همايش بزرگ گردشگري با نام «اينجا،خوزستان بدون نفت» صبح امروز (29آبان92) در دانشگاه پيام ‌نور اهواز برگزار شد.

زهرا نادعلي‌پور، استاد دانشگاه پيام‌ نور اهواز، پيرامون صنعت و اقتصاد گردشگري، اظهار كرد: اولين محوري كه من درباره آن صحبت مي‌كنم علم گردشگري است. گردشگري يك علم ميان رشته‌اي است و در علم ميان رشته‌اي، رشته‌هاي مختلف با هم تعامل مي‌كنند تا حوزه جديدي از دانش را به وجود بياورند.

وي افزود: گردشگري حوزه‌اي است كه ارتباط تنگاتنگ و نياز زيادي به حوزه‌هاي علمي دارد. مثلاً به علم اقتصاد، تاريخ، رياضي، جغرافيا، جامعه‌شناسي، آمار و هر كدام از اين رشته‌ها به نوعي داشته‌هاي خودشان را براي پيشبرد علم گردشگري به اشتراك مي‌گذارند.

نادعلي‌پور بيان كرد: در رابطه با صنعت گردشگري بايد بگويم گردشگري ملقمه‌اي از كسب و كارهاي مختلف است. به همين دليل تفاوت زيادي با ساير صنايع دارد. گردشگري يك صنعت چتري است. تمامي كسب و كارهايي كه در گردشگري به نوعي با هم فعاليت مي‌كنند مكمل همديگر هستند. بر خلاف ساير صنايع كه ما بحث رقابت را در درون صنايع مي‌بينيم در گردشگري بخش‌هاي مختلف عرضه بايد مكمل يكديگر باشند.

او گفت: گردشگري يك صنعت چتري است و هر بخش از اين چتر اگر بهينه عمل نكند و شكافي در اين چتر به وجود بيايد كارايي خودش را از دست مي‌دهد. به همان ميزاني كه حمل و نقل بايد ايمن و راحت باشد اقامت هم بايد در يك مقصد راحت باشد و كيفيت داشته باشد. محصول گردشگري تفاوت اساسي با ساير محصولات كه ما مي‌شناسيم دارد. محصول گردشگري محصول نامحسوس و فناناپذير است. اگر صندلي يك هواپيما، يك رستوران، يا اتاق يك هتل امروز خالي بماند واقعاً از دست رفته و فردا ديگر شما نمي‌توانيد با تكميل آن ضرر روز قبل را جبران كنيد.

اين استاد دانشگاه توضيح داد: گردشگري صنعتي سبز است. به اين معنا كه با كمترين تلفات زيست ‌محيطي مي‌توان بيشترين نتايج اقتصادي و اجتماعي در پي داشته باشد. حتي برخي معتقدند كه گردشگري صنعتي سفيد است. به دليل اين كه مي‌تواند باعث صلح و دوستي و تقابل بين ملت‌ها شود.

او خاطرنشان كرد: امروز وجود نفت در كشورهاي خاورميانه زمينه‌ساز جنگ‌افروزي براي كشورهاي توسعه ‌يافته شده است و همين امر باعث واگرايي بيشتر كشورهاي منطقه شده است. در حالي كه گردشگري مي‌تواند باعث ايجاد دوستي و تعاون بين كشورها شود.

وي با اشاره به مزاياي اقتصادي گردشگري اظهار كرد: امروز صنعت گردشگري آن چنان تأثير مثبتي بر توسعه اجتماعي و اقتصادي كشورها دارد كه اقتصاد‌دانان آن را صادرات نامريي نام نهاده‌اند. در گردشگري فرهنگ و طبيعت قابل تبديل شدن به كالايي با ارزش و قابل معامله هستند و قابل تبديل شدن به ارز و پول و اشتغال هستند. شما حتي مي‌توانيد هواي پاكيزه براي تنفس را هم به كالا تبديل كنيد براي اين كه آن را ارايه كنيد، عرضه كنيد و به گردشگري بفروشيد. در كمتر صنعتي ما چنين فرصتي را در اختيار داريم.

