حدود 30 سال است که در سطحی بسیار وسیع خاک آن منطقه برای جاده سازی و صادرات برداشته می شود. سودش به جیب مالک شخصی و ریزگردش به کام مردمی می رود که سکونت گاهشان رکوردار آلوده ترین نقاط جهان شده است. خاک ریشه گیاهانی که در گرمای سوزان خوزستان زنجیره حیات را حفظ کرده است، با خشونت تمام برداشت می شود که آنطور که کارگران معدن خاک می گفتند به کشورهای همسایه (از جمله کویت) صادر شود. 
از خود می پرسم آیا در آنجا منابع طبیعی حضور دارد؟ آیا محیط زیست بر این فعالیت نظارت دارد؟ آیا این معدن ارزیابی زیست محیطی دارد؟ و آیا کسی به حق مردمان آن منطقه در تنفس هوایی بدون گرد و خاک و چرای دام هایشان توجه می کند؟ فرض کنید شروع این معدن در 30 سال پیش مطابق مقررات بوده است، ولی امروز که ایران با شدیدترین بحران بیابان زایی مواجه شده است، آیا نباید در دیدگاه غلط گذشته تجدید نظر کرد؟
آیا بهتر نیست نمایندگان محتر م مجلس بجای تعیین مجازات سنگین برای عمل وازکتومی، برای کسانی که بدین گونه خاک وطن را به باد می دهند و سلامت مردم را به خطر می اندازند، روستاییان را به شهرها می فرستند و به نوعی باعث تهدید موالید می شوند و زنده گان را هم به بیمارستان و گورستان می فرستند مجازات تعیین کنند؟