزي از آن در خانه ات نمي بينم؟!

فرمود: اثاثيه اين خانه را به خانه ديگر انتقال داده ايم و به زودي به آنجا كوچ خواهيم كرد. اين اثاث را هم پس از مرگ نمي توان به همراه برد.

- به خدا سوگند ، به ياد دارم كه روزي گفت :

با اين جامه ها به سرزمين شما آمدم و باروبنه ام همين است كه مي بينيد.

اكنون اگر از بلاد شما ، با  چيزي جز آنچه با آن آمده بودم ، بيرون روم،‌ از خيانتكاران خواهم بود.


لباس و كفش علي (ع)

روزي او را بر منبرديدم كه در حال صحبت، لباسش را تكان مي داد. بعدها از وي پرسيدم كه دليل اين كار چه بود؟

پاسخ داد كه فقط همين يك لباس را در اختيار داشته است و چون آن را شسته و در حال خيس در بر كرده بود تكان مي داده تا زودتر خشك شود.

او در لباس هم بسيار قانع بود. به لباسهاي گوناگون و رنگارنگ بي توجه بود. لباس و كفش ساده اي داشت كه خود مي شست و خود وصله مي زد.


غذاي علي (ع)

 روزي از جلوي قصابي مي گذشت. قصاب به ايشان پيشنهاد كرد از اين گوشت بخريد. امام فرمود: پول همراه ندارم. قصاب گفت: نسيه مي دهم. امام فرمودند: برخوردن گوشت صبر مي كنم و نسيه نمي خرم.

امام بر غذا صابر بود و هرگز در يك وعده دو خورشت مصرف نكرده و از بين دو خورشت ساده ترين را بر مي گزيد و مي فرمود : هيچ كس نيست كه خوراك و نوشيدني و پوشاك او نيكو ولذت بخش باشد مگر اينكه در فرداي قيامت ايستادن او در برابر خداي عزوجل طولاني شود. در حلال دنيا  حساب است و در حرام آن عقاب.

علي (ع) مردي است كه با نان جويي مي سازد تا مرم را سير دارد و نخلستانهاي احداث شده با دست خود را وقف مستمندان نمايد. با چنين اوصاف آنكس كه نان جوين علي (ع) را مي ديد گمان مي كرد در او قدرت و توان مبارزه كافي نيست اما آنگاه كه مبارزه او را مي ديد درحيرت بود كه چگونه با چنين نان خشني آن همه قدرت و جرأت از او بر مي خيزد غافل از اينكه علي (ع) خود در اين باره مي فرمايد : آگاه باشيد ه درختان بياباني چوبشان محكمتر است و آتششان شعله ورتر و پردوام تر اما بوته هاي سرسبز (كه همواره در كنار آب قرار دارند) پوستشان نازكتر و كم دوامترند.

 حضرت علي (ع) در نامه به عثمان بن حنيف مي نويسند : بدان كه امام شما از دنيايش به اين دو جامه كهنه و از غذاها به دو قرص نان اكتفا كرده است. آگاه باش! شما توانايي آن را نداريد كه چنين باشيد، اما مرا با ورع ، تلاش، عفت،‌پاكي و پيمودن راه صحيح ياري دهيد.