نادعلي‌پور گفت: امروزه شناسايي و استفاده از مزيت‌هاي رقابتي در اقتصاد يكي از گام‌هاي مؤثر در فايق آمدن بر معضلات اقتصاد تك محصولي و وابسته است. كشوري مثل تركيه با علم بر شرايط خاص جغرافيايي و آب و هواي مديترانه‌اي اقدام به توسعه بخش گردشگري كرد. كشوري مثل مالزي ابتدا زيرساخت‌ها و ظرفيت‌هاي لازم براي توسعه گردشگري را به وجود آورد و سپس شروع به تبليغ و بازاريابي و جذب گردشگر كرد و اكنون يكي از موفق‌ترين كشورهاي دنيا در جذب گردشگري است.

او تصريح كرد: آثار اقتصادي گردشگري را مي‌توان در قالب سه اثر مستقيم، غيرمستقيم و القايي تقسيم‌بندي كرد. از آن جايي كه گردشگري يك صنعت خدماتي است بنابراين درآمد حاصل از گردشگري در توليد ناخالص كشور لحاظ مي‌شود و از اين منظر مي‌تواند تأثير مثبتي بر توسعه و ورنق اقتصادي يك كشور داشته باشد. اثرات غيرمستقيم گردشگري به مراتب بيشتر از آثار مستقيم آن است.

وي افزود: گردشگري با ساير صنايع در ارتباط است. هر صنعتي كه با گردشگري در ارتباط است ـ چه صنايعي كه از محصول گردشگري استفاده مي‌كنند و چه صنايعي كه به نوعي به گردشگري محصول خودشان را مي‌فروشند ـ همگي در صورت رونق و شكوفايي گردشگري شكوفا مي‌شوند و رونق پيدا مي‌كنند. از اين منظر است كه گفته مي‌شود گردشگري موتور محركه اقتصادي است و به نوعي مي‌تواند ساير صنايع را هم با خودش يدك بكشد. به طور كلي، آثار مثبت اقتصادي گردشگري را مي‌توانيم در قالب عناويني همچون ارزآوري، اشتغال‌زايي، كسب درآمد، ارتقاي سطح زندگي، تحرك اقتصادي، حفاظت از آثار و ابنيه و امكان جذب سرمايه‌گذاري خارجي نام ببريم كه در مورد جذب سرمايه‌گذار خارجي به نوعي علاوه بر اين كه بازاريابي و تبليغات براي مقصد محسوب مي‌شود در جلب و جذب گردشگران خارجي نيز مؤثر است.

نادعلي‌پور بيان كرد: در رابطه با وضعيت گردشگري در استان خوزستان قبل از پرداختن به اين موضوع لازم است از خودمان بپرسيم كه آيا چيزي به نام توسعه گردشگري در استان ما وجود دارد و اگر وجود دارد در چه مرحله‌اي و با چه كيفيتي وجود دارد؟ ما بارها و بارها شنيده‌ايم كه استان خوزستان از پتانسيل‌هاي زيادي در زمينه گردشگري برخوردار است و آثار تاريخي فراواني در اين استان وجود دارد. همچنين دو اثر ثبت جهاني به نام‌هاي معبد زيگورات چغازنبيل و سازه‌هاي آبي شوشتر.

او عنوان كرد: اما با وجود اين همه پتانسيل و اين همه معبد، اين‌ها تا چه حد توانسته‌اند به اين استان كمك كند تا حرفي براي گفتن داشته باشد و آيا صنعت گردشگري توانسته است جايگاهي را تا به امروز در اين استان پيدا كنند؟ بله، ما پديده گردشگري را در استان داريم. البته گردشگري نه به معنايي كه عامه مردم مي‌شناسد نه در غالب ورود سالانه مسافران نوروزي كه حتي خوراك خودشان را هم از خانه به همراه مي‌آورند و در معابر عمومي كمپ مي‌زنند و چيزي جز آلودگي زيست‌ محيطي و ازدحام براي خوزستاني‌ها به ارمغان نمي‌آورند و دل‌مان را به آن خوش كنيم.

