ایذه با داشتن قهرمانان و ورزشکاران کشوری و جهانی، در وضعیت قرمز امکانات ورزشی به‌سر می‌برد.

سال‌ها پیش وقتی حرف از ورزش در خوزستان می‌آمد بدون شک نام اهواز، آبادان، خرمشهر و مسجدسلیمان نامی ناشناخته در فوتبال بود و اگر در این سه شهر نبودیم، با دیدن ورزشکاری از شهر خود در تلویزیون کلی به شوق آمده، اگر در روزنامه بود هم که با افتخارات شاید ابدی ما در آلبوم و آرشیو روزنامه‌ای خود، نام ورزشکار و شهر خود را قرار می‌دادیم.

در همان سال‌ها هم نام «منصور رشیدی» و «قدرت مرادی» در فوتبال برای مردمان شهر ایذه غریبه نبود و شاید این‌ها هم به نوعی نام ما را در روزنامه به‌ عنوان آرشیو آلبوم تقدیم می‌کردند و کلی هم از این بابت، بزرگترهایمان خوشحال بودند.

وارد شدن نام «بهروز جمشیدی» در کشتی و کاپیتانی تیم‌ملی کشتی فرنگی در مسابقات جهانی و...، در سال 1997 هم از افتخاراتی بود که به نام ایذه گره خورد و شاید بعد از آن بود که ورزش ایذه روی غلطک حق خود افتاد.

آمدند و رفتند ورزشکاران زیادی در کشور و از شهر ایذه که نامشان ماند و نماند، ولی این نام‌ها در ذهن ورزش دوستان ایذه‌ای شاید همچنان باقی باشد.

ورود «ایمان مبعلی» به تیم ملی و تیم باشگاهی فولاد خوزستان، نام گمشده ایذه را در ورزش کشور جان دوباره‌ای بخشید و در همان سال‌های ورود مهندس فوتبال ایران، پای بازیکنان ایذه‌ای دیگری به فوتبال کشور گشوده شد و تا به امروز ادامه داشته است.

«علی ممبینی» در مرصاد شیراز به فجر رسید و سر از کاپیتانی در تیم لیگ برتری نفت آبادان درآورد.

در کنار آن «رضا نوروزی» که در استیل آذین صاحب نام شد، به فولاد خوزستان «مجید جلالی» آمد و فرزندی از دیار ایذه توانست به‌ عنوان «آقای گل» لیگ برتر دست یابد.

حضور مقطعی «احسان شیرمردی» در فولاد خوزستان، همزمان با سال‌های آخر بازی «حافظ دانیالی» در استقلال اهواز بود و جمع ایذه‌ای‌های فوتبال کشور رو به فراوانی رفت.

گل بازی آخر فولاد خوزستان در تبریز که منجر به قهرمانی این تیم خوزستانی در فصل قبل شد را نیز همه فوتبال دوستان به یاد داریم، «مهرداد جماعتی» کاپیتان ایذه‌ای این روزهای فولاد خوزستان خوشی را به خوزستان تقدیم کرد.

حضور «پژمان شاهپری» در صبای قم، سروش سعیدی در فولاد خوزستان، «مهرداد شیخ‌سلیمانی» در نفت مسجدسلیمان، «بابک حاتمی» در مس کرمان و کاپیتانی این روزهای فولاد نوین توسط «رضا مرادی» در کنار «مسلم صالحی‌فر» از افتخارات دیگر ورزش ایذه است که بعد از روزگاران تلاش به نتیجه رسید.

در این سال‌ها علاوه بر فوتبال، ورزشکاران رشته‌های دیگری هم پا در عرصه ورزش این کشور گذاشتند.

افتخار آفرینی «پیام بویری» در کشتی فرهنگی جهان و اینچئون به همراه «علی امیدی» در پارآسیایی اینچئون هم گره خورده به افتخارات دیگر ورزش نیازمند ایذه بود.

در کنار این، نام «مسعود مرادی»، «عقیل داودی»، «محمد حاتمی»، «بهروز کبیری»، «حسین اسدپور»، «رضا اسدپور»، «مهرداد مردانی»، «رامین طاهری» و... در کنار نام مربیانی چون «مصیب مرادی» و «لقمان رضایی» در کشتی آسیایی و جهانی به چشم خورد.

حلقه‌های گره خورد افتخارات با ورزشکاران ایذه‌ای در رشته‌هایی چون بوکس، دو میدانی، وزنه‌برداری، تنیس روی میز و... هم بود و نام‌های زیادی که در عرصه‌های مختلف نام ایذه را به زبان‌ها انداختند.

در کنار این همه نام، صحبت از داشته‌های خود نیست، هر چند این داشته‌ها در شهر جزء افتخارات انکارناپذیر هستند، اما افتخارآفرینان این مرز و بوم بوده و ما به این مقام آنها افتخار می‌کنیم.

هر چند که نام ایذه امروز به‌ عنوان یکی از قطب‌های ورزش کشور مطرح است و پا به پای شهرهای دیگر و حتی گامی جلوتر است اما...

اما باید دید این ورزشکاران در چه جایی به این افتخارات بزرگ دست یافته‌اند.

نبود سالن ورزش کافی و مناسب در شهرستان ایذه، وجود تنها یک چمن فوتبال برای چند صد فوتبال‌دوست ایذه‌ای که در کنار فوتبال میزبان نرمش‌ها و دوها نیز بوده و در فصل بارندگی قابلیت‌های واترپلو و قایق سواری تا چند هفته به آن افزوده می‌شود.

وضعیت نامناسب اندک داشته‌های ورزش ایذه تا جایی پیش رفته است که حتی مسئولان ورزش شهرستان نیز در آن سر درگم شده‌اند.

عدم وجود و تخصیص بودجه مناسب ورزشی برای شهرستان، اجرای ابتکار و خلاقیت و پیشرفت در ورزش در شهرستان را با مشکل مواجه کرده و تنها کار ممکن این روزها برای مدیران ورزشی شهرستان برای توسعه ورزش، روی آوردن به پیاده‌روی‌های خانوادگی و کوهنوردی است که تنها پتانسیل بدون هزینه برای ورزش شهرستان است.

و ورزشکاران ایذه‌ای برای گام نهادن در میدان‌های بزرگتر، نیازمند حمایت‌های بیشتر بوده و ورزش ایذه برای تولید بیشتر ورزشکار افتخار آفرین، چشم به راه توجه‌های مالی است.