غلامرضا فروغی نیا: بیاد داریم چند سال قبل 6 نفر بیماری که برای عمل آب مرواریدبه بیمارستان مهر اهواز مراجعه کرده بودند بر اثر آلوده بودن اتاق عمل تن به تخلیه چشم شان دادند! انتظار بود آن واقعه تاسف آور بتواند از بروز حوادث ناگوار دیگری در آینده جلوگیری نماید اما هفته گذشته نیز حادثه تلخ دیگری در این بیمارستان رقم خورد که نشان می دهد مقوله مدیریت بیمارستان ها و اساساً اماکن بهداشتی و درمانی با مقوله طبابت تفاوتی بنیانی داشته و نیازمند تجدیدنظری اساسی است.

هفته گذشته یکی از بانوان شاغل در شرکت فولاد خوزستان به علت کسالتی به درمانگاه این شرکت مراجعه می نماید. پزشک درمانگاه تشخیص می دهد که علائم بیماری در ناحیه ریه وی نیازمند توجه جدی است و لاجرم برای پیگیری درمان های اساسی او را به بیمارستان مهر اهواز معرفی می نمایند. در این بیمارستان متاسفانه بدون توجه به نظریه پزشک درمانگاه مشکل را طی دو روز در ناحیه قلب او جستجو می نمایند و سرانجام هم نظر می دهند که باید وی را آنژیوگرافی نمود تا تشخیص قطعی بعمل آید . پس از این اقدام که حاصلی در بر نداشت سرانجام به نظریه اولیه پزشک درمانگاه شرکت فولاد دال بر درد ناحیه ریه بیمار می رسند .در حالیکه حالا زمان زیادی از دست رفته است. در چنین شرایطی و علیرغم سپری شدن زمان یاد شده به این نتیجه می رسندکه پزشک متخصص ریه باید بیمار را ویزیت نماید.درحالیکه همه منتظر متخصص مانده اند یک روز دیگر می گذرد و از این متخصص خبری نمی شود تا اینکه بیمار پس از سه روز به سادگی هر چه تمامتر در گرانترین بیمارستان شهرستان اهواز جان به جان آفرین تسلیم می نماید!

براستی کجای این فرایند حلقه مفقوده ای وجود دارد که پس از آن حادثه تلخ مربوط به تخلیه چشم 6 بیمار مجدداً در این بیمارستان باید با رویداد تلخ دیگری مواجه شویم.

آیا میان تشخیص در دو محل درمانی که اتفاقاً یکی برای درمان های سرپایی است و تشخیص اولیه درستی را هم ابراز نموده و دیگری مدعی برخورداری ازتجهیزات و تخصص گسترده است و پس از سه روز یک بیمار اورژانسی را روانه خانه ابدی می کند، نمی بایستی استانداردی و معیاری وجود داشته باشد؟ براستی ا گر هزینه های درمان روز به روز گران تر شده نمی بایستی نظارتی برای اجرای دقیق تر برحقوق اولیه بیماران که همانا حضور متخصصین در شرایط بحرانی بر بالین بیمار است آنهم در بیمارستانی مثل بیمارستان مهر اهواز وجود داشته باشد؟

بنظر می رسد در چنین شرایطی مهم ترین فاکتور یعنی برخورداری از استاندارد می بایستی در خصوص «مدیریت درمان» اتخاذ شود. چیزی که ارتباط تنگاتنگی با مدیریت بیمارستان خواهد داشت. اما از آنجا که علم و فن مدیریت بیمارستان با طبابت قاطی شده مشکلاتی از این نوع حادث شده و خدای ناکرده در آینده هم ممکن است تکرار شوند.

مدیریت بیمارستان یعنی پرداختن به سازماندهی،تشکیلات،نظارت بر کیفیت و استانداردها ودرنهایت بررسی اقتصاد بیمارستان شامل هزینه و درآمد وسودآوری اما همه اینها زمانی محقق خواهد شد که رضایت بیمارو حقوق وی ومراعات شود.حلقه ای که متاسفانه بنظر می رسد در اقتصاد بیمارستان گم شده است .بنابراین می بایستی دستی خارج از گود به تغییر مهره ها در چنین تشکیلاتی اقدامی عاجل نماید وگرنه هر از چندی میبایستی شاهد باشیم که بیماری با پای خودش به بیمارستان (مدل بیمارستان مهر اهواز) مراجعه نماید و پس از سه روز تشخیص غلط و از دست رفتن زمان و نبودن به موقع متخصص ، جسدش را (البته پس از تسویه حساب 57 میلیون ریالی به صندوق بیمارستان) برای خاکسپاری تحویل بستگانش دهند.