او گفت: در پايان از كارشناسان و پژوهشگران صنعت گردشگري خواهش مي‌كنم به عنوان متوليان اين صنعت فرصت را براي دانشجويان جهانگردي كه به نوعي مستعد، علاقمند و توانمند در حوزه گردشگري هستند فراهم كنيم تا دانش خودشان را در واقع به طور عملي در محيط صنعت به اجراء در بياورند.

سپس مجتبي گهستوني، مشاور مديركل ميراث فرهنگي استان خوزستان، درباره چالش‌هاي گردشگري در اقتصاد متكي به نفت اظهار كرد: همايش اينجا، خوزستانِ بدون نفت فرصتي مناسب براي نه نقد كردن نفت و به طور كلي انكار آن بلكه فرصتي است تا از اين نعمت خدادادي نيز براي توسعه گردشگري بهره گرفته شود. مثلاً پديده‌ها و آثار نشانه‌هاي سطحي نفت و علايم اكتشاف نفت در ايران كه باعث روانه شدن مكتشفان نفت به خوزستان گرديد قابل بررسي است. اين گونه آثار بايد ثبت ملي شوند، به طريقه علمي نگه‌داري و مواظبت شوند، معرفي شوند و با ايجاد زيرساخت‌هاي مناسب راه را براي بازديد عموم علاقه‌مندان و گردشگران داخلي و خارجي هموار ساخت.

وي افزود: اگرچه مي‌توان خرده گرفت كه نفت تاكنون خدمت شاياني به حوزه گردشگري نكرده است و سهمي در اين خصوص هر چند جزيي داشته اما حوزه گردشگري مي‌تواند بهره كافي را در اين‌ باره داشته باشد و چرخ دنده‌هاي صنعت گردشگري را به پويايي و تحرك درآورد.

گهستوني بيان كرد: چند سال پيش كتابي قديمي با عنوان نفت و خوزستانيان كه در مهر 1333 منتشر شد خواندم. نويسنده معقتد بود هنوز عده‌اي فكر مي‌كنند كه اگر كار نفت در خوزستان يك سره شود و قراردادي منعقد شود به نفع آنان است. در صورتي كه بايد متذكر شد بستن قرارداد جهت به كار افتادن دستگاه نفتي خوزستان رابطه مستقيم با استقلال و تماميت خاك ايران دارد كه علاوه بر ملت و دولت ايران چند كشور خارجي را تحت سلطه و اقتدار اقتصادي و سياسي خود قرار داده است.

او ادامه داد: با اين مقدمه مي‌خواهم بگويم كه بي‌دليل نيست كه همه زندگي ما متكي به نفت شده است. حالا كه صنعت گردشگري در ايران پديده نوظهوري است و كمتر شناختي از وجوه همه جانبه آن وجود دارد چه گونه مي‌تواند جا پاي صنعت نفت كه محصولي كاملاً سياسي است بگذارد؟ من براي اين پرسش تنها يك جواب را مطرح مي‌كنم. اول استفاده از جاذبه‌هايي كه مستقيم و غيرمستقيم متكي به نفت و فرآورده‌هاي آن است.

او اضافه كرد: مثال آن مي‌شود تپه گنبد لران يا تشكوه رامهرمز كه بر اثر گازهاي گوگردي در حال سوختن است. يا چشمه‌هاي قير. يا كارخانه تمبي و چاه شماره يك مسجدسليمان كه ايران مديون او است و سهم گردشگري ايران از آن صفر است يا بافت كاملاً شركتي اين شهرستان با همه جذابيت‌هايي كه دارد. اصلاً همين نفت بود كه باعث شد 70 اولين‌ها در دو شهرستان مسجدسليمان و آبادان شكل بگيرد. اما با نگاهي به فهرست همين تعداد اولين‌ها متوجه مي‌شويم براي رونق گردشگري از وجود اين قابليت‌ها بهره‌اي برده نشده است. اما مثال مي‌زنيم. از چند خانه شركتي با ارزش معماري و بلااستفاده آبادان و مسجدسليمان مي‌توان بازديد كرديد؟ اصلاً چرا مسجدسليمان در مسير تورهاي گردشگري داخلي و خارجي نيست؟ از چند كارخانه متأثر از نفت مي‌توان بازديد كرد؟ نمونه شاخص آن تلمبه خانه دارخوين شادگان است كه مي‌تواند موزه روباز يا سايت موزه صنعتي در حوزه نفت بشود.

