یک کارشناس ارشد مدیریت گردشگری و هتل‌داری گفت: ایران عزیزمان کشوری است با تاریخ غنی، آثار تاریخی فراوان و فرهنگ و قومیت‌های بی‌نظیر و منحصر به فرد.

علی رئوفی بیان کرد: در واقع به لحاظ تخصصی ایران کشوری است قوی و ثروتمند در زمینه میراث ملموس و ناملموس. ما هر از چند گاهی که تعداد آن هم کم نبوده خبرهایی می‌شنویم مبنی بر ویرانی و از بین رفتن این آثار و علت را که جویا می‌شویم برمی‌خوریم به کمبود سرمایه و نداشتن بودجه کافی در زمینه حفظ و مرمت آثار باستانی و یا نداشتن بودجه کافی در جهت نگاه‌داشت صنایع دستی و ناتوانی در انتقال آن به نسل‌های آینده.

وی ادامه داد: متخصصان و متصدیان امور همواره به دنبال استفاده از بوجه‌های دولتی در جهت نگه‌داری و حفظ این آثار هستند و بدیهی است که با مقدار اثری که ما در کشور داریم این بودجه کفایت نمی‌کند. شاید ندانند که این موضوع در جوامع پیشرفته هم وجود داشته ولی آنها با استفاده از صنعت گردشگری این معضل را سال‌ها است که پشت سر گذاشته‌اند و این مهم نشان از ناآشنایی متصدیان امور و تصمیم‌گیران با برنامه‌ریزی گردشگری است.

رئوفی خاطرنشان کرد: گردشگری موضوعی است که جدیدا در کشور ایران به خصوص در دولت تدبیر و امید مورد توجه دولتمردان به عنوان یک گزینه جایگزین در مقابل فروش سوخت‌های فسیلی قرار گرفته است. همه روزه در مجلات مختلف مقاله‌های زیادی درباره گردشگری، جاذبه‌های توریستی کشور و توسعه زیرساخت‌های گردشگری مثل هتل‌ها، جاده‌ها و... مشاهده می‌شود. ولی جالب این جا است که هیچ برنامه مدونی در این زمینه تهیه نشده است.

او تصریح کرد: با توجه به گستردگی و وسعت گردشگری و الزام به همپوشانی، همبستگی و همکاری بخش‌های مختلف و ایجاد این برنامه مدون که با قانونگذاری در سطح کلان آغاز می‌شود الزامی است. برنامه‌ریزی گردشگری به خودی خود علمی است جداگانه که راه را برای رسیدن به ایده‌آل‌های گردشگری هموار می‌سازد که متاسفانه مسؤولان ما با آن بیگانه هستند و هیچ اطلاعی از آن ندارند .

این کارشناس گردشگری افزود: موضوع دیگری که در راستای توسعه گردشگری باید به آن توجه داشت نوع نگاه مردم و مسؤولان به مقوله گردشگری است. نگاه به گردشگری باید نگاهی صنعتی بوده و توجه داشت که این مقوله سال‌ها است که از حالت یک تفریح ساده یا یک جابه‌جایی و مسافرت خارج شده است. صنعتی نگاه کردن به گردشگری موضوعی است که کشورهای پیشرفته دنیا تقریبا از دهه 70 میلادی مورد توجه قرار داده‌اند و اکثر کشورهای بزرگ با توجه به در دست داشتن منابع عظیم نفتی و صنعتی اولین و پردرآمدترین صنعت خود را گردشگری می‌دانند؛ صنعتی که شاید کم هزینه‌ترین صنعت به لحاظ سرمایه‌گذاری باشد، صنعتی که می‌تواند راه حل بسیاری از مشکلات جوامع مثل بیکاری، تورم، رکود اقتصادی، عدم جذب سرمایه خارجی و... باشد.

رئوفی تصریح کرد: باید دقت داشت که با گردشگری نیز باید همانند دیگر صنایع برخورد شود و همان طور که در صنعت فولاد و نفت از دانش آموختگان و کسانی که آگاهی کافی دارند استفاده می‌شود باید در اداره و راه‌اندازی این صنعت نیز از متخصصان این صنعت استفاده شود. این قضیه که متاسفانه در مسایل گردشگری به هر کسی اجازه ورود و اظهار نظر داده می‌شود و تقربا هیچ یک از مسؤولان گردشگری تحصیلات و تخصص گردشگری ندارند موید این موضوع است که هنوز نوع نگاه به گردشگری نگاه صنعتی نیست و دانش کافی در این زمینه وجود ندارد.

وی گفت: کاش می‌دانستیم که اصراف در استفاده نکردن از منابع بی‌نظیری است که داریم. حال این که با برنامه‌ریزی دقیق علمی و دید صنعت‌مدارانه به گردشگری و با استفاده از داشته‌های‌مان می‌توانیم هم درآمد بالایی داشته باشیم و هم دیگر خبرهای ناگوار در مورد ویرانی آثار و ابنیه و گوشه‌های زیبای فرهنگ و تاریخ و تمدن ایرانی اسلامی‌مان نبینیم و نشنویم. باشد که مسؤولان بیشتر بیندیشند و ضابطه را فدای رابطه نکنند و به کارگیری افراد متخصص در این رشته و آموزش را با تدبیر و امید عملی سازند.