حدود ده روز پیش بود که مردم شهرهای آبادان و خرمشهر وقتی شیر آب خانه‌های خود را باز کردند، با آبی شورتر از آب دریا مواجه شدند، آبی که نه می‌شد آن را نوشید و نه چیزی با آن شُست. این موضوع برای مردمی که زخم 38 ساله جنگ، بر قلب و پوست شهرشان جا خشک کرده، شبیه آژیر قرمزی بود که سال‌ها پیش به گوش شنیده بودند و باید بعد از گذشت این همه سال، بازهم می‌شنیدند، آژیری که وضعیت قرمز را برای شوری آب به صدا در می‌آورد و داغ روی داغِ آبادان و خرمشهر می‌گذاشت.