مشاور مديركل ميراث فرهنگي استان خوزستان تصريح كرد: نكته ديگر كه بايد به آن توجه كرد نقش خوزستان به عنوان بنيان‌گذار توسعه كشور است چراكه از ديرباز شرايط خوزستان باعث شده چشم طمع به آن دوخته شود. اما اين طمع باز هم نتوانسته به گردشگري خوزستان شوك بدهد چون همواره درصدد كندن از آن و تصاحب براي خود بوده است. شرايط فعلي خوزستان محصول شرايط توسعه و عمران ديگر نقاط ايران هم است.

وي خاطرنشان كرد: از ديگر سو، خوزستان از ديرزمان به علت موقعيت جغرافيايي و منابع طبيعي‌اش نقش مهمي در اوضاع اجتماعي، سياسي و اقتصادي ايران داشته است. در دوره ساسانيان خوزستان از نواحي پيشرفته فرهنگي و اقتصادي آسيا بوده است. در دانشگاه جندي ‌شاپور علاوه بر دانشمندان ايراني، اساتيد غيرايراني، از جمله يوناني، تدريس مي‌كردند. هم‌جواري اين منطقه با دريا و نيز رودخانه‌هاي پرآب آن مانند كارون، دز، كرخه، جراحي و هنديجان، كه بعضي از آن‌ها قابل كشتيراني بودند، ارتباط ايران را با شرق و غرب و نيز با مردمان كنار خليج ‌فارس تسهيل مي‌كردند.

اين دوستدار ميراث فرهنگي بيان كرد: خوزستان، همچنين، از نظر باروري كشاورزي مشهور بود. انواع نباتات مثل غله، برنج، نيشكر، خرما و كنجد توليد مي‌گرديد و براي روغن‌كشي كنجد از آسياب‌هاي آبي استفاده مي‌شد. كارگاه‌هاي شكرگيري از نيشكر براي اولين بار در خوزستان احداث گرديد. در دوره ساسانيان توجه زيادي به استفاده از آب رودخانه‌ها به عمل مي‌آمد. شهر اهواز از طريق كانال آبي شاوور به شوش متصل بود. بقاياي اين كانال‌ها و سدها و ساختمان‌هاي مختلف هنوز در اطراف كارون، شهر ويس، شوشتر و هفت تپه ديده مي‌شود و در مجتمع كشت و صنعت هفت تپه هنوز از قسمتي از كانال داريوش استفاده مي‌شود. مي‌گويند استفاده صحيح از آب رودخانه و كشت غله در مقياس وسيع توسط كشاورزان بومي براي اولين بار در دنيا در خوزستان انجام گرفت.

گهستوني بيان كرد: در زمانه‌اي كه كشورهاي رو به توسعه در حال تقويت بخش خصوصي بودند و كشورشان توسعه موزون خود را طي مي‌كرد، بخش خصوصي ايران در دوران رضا شاه بيشتر درگير صنايع دستي كوچك و بازرگاني بود. طرح‌هاي زيربنايي و سرمايه‌گذاري صنعتي، از آن جمله ايجاد خط سرتاسري راه‌آهن و تأسيس كارخانه‌هاي نساجي، سيمان، دخانيات و قند را وزرارتخانه‌ها و سازمان‌هاي دولتي برنامه‌ريزي و اجرا مي‌كردند. توسعه اقتصادي به معنايي كه پس از جنگ دوم بر آن مترتب شد شناخته نشده بود. در نتيجه ميان فعاليت‌هاي اقتصادي دولت و يا بخش خصوصي و مفهوم توسعه رابطه مدلّل و سازمان يافته‌اي وجود نداشت. با اين همه، ميان سال‌هاي 1305 و 1317 رقمي نزديك 35 درصد بودجه عمومي صرف ايجاد و توسعه صنايع نام ‌برده و نيز معادن در ايران شد. پس نتيجه مي‌گيريم كه گردشگري به معناي امروزي‌اش معنا و مفهومي نداشت.

