نخستین اظهار نظرها و افاضات کلیشه ای استانداران محترم و در نخستین نشست خبری با اصحاب رسانه ، نوید دادن آینده ای روشن ، حذف مدیران ناکارآمد ، عدم بکارگیری مدیران غیر بومی و پروازی ، بهره مندی از تمام ظرفیت های انسانی استان و ارائه فرصت های طلایی به جوانان و نخبه های استانی است . این موضوع متشابهاً در اظهارات منتخبین مردم در مجلس شورای اسلامی نیز به عرفی معمول مبدل شده است . اما خوزستان که کماکان زخم های جنگ را بر پیکره زخمی خود حس می کند تنها شاهد هزینه شدن ثروتش نیست بلکه نظاره گر حضور مدیران غیر بومی و پروازی است . این مساله حس یاس و سرخوردگی را در نخبه های استان ایجاد نموده و انتقاد قشر‌های گسترده مردمی و فعالان اجتماعی و سیاسی را بر انگیخته است، چرا که در شرایط تحریمی که دولت از پرداخت هزینه‌های کارگران درمانده است، به کارگیری مدیران غیربومی و پروازی فقط موجب هزینه های تحمیل شده بر بودجه ارگان ها و ادارات است.

در این بین در اظهار نظرهای استاندار محترم استان جناب آقای حسینی محراب نیز بر مقایله با انتصاب مدیران پروازی تاکید شده و ایشان نیز نسبت به رفع این معضل گریبان گیر مدیریت استان ، قول همکاری ارائه نموده است.

 بندر هندیجان هم قطعه ای زرین از عرصه خوزستان زرخیز است که با آفت مدیران غیر بومی مبتلاست ، سرزمینی که آکنده از منابع انسانی ، استعدادها و ظرفیت های بالقوه است که فرایند بالفعل شدن این قابلیت ها به مثابه عقده ای فروخورده گلوی جوانان مستعد این دیار را می فشارد .

 روشن است که انتصاب مدیران غیربومی با فشار پدرخوانده های سیاسی صورت می پذیرد و منحصراً مقصود آن ایجاد سابقه و رزومه برای این دسته از مدیران برای تصدی سمت های بالاتر است و بی شک آورده و سودی برای مردم زجر کشیده این شهر ندارد ، زیرا این دسته از مدیران علاوه بر عدم ادراک مشکلات مردم با پوست و گوشت خود ، فرصت های توسعه را یکی پس از دیگری مانند حباب های روی آب تباه می کنند.

پرداختن به این موضوع مثنوی هفتاد من کاغذ است و در این بین هندیجان می ماند و تداوم معضلات ، عدم رفع نیازهای اولیه یک زیست شهری ، استمرار دشواری های و چشم های دوخته شده مردم خسته این خطّه ، به جاده ی ناهموار توسعه و تغییر.