شهر شوشتر از شهرهای بسیار کهن ایران است که بیش از 192 نفر جمعیتدارد و قدیمی‌ترین آثار به دست‌ آمده نشان می‌دهد شوشتر در زمان ساسانیان نیز وجود داشته است. آثار تاریخی کم‌نظیر این شهرستان گردشگران زیادی را هرساله جذب خود می‌کند. سازه‌های آبی این شهرستان سال 88 به عنوان دهمین اثر ایران با عنوان " نظام آبی تاریخی شوشتر" در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.

شوشتر دارای زمستان و پاییزی مدیترانه‌ای بوده و این شهر با محیط زیست زیبای جلگه‌ای_ کوهپایه‌ای و کوهستانی در طول سال و به ویژه در ایام نوروز میزبان بی‌شماری از گردشگران و مسافران است.

صنایع دستی به ویژه صنایع بافندگی از دیرباز در شوشتر مرسوم بوده و از مشهورترین بافته‌های صنعتگران شوشتری "دیبا" و "پرند شوشتری" است. پارچه بافی، ابریشم‌بافی، کپوبافی، جاجیم‌بافی، سنگ‌تراشی، فلزکاری و معرق ساقه گندم از دیگر صنایع شوشتر هستند.

منطقه حفاظت شده کرایی، روستای کوه زر، خانه امین‌زاده، باغ خان، چهار طاقی، خانه مستوفی، امامزاده عبدالله، بقعه‌ براء بن مالک، پل بند لشکر، پل شاه علی، پل بند شادروان، پل بند گرگر، سازه‌های آبی شوشتر، آبشارهای شوشتر و مسجد جامع شوشتر از جمله آثار تاریخی کم‌نظیر شوشتر است که برخی از این آثار را در ذیل معرفی می‌کنیم

آبشارهای شوشتر از شاهکارهای فنی و مهندسی جهان

آبشارهای شوشتر(سیکاها) یکی از معروفترین جاذبه‌های استان خوزستان است. سازه‌های آبی شوشتر در دوران ساسانیان، جهت استفاده از نیروی آب به‌ عنوان محرک آسیاب‌های صنعتی ساخته شده است. در این مجموعه بزرگ، ساختمان آسیاب‌ها، آبشارها، کانال‌ها و تونل‌های عظیم هدایت آب و سیکا که محلی جهت استراحت و تفریح است قابل توجه و جالب هستند. مجموعه آسیاب‌ها و آبشارهای شوشتر با توجه به زمان ساخت از شاهکارهای فنی و مهندسی در جهان است. این شاهکار مهندسی هم در ایران و هم در جهان بی‌نظیر است.

شواهد موجود نشان می‌دهد که این مجموعه بزرگ احتمالاً در دوره ساسانی، خصوصاً در زمان سلطنت شاپور اول بنا شده است. درون محوطه آبشارها، حدود 40 آسیاب وجود داشت که این آسیاب‌ها در بخش شمالی، شرقی و غربی قرار داشتند ولی به مرور زمان بر اثر حوادث طبیعی و عوامل انسانی اکثر این آسیاب‌ها تخریب شده‌‌اند.

در قسمت انتهایی ضلع غربی این مجموعه، سیکا قرار دارد که دسترسی به فضای درون آن از طریق چند پله میسر است.درون این فضا یک حوض 8 ضلعی با کانال‌های کوچک به چشم می‌خورد. آب این حوض از طریق یک جوی که از دیواره سیکا خارج می‌شود تأمین و از طریق دو کانال کوچک به درون رودخانه هدایت می‌شود. این مجموعه جزئی از کانال‌های آبرسانی به آسیاب‌ها بوده که بعدها در دوره قاجار  سدی در این مکان زده شده و در این مکان آب از یک قسمت داخل و وارد یک 8 ضلعی گود شده و سپس از این 8 ضلعی وارد دو کانال و از آنجا وارد رودخانه می‌شود.  

یکی از ویژگی‌های بسیار بارز مجموعه آسیاب‌ها و آبشارها مجاورت آن با بافت تاریخی شهر شوشتر است آب حاصل از پساب آسیاب‌ها به صورت آبشارهای مصنوعی به محوطه‌ای حوضچه مانند می‌ریزد و این یکی از ویژگی‌های بسیار زیبا  است که در این مجموعه وجود دارد.

پل بند گرگر با 470 سال قدمت

پل بند گرگر بالای مجموعه آبشارها و آسیاب‌های شوشتر قرار دارد که مسیر رودخانه گرگر را مسدود کرده است و با توجه به اختلاف سطح موجود آب رودخانه به تونل‌های سه‌گانه مجموعه آبشارها و آسیاب‌ها هدایت می‌شود. 

پیشینه ساخت پل بند گرگر به دوره صفوی برمی‌گردد و براساس نمونه‌برداری‌های انجام شده بر روی نمون آجر این پل، قدمت پل گرگر 470 سال تعیین شده است. این پل سال 79 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

باغ خان یادگاری بازمانده از دوره ساسانیان

در 700 متری محوطه تاریخی آبشار‌های  شوشتر  و در حاشیه غربی رود گرگر مجموعه باغ خان از یادگارهای بازمانده از دوره ساسانیان قرار دارد. ورود به این باغ‌ها از طریق یک ساباط صورت می‌پذیرد و پس از گذر از ساباط وارد محوطه باغ‌ها با مساحت 1600 متر مربع می‌شویم.  

درختان در این باغ مانند دیگر باغ‌ها به صورت منظم قرار گرفتند عمده درختان باغ خان درختان میوه است البته انواع گل‌های زینتی نیز در این باغ وجود دارند که زیبایی و جلوه خاص به باغ می‌دهند. آب مورد نیاز این باغ از طریق کانال‌های محوطه آبشارها و آسیاب‌های شوشتر تأمین می‌شود.

موقعیت طبیعی، چشم‌انداز ویژه، همجواری با بافت کهن شوشتر و قرار داشتن در ضلع جنوبی مجموعه فرهنگی تاریخی آبشارها از ویژگی‌های بارز این باغ است. 

هتل سنتی شوشتر

هتل سنتی شوشتر جنب بقعه تاریخی عبداله بانو قرار گرفته است. این خانه تاریخی با قدمت 210 سال متعلق به دوره قاجاریه بوده که پس از مرمت وتجهیز از ابتدای سال 1392 به عنوان اولین هتل سنتی استان خوزستان شکوه و حیات دوباره خود را از سرگرفته  و دارای 11 اتاق بوده است.  

امام‌زاده عبدالله یکی از فرندان امام زین‌العابدین(ع)

امام‌زاده عبدالله در بالای تپه‌ای در جنوب شهر شوشتر قرار دارد و دارای چشم‌انداز بسیار زیبایی است. ساختمان اصلی آن را به دوران سلجوقی و به سال 629 هجری قمری نسبت می‌دهند. این بقعه محل دفن یکی از فرزندان امام زین‌العابدین (ع) است. ضریح آن در زمان ناصر الدین شاه قاجار به سبک اواخر دوره صفوی ساخته شد. گچ‌بری‌های داخل بنا به سبک قاجار است.