او ادامه داد: يكي از مسؤولان نقل و قول كرد كه فلان روز فلان شخصيت به دربند در تهران سر زد. ديد كه مردم به سختي از كوه بالا و پايين مي‌شوند. آن مقام شهردار را خواست. به او دستور داد كه مسير را براي تفريح مردم تسهيل كن. شهردار دو روز بعد طرحي به مافوق داد و برآورد هزينه كرد. كار شروع شد و امروز دربند محل تفريح مردم تهران است. اما در اهواز پارك شهروند اهواز را توسعه نمي‌دهند چون نگاه كلي حاكم بر آن، كه سايه نفت باشد، سنگيني مي‌كند. پارك به اين بزرگي و با موقعيت عالي خود به امان خود رها مي‌شود چون معارض دارد. طرح رهاسازي گوزن زرد ايراني در اين محوطه اجرا نمي‌شود چون مخالف دارد. مخالف نه براي دفاع از اين گونه نادر حيواني بلكه به خاطر ارزش زمين. اين جا است كه يك پاي گردشگري لنگ مي‌زند.

وي گفت: روزي ما را به بازديد از ميادين نفتي اهواز بردند. در بيابان‌هاي شرق اهواز پاركي بود به نام پارك موزه. با اين كه كوچك بود اما وجودش در اينجا دور از ذهن بود. خوب چه شد؟ چرا توسعه نيافت؟ چرا معرفي نشد؟ آيا دلايلي جز اين دارد كه محوطه شركتي است و گردشگر نمي‌تواند ورود پيدا كند؟ اما باز با گذشت زمان، بر اثر جنگ‌هاي متعدد، از بين رفتن تأسيسات آبياري، عدم زهكشي اراضي و بالا آمدن ميزان نمك خاك، به تدريج خاك‌هاي كشاورزي تضييع گرديد به طوري كه در زمان عباسيان ميزان نمك خاك به قدري زياد شد كه فرمانروايان عباسي مجبور بودند عده‌اي را براي جمع‌آوري نمك اجير كنند و يا غالباً به اين منظور از اسراي جنگي استفاده كنند. با اين همه، در قرن 13 و 14 ميلادي كشت پنبه در خوزستان به گونه‌اي گسترده رواج داشت.

او اظهار كرد: از آن پس، به عمران و آبادي استان خوزستان توجه خاصي نشد و كشاورزي خوزستان به تدريج رو به زوال رفت. در ابتداي قرن بيستم، پيدايش نفت در خوزستان توجه خارجيان را برانگيخت اما اين توجه عمدتاً مربوط به كشف و استخراج نفت و شرايط زيست كاركنان نفتي بود. در نتيجه، شهر آبادان نوسازي شد ولي در ساير شهرهاي خوزستان اقداما چشم‌گيري به عمل نيامد.

گهستوني تاكيد كرد: اگر توسعه را افزايش قابليت و توان يك جامعه در بهروري از توانايي‌ها و ظرفيت‌هاي تاريخي، اجتماعي، اقتصادي، انساني و طبيعي بدانيم بايد بپذيريم استان خوزستان در توسعه نيافتگي بسيار توسعه يافته است. عقبه تاريخي، قرار داشتن در دروازه ورود تمدن اسلامي به ايران، منابع عظيم اقتصادي، منابع اجتماعي عظيم‌تر (وجود اقوام و ملل گوناگون ساكن در خوزستان) و وجود مؤسسات فرهنگي اثرگذار در رشد و توسعه در يك صد سال گذشته از امتيازات نسبي استان خوزستان است. با اين همه استان ما به لحاظ شاخص‌هاي توسعه در نقطه‌اي قرار دارد كه تعجب هر كارشناسي را بر مي‌انگيزاند. حلقه مفقوده توسعه نيافتگي ما كجا است؟ راستي مشكل ما چيست؟ چرا؟ پيوسته مشغول گذراندن يك سيكل معيوب و عقيم هستيم؟ واقعيت اين است كه مساله توسعه نيافتگي استان خوزستان پديده‌اي است كه بدون توجه به روند توسعه در كل كشور قابل نقد و بررسي نمي‌باشد.

مشاور مديركل ميراث فرهنگي استان خوزستان افزود: برخي معتقدند علت واماندگي استان خوزستان فقدان منابع سرمايه‌گذاري در زيرساخت‌ها و منابع مادي لازم براي پيشرفت است و براي رسيدن به نقطه مطلوب بايد منابع بيشتري را صرف زيرساخت‌هاي مادي و امكانات زيربنايي از جمله، توسعه راه‌ها و شبكه حمل نقل جاده‌اي و ريلي، توسعه شبكه‌هاي بهداشت و درمان و غيره كرد.

او گفت: به آن اميد كه از همه پتانسيل‌ها و استعدادها استفاده شود و هر روز شاهد توسعه بيشتر استان خوزستان باشيم و به جاي استان نفت‌خيز، كه الحق هم نفت‌خيز مي‌باشد، بگويم استان جهانگردنواز يا به عبارتي گردشگرپذير.

در ادامه حديث پويان‌مهر، استاد دانشگاه پيام نور اهواز، درباره جغرافيايي گردشگري استان خوزستان اظهار داشت: جغرافياي گردشگري علمي است كه رابطه بين اشكال مختلف جهانگردي را با محيط‌هاي طبيعي و فرهنگي و اثرات اين فعاليت‌ها را در نواحي مختلف بررسي مي‌كند. جغرافياي جهانگردي در واقع علمي است كه روابط بين انسان‌ها با محيط‌هاي خود را در محيط‌هايي كه اوقات فراغت را به سر مي‌برند بررسي و تأثيراتي را كه بر هم مي گذارند، مطالعه مي‌كند.

وي يادآوري كرد: استان خوزستان با مساحت 64236 كيلومتر مربع در جنوب غربي ايران سرزميني همواره و بي‌عارضه است. جلگه خوزستان از رسوبات نرم و رودخانه‌اي تشكيل شده است و از رودهايي كه از زاگرس آمده‌اند سرچشمه مي‌گيرد. اين استان از شمال به استان لرستان، از شرق به كهگيلويه و بويراحمد و از جنوب به خليج فارس و غرب به عراق متصل است.

پويان‌مهر افزود: استان خوزستان از سه اقليم تشكيل شده ولي بيشترين قسمت آن در آب و هواي گرم و خشك است. بارندگي‌هاي استان خوزستان از اواخر آبان تا اوايل فروردين است و فصل بسيار مناسبي براي گردشگري محسوب مي‌شود.

وي، با اشاره به كوه‌ها، آبشارها، رودخانه‌ها، گياهان، جانوران، غارها و آثار تاريخي و ديگر جاذبه‌هاي گردشگري استان خوزستان، گفت: با توجه به اين كه اين همايش مربوط به خوزستان بدون نفت است من به موضوع گياهان دارويي و گردشگري سلامت اشاره مي‌كنم.

استاد دانشگاه پيام ‌نور اهواز ادامه داد: گردشگري سلامت و گياهان دارويي كه در استان خوزستان وجود دارد مي‌تواند جاذبه گردشگري بسيار مناسبي براي گردشگري باشد. تعداد 570 گونه گياهي در استان خوزستان وجود دارد كه 80 گونه آن در عطاري‌هاي استان خوزستان معرفي شده است و پراكندگي وسيعي در استان خوزستان به خاطر تنوع اقليمي وجود دارد.

او تصريح كرد: استان خوزستان هيچ رتبه‌اي را در زمينه گياهان دارويي ندارد و استان‌هاي خراسان رضوي، خراسان جنوبي و كرمان و سيستان و بلوچستان در اين زمينه‌ها برتر هستند. در حالي كه گردشگري سلامت موضوعي است كه در هيچ همايشي هيچ سخني از آن به ميان نيامده است. با توجه به اين كه استان خوزستان داراي شرايط آب و هوايي مناسبي براي گردشگري در بيشتر فصول سال نيست. بايد گردشگري فصل خوب مورد بررسي قرار گيرد تا در فصول مناسب گردشگران را جلب كنيم.

همچنين مسعود حسين‌پور، استاد دانشگاه‌هاي اهواز، در اين همايش بيان كرد: اسم اين همايش با عنوان خوزستان بدون نفت نمي‌دانم چه قدر مي‌تواند عنوان خوبي باشد. در دنيا نظريه‌اي هم به عنوان "نظريه نكبت منابع در دنيا" مطرح است. اين نظريه مي‌گويد كه كشورهاي داراي منابع خدادادي به توسعه دست پيدا نمي‌كنند.

وي افزود: چند روز پيش وزير كار درباره اين موضوع گفت كه تا زماني كه ما اين بلا يعني نفت را داريم به جايي نمي‌رسيم و مي‌تواند عامل عدم توسعه باشد. اما من زياد موافق با اين موضوع نيستم و تحليلي كه دارم اين است كه نفت پايه اول گردشگري در استان خوزستان مي‌تواند باشد.

حسين‌پور خاطرنشان كرد: نفت ثروتي است كه هميشگي نيست و اين به آن معني است كه ما الان در دوره طلايي نفت قرار داريم و اين يك دهه مي‌تواند اقتصاد ايران را براي هميشه عوض كند. همه فكر مي‌كنند استان خوزستان، استاني صنعتي است اما اگر همين چند صنايع بزرگ و مادر را از آن حذف كنيم مي‌بينيم كه اصلاً صنعتي ندارد. پس صنايع بزرگ و صنايع مادر چون جاي ديگر امكان براي آن‌ها نبود در استان خوزستان به وجود آمدند و البته بايد از وجود آن‌ها استفاده كنيم چون اگر از آن‌ها استفاده نكنيم جزو آلوده‌ترين شهرهاي دنيا مي‌شويم.

وي ادامه داد: نكته‌اي كه من مي‌خواهم بر آن‌ پافشاري كنم ظرفيت و پتانسيل گردشگري خوزستان است چراكه خوزستان مي‌تواند گردشگري را جايگزين صنعت كند. ما در صنايع كوچك هيچ گونه مزيت خاصي را نسبت به استان‌هاي كوچك نداريم و حتي در اين سال‌ها رشد منفي نيز داشته‌ايم. البته علت اين رشد منفي كاملاً مشخص است زيرا پتانسيل ما در جاي ديگري است.

اين استاد دانشگاه تصريح كرد: كشور ما نه مربوط به 2500 سال پيش و نه 1500 سال پيش است بلكه در تاريخ تمدن جهان ما حداقل 10 هزار سال تمدن داريم و در اين مدت تمدن‌ساز و فرهنگ‌زا بوده‌ايم. پس وقتي چنين قدمتي داريم بايد ببينيم كه جايگاه ما در دنيا چه قدر است.

وي اظهار كرد: در دنياي امروز حدوداً يك ميليارد گردشگر داريم كه اين يك ميليارد 1300 ميليارد دلار سود با خود به همراه دارد و بر اساس برآوردها تا سال 2020 حدودا اين يك ميليارد نفر به يك ميليارد و 60 هزار نفر و تا سال 3030 به يك ميليارد و 800 هزار نفر مي‌رسند. اكنون بايد ببينيم سهم كشور ما چه قدر است.

او ادامه داد: من مي‌خواهم فقط به اين نكته اشاره كنم كه ظرفيت گردشگري دنيا كجا است و ما نسبت به آن كجا قرار داريم و آيا مي‌توانيم به قسمت‌هاي بالاتر برويم يا نمي‌توانيم؟ در سال 2007 فرانسه 70 ميليون گردشگر را به خود جذب كرد و در سال 2012 80 ميليون توريست داشت. يعني فرانسه دقيقاً 10 درصد توريست دنيا را به خودش جلب كرده است و 90 ميليارد دلار درآمد فرانسه در سال 2007 بوده است. اين عدد 70 درصد توليد ناخالص كشور فرانسه است.

حسين‌پور افزود: از مكاني مثل موزه لور پنج ميليون و 800 هزار نفر، از برج ايفل شش ميليون و 700 هزار نفر، از موزه تاريخ طبيعي پاريس سه ميليون نفر و از تاق پيروزي هم سه ميليون نفر ديدن كرده‌اند. كل گردشگري و درآمد گردشگري ما به اندازه بازديد از يك موزه در فرانسه نيست. كل كشور ما، حتي نماينده‌هاي مجلس، درك صحيحي از توليد نفت ندارند و حتي نمي‌دانند چاه نفت چه طوري است و چه طور استخراج مي‌شود!؟

وي عنوان كرد: اگر شركت نفت يك موزه واقعي درباره خط توليد نفت احداث كند چه قدر گردشگر را به سوي خودش جلب مي‌كند؟ چرا ما بايد نفت را از گردشگري و توريسم خارج كنيم؟ چرا ما براي خودمان برنامه و ايده نداريم و نفت را عامل عدم توسعه مي‌دانيم؟ مشكل در ضعف و برنامه‌‌ريزي خود ما است. من چند وقت پيش در جلسه با رييس هتل‌داران اهواز گفت‌وگويي داشتم كه گفت استان خوزستان ظرفيت احداث هتل را ندارد و احداث هتل اصلاً به صرفه نيست. اين حرفي است كه من اصلاً متوجه آن نمي‌شوم. از اول انقلاب تنها يك هتل اكسين داريم. واقعاً نگران كننده است. مگر مي‌شود در استاني كه 70 درصد توليد ناخالص ملي كشور را دارد ساخت هتل به صرفه نباشد!؟ مسؤولاني كه در رأس كار هستند بايد پاسخ‌گوي عملكردشان باشند. وجود توريسم در يك كشور يعني امنيت و وقتي توريست در كشوري وجود ندارد يعني آن كشور امنيت ندارد.

حسين‌پور خاطرنشان كرد: ما در حوزه جهانگردي نياز به انديشه داريم نه دانش. آن چه كه در حوزه انديشه است را بايد از كتاب‌هاي درسي شروع كنيم و از پايه با دانش‌آموزان اين مسايل كار شود. حوزه گردشگري حوزه انديشه و پايه است و صرفاً حوزه تبليغات و سايت نيست. در حوزه گردشگري بايد حوزه انديشه از پايه تغيير كند چراكه ما در حوزه انديشه دچار اختلال هستيم. وقتي خود خوزستاني‌ها هنوز خودشان بزرگترين اثر ثبت جهاني را نديده‌اند چه گونه انتظار داريم كه از نظر گردشگري پيشرفته داشته باشند. ما در حوزه زيرساخت‌ها ضعيف هستيم. هتل‌‌دارهاي اهواز مي‌گويند ما ضرر مي‌كنيم. در حالي كه فقط با يك تغيير در ساعت پروازهاي خوزستان از صبح به بعدازظهر اين وضعيت تغيير مي‌كند.

اين استاد دانشگاه اظهار كرد: ما در استان خوزستان مي‌توانيم صد روز جشن داشته باشيم و تقويم گردشگري خارج از تقويم ملي براي خوزستان تدوين كنيم. نفت بلا نيست. ما بلاييم كه بلد نيستيم از اين نعمت خدادادي استفاده كنيم. ما سواد نداريم و به عنوان هر كسي كه مسؤوليت داريم اطلاعات نداريم.

او تصريح كرد: استان خوزستان به جرأت يكي از پرپتانسيل‌‌ترين نقاط گردشگري دنيا است چراكه اين همه آلودگي باعث مي‌شود روزي گردشگران فقط براي ديدن اين آلودگي‌ها به اين استان بيايند! ما كه نمي‌توانيم تميزش كنيم. فقط كافي است همين طور كه هست نگه‌اش داريم. توريست‌هاي زيادي به ديدن آن مي‌آيند. خوزستان به اندازه يك كشور پتانسيل دارد.